ไม่โปรดปราน:11

1354 Words
[ลืมเรื่อง?] มินตราถามขึ้น “ฉันลืมบอกว่าพรุ่งนี้วันเกิด” พอทุกคนได้ยินต่างก็ทำสีหน้าเอือมระอาใส่ฉันกันหมด [แกนี่น้า! ส่งข้อความบอกเขาไปสิ] เพื่อนรักแนะนำ [ไม่ได้ ๆ แบบนั้นเจ๊ว่ามันธรรมดาไป] เจ๊สุ่มรีบเบรก [เจ๊มีอะไรเด็ด ๆ ใช่ป้ะ?] ฉันรีบรอคำตอบที่เจ๊บอลลูนปูทางถามให้ [ยังไงซะคนที่ใส่ใจเราย่อมต้องรู้เองอยู่แล้ว] ทั้งสีหน้าทั้งแววตาเจ๊สุ่มเหมือนมีแผนการอะไรสักอย่าง [แกลงวันเดือนปีเกิดจริงในเฟซบุ๊กไม่ใช่เหรอ?] มินตราโพล่งขึ้น จากนั้นพวกเจ๊บอลลูนกับเจ๊สุ่มก็พยักหน้าให้กับความฉลาดของเธอ “หมายความว่าน้ำไม่ต้องบอกเอง แต่ให้เฮียมาคส์สังเกตเอาจากการแจ้งเตือน?” ทุกคนพยักหน้าและตอบว่า “ใช่!” อย่างพร้อมเพรียงกัน แบบนี้จะได้ผลไหมนะ? เขาคงไม่ได้คิดว่าฉันใส่วันเดือนปีเกิดปลอมใช่ไหม [แกเหมือนคิดมากนะ อย่าบอกว่าไม่ไว้ใจแฟนแกอีกล่ะ] มินตราทำให้ฉันเลิกคิดไร้สาระ “เปล่า เฮียมาคส์รักฉันขนาดนั้นเขาต้องใส่ใจฉันอยู่แล้วแหละ” [โอ๊ย เบื่อพวกขิงหลัว] เจ๊สุ่มว่า [รีบหาสิคะ จะได้มาขิงกับเขาบ้าง] เจ๊บอลลูนแซว [นั่นสิคะ เมื่อไรจะพาหนุ่ม ๆ มาเปิดตัว] มินตราเอาอีกคน งั้นฉันเล่นแกคืนบ้างดีกว่า “วันก่อนเห็นแท็กหนุ่มหุ่นล่ำซิกซ์แพ็กเป็นลูกระนาดไม่ใช่เหรอคะ” เจ๊สุ่มที่ถูกพวกเรารุมทำหน้าเลิ่กลั่กใหญ่เลย [ร้ายกาจ แแบส่องเจ๊เหรอ] [โหเจ๊! เปิดสาธารณะขนาดนั้นอย่าเรียกว่าส่องเลย] แล้วพวกเราก็พากันขำขันให้กับการประชดที่เป็นความจริงของเจ๊บอลลูน [ตายจริงดึกแล้ว มินขอตัวนะคะว่าจะมาสก์หน้ามาสก์ตัวสักหน่อย] [แหม เจ้านี้ดูแลผิวพรรณเก่งจริง จะว่าไปแล้วเจ๊ก็นัดกับกิ๊กคนที่สิบสองไว้ ขอไปทำสวยก่อนนะ] เจ๊บอลลูนก็ว่าแต่คนอื่น ตัวเองก็เอาบ้างเหมือนกัน “ขอบคุณนะคะที่ช่วยรับฟัง” ฉันขอบคุณทุกคนที่อยู่ในสายก่อนที่พวกเราจะเลิกการคอลแบบกลุ่ม เฮ้อ! หวังว่าเฮียมาคันจะช่างสังเกตและรู้ว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงนี้จะเป็นวันเกิดฉันนะ Rrrr... นั่งคิดมากอยู่ไม่ถึงนาทีโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้น เป็นแม่เล็กที่โทร. มาหา “สวัสดีค่ะแม่เล็ก มีอะไรหรือเปล่าคะ” ดูเวลาตอนนี้เกือบทุ่มหนึ่งแล้ว ปกติแม่เล็กไม่โทร. มาดึกขนาดนี้ [แม่จะโทร. มาถามว่าพรุ่งนี้อยากให้แม่ทำอะไรพิเศษไว้ใส่บาตรตอนเช้าไหม] ลืมไปเลย ทุก ๆ วันเกิด ฉันจะไปตักบาตรกับแม่เล็กที่บ้าน ตกเย็นค่อยฉลองวันเกิดกัน “เอาเป็นกับข้าวที่พวกเราชอบแล้วกันค่ะ” ฉันรู้ว่าแม่เล็กเข้าใจคำว่า ‘พวกเรา’ ของฉันดีว่าหมายถึงใคร [ได้จ้ะ พรุ่งนี้แม่เตรียมไว้ให้นะจ๊ะ หนูน้ำคงมาทันนะ] “แน่นอนค่ะ” [งั้นคืนนี้ฝันดีนะลูก] “แม่เล็กอย่าลืมล็อกบ้านดี ๆ นะคะ” [จ้า ๆ แม่ยังไม่แก่สักหน่อย] ฉันไม่ได้ว่าท่านแก่สักหน่อย “บายค่ะ” [บายจ้าคนสวยของแม่] แล้วท่านก็วางสายไป ฉันหยิบสร้อยที่วางไว้ในลิ้นชักออกมาเปิดดู เป็นสร้อยคู่ที่ชิ้นหนึ่งถูกฝังไปกับร่างไร้วิญญาณไปแล้ว ส่วนอีกชิ้นฉันยังเก็บไว้เป็นความทรงจำของพวกเรา “พรุ่งนี้ก็จะครบยี่สิบห้าปีเต็มแล้วนะ” เขาบอกครบยี่สิบห้าเป็นวัยเบญจเพส บางคนก็จะเจอแต่เรื่องร้าย ๆ จนหมดปี แต่ฉันคิดว่าถ้าเราใช้ชีวิตอยู่ในความไม่ประมาท จากร้ายจะกลายเป็นดีได้ไม่น่าจะเป็นเรื่องยากเท่าไร “น้ำให้แม่เล็กทำของโปรดของพวกเราแล้ว รอกินอยู่บนสวรรค์และช่วยอวยพรให้น้ำด้วยนะ” จูบลงบนสร้อยเงินที่อยู่ในมือ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่วันกี่เดือน ฉันก็รู้สึกว่า ‘เธอ’ อยู่เคียงข้างกันตลอดเวลาไม่ได้ไปไหน น้ำตาหนึ่งหยดไหลอาบแก้มทุกครั้งที่คิดถึงภาพวันวาน ชีวิตคนเราไม่แน่ไม่นอน วันนี้อาจจะมีความสุขอยู่ พรุ่งนี้อาจจะมีแต่น้ำตาที่เป็นการจากลาอย่างไม่หวนกลับก็ได้ ใครจะไปรู้ ฟู่! ตั้งสติเลิกเศร้าหมอง เดินไปหยิบผ้าขนหนูอาบน้ำล้างตัวดีกว่า เฮียมาคัสบอกว่าคืนนี้เขาจะแวะมาหาต้องทำตัวให้สวย ๆ เข้าไว้ เพราะผู้ชายส่วนใหญ่ชอบผู้หญิงดูแลตัวเอง ตกดึกวันเดียวกัน... เฮียมาคัสบอกจะมาหาฉันคืนนี้สรุปสุดท้ายเขาก็ไม่มา แต่ส่งข้อความมาบอกว่าต้องบินไปดูงานด่วน สรุปว่าวันเกิดปีแรกที่เราคบกันของฉันก็เป็นหมันสินะ ครืด ครืด... กำลังเคลิ้ม ๆ เหมือนอะไรสั่นอยู่ตรงหัวเตียง พอหยิบมาดูเป็นเบอร์โทร. ผู้ชายที่ทำฉันผิดหวังในวัยเกิดปีแรก ทว่าฉันก็ยังคงกดรับสายนี้อยู่ดี “ว่าไงคะ ขึ้นเครื่องแล้วเหรอ” เสียงค่อนข้างอู้อี้เพราะเพิ่งผ่านการร้องไห้เบา ๆ กับความผิดหวังครั้งแรกที่เฮียมาคัสมอบให้ แต่จะโทษเขาก็คงไม่ได้เพราะหนึ่ง... ฉันไม่ได้เอ่ยปากบอกเขาเองว่าพรุ่งนี้วันเกิดฉัน และสอง... งานเขาเองย่อมสำคัญเช่นกัน ถ้าให้ฉันเลือกฉันก็คงเลือกงาน [น้ำช่วยไปที่ห้องแล้วหยิบของให้ทีได้ไหม] ทันทีที่ฉันทักทาย อีกคนก็ออกคำสั่ง “ห้องเฮียมาคส์?” ฉันถาม [อืม พอดีลืมกระเป๋าสตางค์ กำลังคุยกับพนักงานอยู่ รบกวนด้วยนะ] เล่นลืมของสำคัญด้วยสิ เปิดโคมไฟหัวเตียงมองเวลาบ่งบอกว่าเกือบเที่ยงคืนแล้ว “ได้ค่ะ เดี๋ยวน้ำขับรถไปเอาให้นะคะ” โชคดีที่คอนโดเขาไม่ไกลกับที่ฉันอยู่เท่าไร ใช้เวลาไม่ถึงสิบห้านาทีก็ถึง แต่ตอนไปสนามบินนี่สิ รถคงไม่ติดแล้วละเพราะนี่ก็ดึกแล้ว [ขอบคุณครับ] เฮ้อ! แค่ได้ยินเสียงเพราะ ๆ ของเขา เรื่องก่อนหน้าที่งอนเขาอยู่ก็หายเป็นปลิดทิ้ง สงสัยฉันจะตกหลุมรักผู้ชายคนนี้จนถอนตัวไม่ขึ้นเอามากแล้วละ ใช้เวลาขับรถจริง ๆ สิบนาทีก็มาถึงคอนโดเฮียมาคัสแล้ว เรามีกุญแจสำรองคอนโดของกันและกันเลยไม่เกิดปัญหา รีบกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นสิบห้าที่เขาอยู่ทันที ติ๊ด ๆ แกร๊ก! รีบร้อนเข้าไปในห้องเพราะไม่รู้ว่าเครื่องเขาออกกี่โมง พรึ่บ! เพียงแค่แสงไฟส่องสว่างจ้า ฉันถึงกับตัวแข็งทื่อยกมือปิดปากตัวเองทันที ตรงหน้าฉันที่เคยเป็นห้องสี่เหลี่ยมตกแต่งธรรมดา ๆ ตามสไตล์ผู้ชายเรียบ ๆ ของเฮียมาคัส แต่บัดนี้ห้องนี้ถูกเนรมิตราวกับเป็นวิมานบนสรวงสวรรค์ ลูกโป่งสีชมพูหวานแหววทั้งอ่อนทั้งเข้มแบบอัดแก๊สกำลังลอยติดเพดานห้องเต็มไปหมด ริบบิ้นหลากสีถูกติดด้วยโบขนาดใหญ่ที่ส่วนปลายลอยพลิ้วตามแรงลมของหน้าต่างที่เปิดแง้มไว้เล็กน้อยพอให้มีลมลอดเข้ามา กลิ่นกุหลาบหอมฟุ้งทั่วทั้งห้องเมื่อมันถูกนำมาตกแต่งเป็นช่อบนแจกันแล้วตั้งตามมุมทั้งสี่ของห้อง ผ้าม่านแบบโปร่งลายตาข่ายสีขาวถูกติดด้วยลูกโป่งเป็นประโยคภาษาอังกฤษว่า HAPPY BIRTH DAY TO MY DEAR และมีรูปคู่ของฉันกับเขาอยู่ตรงกลาง แก้มสวยรื้นขึ้นทันทีเมื่อห้ามน้ำตาแห่งความเซอร์ไพรส์นี้ไม่ไหว
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD