กลางดึกคืนนั้นซุนเยว่นอนไม่หลับจึงลุกขึ้นมาสูดอากาศที่ริมหน้าต่าง โชคดีที่บ้านของเธอมีกรงเหล็กจึงไม่ต้องห่วงเรื่องขโมยกระโจนหากต้องเปิดหน้าต่างทิ้งไว้
"เอ๊ะ! นั่นพี่ใหญ่กับพี่จ้าวหลุนจะไปที่ไหนกัน"
ซุนเยว่มองตามชายหนุ่มทั้งสองคนที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี ทั้งคู่กำลังเดินไปทางเนินเขาด้านหลังหลังที่เป็นคล้อยต่ำลงไปจนไม่สามารถมองเห็นได้
ครืนนน~ ครืนนน~
ซ่า~ ซ่า~ ซ่า~
ความสงสัยของซุนเยว่เพิ่มทวีคูณเมื่อเห็นทั้งคู่แต่งชุดสีดำราวกับต้องการพรางตัวไม่ให้ใครพบเห็น ครั้นเธอจะเดินตามออกไปท้องฟ้าก็ส่งเสียงคำรามกึกก้องเสียก่อน ไม่นานสายฝนก็โปรยลงมาจนเปียกชุ่ม
"ทำไมต้องทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ ถ้าบวกกับเรื่องเมื่อกลางวันที่เราเห็น แสดงว่าสองคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ ๆ"
สาวน้อยครุ่นคิดอยู่คนเดียวไม่นานก็ปิดหน้าต่างแล้วเดินมาล้มตัวลงนอน แม้เธอจะสงสัยแต่ก็พอเข้าใจได้ว่าทุกคนต้องมีความลับเป็นของตัวเองจึงไม
