ไม่โปรดปราน:9
1621 Words
“ผู้ชายน่ะญาติพี่เอง ชื่อต้นกล้า”
อ้อ ที่แท้ก็เป็นญาติกันนี่เอง
“แล้วนี่มาทำงานกันเหรอ”
“ค่ะ แต่เสร็จแล้ว กำลังจะไปเปลี่ยนชุด” มินตราเป็นฝ่ายตอบ
“แล้วพี่สายฟ้ามาทำอะไรคะ” ฉันถามบ้าง
“พี่มีนัดทานข้าวที่นี่น่ะ”
คงไม่ใช่กับเจ้าของงานฉันใช่ไหม
“ที่ร้านxxxx หรือเปล่าคะ” มินตราถามก่อน
“อย่าบอกนะว่าเราสองคนก็...”
พวกเราพยักหน้าขึ้นลงเป็นอันรู้กัน
“อีกตั้งชั่วโมง งั้นคนสวยทั้งสองมาเป็นนางแบบจำเป็นให้พี่ได้ไหมครับ”
สายเลือดช่างภาพนี่แรงจริง ๆ
“ว่าไงมิน?” ฉันแกล้งหันไปถาม
มินตราโพสท่าสะบัดผมก่อนจะขยิบตาข้างหนึ่ง
“ได้อยู่แล้วค่ะ แต่รอพวกเราเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ”
“ตามสบายเลยครับ พี่รออยู่แถวนี้นะ”
นัดแนะกันเสร็จสรรพพวกฉันก็เดินกลับมาที่ห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดของตัวเอง
พี่สายฟ้าทำเอาพวกฉันเหนื่อยกับการโพสท่าไปเลย
“พี่ส่งรูปให้แล้วนะครับ”
ฉันรีบกดเข้าเมลรัว ๆ เลือกสองสามรูปแล้วกดอัปลงไอจีทันที
ไม่ถึงสองนาทีมีคนกดหัวใจให้หลักพันเลย
“รูปนี้สวยจัง”
เห็นรูปหนึ่งที่ถ่ายคู่กับพี่สายฟ้า เป็นฟีลแบบพี่ชายน้องสาวที่อบอุ่นจนฉันอัปลงแล้วพิมพ์ข้อความกำกับว่า
‘พี่ชายที่แสนอบอุ่น’
เพียงไม่นานไดเรกต์ฉันก็เด้งขึ้นมาจากคนที่เงียบหายไปเป็นวัน
Macas : ไปด้วยกัน?
เฮียมาคัสส่งข้อความมาถามสั้น ๆ แต่ทำไมอ่านแล้วเหมือนกำลังเห็นใบหน้าดุ ๆ ซ้อนทับข้อความนั้นอยู่
Me : บังเอิญเจอกันค่ะ
รออีกหลายนาทีอีกคนก็ไม่ตอบฉันเลยเก็บมือถือลงกระเป๋า
“น่าจะได้เวลาแล้ว เราไปกันเถอะ ให้คนอื่นรอนานไม่ดี”
ฉันพยักหน้าเห็นด้วย แต่ยัยมินยังไม่กลับจากห้องน้ำนี่สิ
“น้ำไปตามยัยมินก่อนนะคะ”
กำลังจะเดินแยกไปทางห้องน้ำหญิง แต่เพื่อนสุดสวยก็เดินกลับออกมาพร้อมคนอีกหนึ่งคน
“พี่ซีซาร์”
ตกใจที่เห็นนักแสดงและนายแบบมืออาชีพเดินควงคู่มากับเพื่อนฉัน
“สวัสดีครับ”
นอกจากจะหล่อ ฝีมือดี เก่งทุกด้าน ยังเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์และมารยาทดีอีก
“ไปไงมาไงคะถึงได้มาพร้อมกันได้” แอบแซวเล็กน้อย
ในสายตาฉันสองคนนี้เหมาะสมกันยิ่งกว่าคู่จิ้นในวงการเสียอีก
“บังเอิญของบังเอิญน่ะแก ร้านที่เราจะไปทานกันพี่ซีก็คือหนึ่งในนั้น”
หือ นี่มันวันรวมนัดคนรู้จักอย่างมิได้นัดหมายเลยนะเนี่ย
“ไปกันเลยไหมครับ” พี่ซีซาร์ว่าแล้วเดินนำหน้าพวกเรา
ตอนนี้ร้านอาหารญี่ปุ่นมีแต่คนกันเองนั่งร่วมเต็มโต๊ะเหมือนเจ้าภาพเหมาร้านเลี้ยงโดยเฉพาะ
“คุณยากิตะเล่นเหมาร้านเลยเหรอครับ” พี่ซีซาร์ที่อายุเยอะที่สุดในกลุ่มพวกเราแอบแซว
“ต้องขอโทษพวกคุณด้วยนะครับที่เป็นร้านธรรมดา ๆ พอดีเป็นโปรเจกต์ด่วนจริง ๆ เตรียมร้านไม่ทัน”
คุณยากิตะเป็นเจ้าของงานเปิดตัวรถคลาสสิกที่ฉันกับยัยมินตรามาเป็นพีอาร์ให้และเป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น
ฉันได้ยินข่าวว่าเขาเป็นนักธุรกิจที่ไฟแรงมาก อายุแค่สี่สิบต้น ๆ ทว่ามีกิจการมากมายแถมยังบริหารเองอีก
“เรื่องเล็กน้อยครับ ใช่ไหมสาว ๆ”
พวกเราพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มสำทับคำพูดของพี่ซีซาร์
“งั้นเราสั่งอาหารกันเลยเนอะ ทานไปคุยไปจะได้ไม่เสียเวลานักแสดงดาวรุ่งและนางแบบช่างกล้างมืออาชีพ”
นี่ก็เล่นชมพวกเราเกินไป
“ที่เชิญทุกคนมาร่วมรับประทานอาหารเป็นการส่วนตัววันนี้เพราะผมกำลังจะเปิดรีสอร์ตที่กระบี่สัปดาห์หน้า”
หลังจากนั่งทานอาหารกันได้สักพัก เจ้ามือในมื้อนี้ก็เริ่มเกริ่นถึงสาเหตุที่เชิญพวกเรามาในครั้งนี้
“นี่เปิดธุรกิจใหม่อีกแล้วเหรอครับ ตั้งใจจะรวยคนเดียวไม่แบ่งพวกเราเลยใช่ไหมเนี่ย”
พี่ซีซาร์ดูสนิทกับคุณยากิตะพอสมควร ดูจากการพูดเล่นพูดแซวของเขาสิ
“ฮ่า ๆ ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”
แม้จะดูออกว่าชอบคำชมนี้ แต่อีกคนก็วางตัวดีมาก แบบนี้สินะเขาเรียกมืออาชีพน่ะ
“แล้วจะให้พวกเราสี่คนช่วยอะไรเหรอครับ”
ฉันนั่งรอฟังรายละเอียดเงียบ ๆ
“ผมอยากให้คุณน้ำแข็งกับคุณมินตรามาเป็นนางแบบประกบคู่กับคุณซีซาร์ถ่ายโฆษณาโปรโมตรีสอร์ตให้หน่อย และงานครั้งนี้ผมไว้ใจใครไม่ได้นอกจากช่างกล้องฝีมือไร้ที่ติอย่างคุณสายฟ้า”
อา...ชมเสียพวกฉันตัวลอยหมดแล้วเนี่ย
“ขอบคุณนะครับที่ให้เกียรติ แต่ผมยังไม่กล้ารับฉายาไร้ที่ตินั้นเพราะคิดว่ายังมีจุดบกพร่องอีกเยอะ”
พี่สายฟ้าน่ารัก อยู่เป็น รู้จักถ่อมตัวทั้ง ๆ ที่ฝีมือพี่เขาแทบจะเป็นหนึ่งในวงการถ่ายภาพทั้งนิ่งและเคลื่อนไหว
“ทั้งหนุ่ม ทั้งฝีมือดี แถมยังถ่อมตน แบบนี้สิ ผมมองคนไม่ผิด”
คุณยากิตะพูดออกมาเป็นประโยคภาษาญี่ปุ่น แต่ฉันก็พอแปลออกนิดหน่อย
“แล้วรายละเอียดงานล่ะคะ” เพื่อนรักฉันถามขึ้นบ้าง
“เป็นคอนเซ็ปต์คู่รักเพื่อนซี้ ที่จริง ผมมีนายแบบญี่ปุ่นเพิ่มด้วยหนึ่งคน แต่พอดีไฟลต์บินมีปัญหาเลยแลนดิงช้าหน่อยมาไม่ทันวันนี้”
ดีจังเลย งานนี้จะได้ร่วมงานกับชาวต่างชาติเป็นครั้งแรกรู้สึกตื่นเต้นดีนะ
“สัปดาห์หน้านี่พอจะแจ้งวันได้ไหมคะ”
ฉันมีงานอยู่งานหนึ่งวันจันทร์เลยต้องถามกำหนดการทางนี้จะได้ไม่เป็นการรับงานซ้อน
“คุณน้ำแข็งมีงานเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ วันจันทร์น้ำมีงานถ่ายแบบชุดไทย”
“ว้าว นี่ผมจะได้เก็บคอลเลกชันใหม่ของคุณอีกแล้ว”
ได้แต่ยิ้มเขิน ๆ เพราะไม่รู้จะตอบอะไรดี
“แล้วคนอื่น ๆ ล่ะครับ ถ้าเป็นวันพุธได้ไหมเอ่ย”
ฉันไม่มีปัญหาจึงมองหน้าคนอื่น ๆ เพื่อดูปฏิกิริยา
“มินว่างค่ะ”
“ผมก็ว่าง”
“ผมยิ่งไม่มีปัญหาเลยครับ”
“สรุปว่าทุกคนว่างวันพุธหน้า งั้นเดี๋ยวผมให้เลขาส่งโลเคชั่นที่พักพร้อมรายละเอียดสัญญาค่าจ้างทุกอย่างให้ทางอีเมลนะครับ”
เราสี่คนพยักหน้าเป็นการตอบรับงานนี้
ครืด~
เหมือนรู้จังหวะ พอเราคุยกันเสร็จมือถือที่ปิดเสียงไว้ก็สั่นขึ้นมา หยิบออกมาดูเป็นคนที่เพิ่งคุยค้างไว้แล้วเขาไม่ตอบเมื่อชั่วโมงก่อน
Macas : เสร็จงานกี่โมงครับ
แอบอมยิ้มเล็กน้อยที่อย่างน้อยเขาก็ยอมตอบฉันแล้ว
Me : ตอนนี้คุยงานอยู่ร้านxxxx ค่ะ
อีกคนรีบตอบกลับแทบจะทันที
Macas : ครับ
ครับนี่คืออะไร?
แถมเงียบไม่มีข้อความใด ๆ ส่งตอบกลับมาอีก ฉันเลยเก็บมือถือเข้าที่เดิมแล้วหันมาสนใจเพื่อนร่วมโต๊ะ
“น้ำลองทานนี่ดูสิ”
พี่สายฟ้าคีบข้าวปั้นมาวางบนจานให้ฉัน
“ขอบคุณค่ะ”
ฉันค่อย ๆ คีบอาหารชิ้นนั้นขึ้นมาทานต่อ
“ถ้าคุณน้ำแข็งยังไม่มีแฟน ผมจะเชียร์คุณสองคนขาดใจเลย”
คุณยากิตะทำฉันทำตัวไม่ถูกเลยนะ แอบมองพี่สายฟ้าว่าเขาจะมีอาการอะไรหรือเปล่าแต่ปรากฏว่าพี่เขาวางตัวปกติฉันก็โล่งใจ
“เชียร์ยากค่ะ คนนี้รักแฟนมาก แถมแฟนเธอยังหวงยิ่งกว่าไข่ในหินอีกนะคะ”
ฉันแอบหยิกขายัยมินเบา ๆ ที่แซวจนหน้าฉันแดงไปหมดแล้ว
“ผมหวังว่าจะได้รับการ์ดมงคลเร็ว ๆ นี้นะครับ”
นี่เล่นแซวฉันทั้งโต๊ะแบบนี้ก็เขินแย่สิ
“ว้าย!”
“น้องน้ำ!”
คงเขินจนทำตัวไม่ถูกศอกเลยโดนแก้วน้ำจนทันหกเลอะชุดฉัน พี่สายฟ้ารีบดึงทิชชูมาซับน้ำออกให้
“ขอบคุณค่ะ”
“ไปห้องน้ำไหมแก”
ฉันขอบคุณพี่สายฟ้า ส่วนยัยมินคงเห็นว่าเสื้อผ้าฉันมีคราบน้ำส้มเหลือง ๆ อยู่เลยถามว่าอยากไปล้างทำความสะอาดไหม
“ขอโทษที่เสียมารยาทนะคะ”
ลุกขึ้นยืนค้อมหัวขอโทษรอบโต๊ะ
“เรื่องเล็กน้อย ตามสบายเลยครับ”
ฉันยิ้มอาย ๆให้คุณยากิตะ ก่อนจะปลีกตัวเดินมาเข้าห้องน้ำด้านนอก
ครืด~
มือถือฉันสั่นอีกครั้ง เป็นยัยมินส่งมาบอกว่าพวกเธอกำลังจะแยกย้ายกันแล้วไม่จำเป็นต้องกลับเข้าไปในร้าน
“ซุ่มซ่ามจังเลยนะเรา”
บ่นให้ตัวเอง แต่พอมองกระจกเงาตรงหน้าแก้มกับแดงระเรื่อ
นึกถึงสาเหตุที่ทำตัวซุ่มซ่ามเมื่อกี้แล้วจู่ ๆ หัวใจก็เต้นแรงจนต้องพรูลมเข้าออกทางปากให้อัตราการเต้นหัวใจค่อย ๆ ปกติ
“จะมีโอกาสนั้นไหมนะ”
ถามตัวเองเบา ๆ
เฮียมาคัสเขาจะจริงจังกับฉันแค่ไหน?
คบไปเรื่อย ๆ หรืออยู่ด้วยกันชั่วนิรันดร์
สงสัยเราคงต้องเริ่มคุยกันเรื่องนี้สักวันแล้วละ เอาเป็นวันเกิดฉันคืนพรุ่งนี้ดีไหมนะ เผื่อจะมีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นในวันเกิดฉันด้วย
- Writer
