"ไม่เสือกไม่ได้วะ นั่นผู้หญิงของนายกู" พสุเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมทำท่าทางขึงขังจนชายหนุ่มกลุ่มดังกล่าวถอยเลี่ยงออกไป เขาหันมองนายหญิงของตัวเองอีกครั้งอย่างเหนื่อยใจ เขาเข้าใจทั้งทางบาสเตียน และเข้าใจเค้กที่เป็นฝ่ายรอ
"คนรอก็ท้อเป็น รู้ไว้ด้วย" น้ำเสียงสั่นเครือตะโกนดังลั่นผับเสียงของเธอทำให้บรรยากาศโดยรอบเงียบกริบไปชั่วครู่ ก่อนเสียงระเบ็งเซ็งแซ่จะดังครึกโครมอีกครั้ง น้ำตาใสไหลอาบแก้มจนดวงตาคู่สวยแดงก่ำบวมเบ่งด้วยความเสียใจ
"พสุ ทำไมเฮียถึงไม่ง้อฉัน หรือฉันมันหน้ารำคาญ ฉันมันงี่เง่าใช่ไหม ฮื้อออออ...... ฉันไม่น่าเผลอใจให้เขาเลย ฮื้อออออ......." ใบหน้านวลเนียนซุกลงที่แผงอกแกร่งของพสุ หากนายได้เห็นภาพนี้มีหวังเขาได้ตายแบบไม่ต้องร่ำลาเลย
มือหนาลูบแผ่นหลังเล็กแผ่วเบาเป็นการปลอบใจ "ฮื้อออออออ พสุ ทำไมเฮียถึงทำแบบนี้ นี่มันหลายชั่วโมงแล้วนะที่เฮียไม่ติดต่อมาเลย ฮื้อออออ........" เขาเองก็จนปัญญา
