Deep in my heart มองให้ลึกสุดใจ

Chapter 10

เวลาผ่านไป...

ทั้งสองคนทำงานร่วมกันได้เป็นอย่างดี น้ำหวานเรียนรู้ที่จะเข้าใจชายตรงหน้ามากยิ่งขึ้น เขายังเข้าใจว่าเธอเป็นเลสเบี้ยนซึ่งเธอชินและไม่ขอแก้ตัวใดๆอีก ปล่อยให้เข้าใจแบบนั้นไปแหละดีแล้ว

"น้ำหวานวันนี้ไปประชุมกับพี่นะช่วงบ่าย เช้านี้จะไปตรวจงานอีกสาขา ไปด้วยกันนะ"

"ได้ค่ะ น้ำหวานต้องเตรียมอะไรไปมั้ยคะ"

"ไม่ต้องก็ได้ แต่ว่าเตรียมแบตไว้ให้เต็มเผื่อไว้ถ่ายภาพก็ได้ บางทีมีอะไรที่ต้องแก้ไขก็ใช้การถ่ายภาพเอาไม่ต้องจดไว้"

"ได้ค่ะ"

น้ำหวานเตรียมชาร์จแบตเตอรี่โทรศัพท์เพิ่มไม่ลืมที่จะพกแบตสำรองติดตัวไปด้วย ส่วนสายชาร์จของเธอรุ่นเดียวกันกับธีระภัทรจึงเตรียมไปแค่อันเดียวเผื่อชายหนุ่มอยากจะใช้ เธอเดินออกไปใช้แก้วเก็บอุณหภูมิเตรียมน้ำเย็นให้เขา จากที่ทำงานด้วยกันมาเขาค่อนข้างติดน้ำเย็นจัด จะไม่ค่อยเห็นดื่มน้ำอุณหภูมิปกติเท่าไหร่จึงคิดว่าเตรียมไว้ไม่เสียหาย จากนั้นก็มาเตรียมผ้าเย็นไว้เพราะเขาขี้ร้อน อันนี้พี่เลขาบอกมาว่าเวลาผู้ช่วยของท่านประธานคุณดนัยต้องออกพื้นที่กับเขา จะต้องเตรียมสิ่งนี้ไปด้วย เธอเตรียมทุกอย่างใส่กระเป๋าก่อนจะถือไปพร้อมกับกระเป๋าสะพายของเธอ

"พร้อมแล้วค่ะ"

"ไปเลยนะ"

"ค่ะ"

น้ำหวานตอบรับก่อนจะเดินไปขึ้นรถกับชายหนุ่ม ใช้เวลาเดินทางไปด้วยกันไม่เกินยี่สิบนาที ทั้งคู่ก็มาถึงสำนักงาน CG tour Group เขาลงมาไม่ลืมที่จะเปิดประตูให้หญิงสาวด้วย เธอลงมาพร้อมกับกระเป๋าก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณที่เขาอุตส่าห์เปิดประตูให้

"ขอบคุณค่ะ"

"เรานี่โคตรมารยาทดีเลยน้ำหวาน"

เขายิ้มออกมาก่อนจะยื่นมือไปขยี้หัวเด็กสาวอย่างเอ็นดู เธอยิ้มออกมาอย่างทำตัวไม่ถูกเพราะไม่เคยมีผู้ชายมาลูบหัวนอกจากคุณพ่อและคุณปู่

"ไปกันเถอะค่ะ"

"อืม ไปสิ"

ทั้งสองคนเดินเคียงข้างกันไปเรื่อยๆ ธีระภัทรเลือกที่จะเดินไปดูการก่อสร้างออฟฟิศใหม่ก่อนอันดับแรก เขาเพิ่งอนุมัติโครงการไปไม่ถึงสองเดือนถือว่างานเดินเร็วมากพอสมควรเลย

"สวัสดีครับท่านประธาน"

ผู้จัดการสาขาเห็นธีระภัทรก็รีบวิ่งมาให้การต้อนรับทันที น้ำหวานยกมือไหว้ทักทายพร้อมรอยยิ้มกว้าง

"สวัสดีครับ"

"สวัสดีค่ะ"

ผู้จัดการยิ้มให้หญิงสาวก่อนจะหันไปคุยกับเจ้านาย เขาเป็นคนที่เวลาอยากจะตรวจงานก็จะขับรถมาเซอร์ไพรส์เลย ไม่มีการบอกล่วงหน้ามาก่อน ถ้าเจอพนักงานเกเรมีตกงานแน่นอน แต่ทุกคนรู้ว่าเขาเป็นคนแบบนี้จึงไม่มีใครที่กล้านอกลู่นอกทางเพราะกลัวถูกเซอร์ไพรส์แบบนี้ยังไงล่ะ

"ไม่บอกกันล่วงหน้าเลย ผมจะได้เตรียมรับรองท่าน"

"โอ๊ย!ไม่ต้องๆ ผมมาแบบง่ายๆสบายๆ อ่อ นี่น้ำหวานเป็นนักศึกษาฝึกประสบการณ์ ตำแหน่งผู้ช่วยผมนะ"

"อ่อ แทนคุณดนัยเหรอครับ"

"ประมาณนั้นแหละ รายนั้นกว่าจะมาอีกหลายเดือน ช่วงนี้ถ้ามีอะไรติดต่อคุณเลขาหรือน้ำหวานได้เลยนะ เธอจะรับเรื่องแทนผมทุกอย่าง"

"รับทราบครับ"

ผู้จัดการสาขายิ้มออกมาก่อนจะพาท่านประทานเดินสำรวจทั่วเขตการก่อสร้างใหม่ พร้อมกับอธิบายคร่าวๆว่าตอนนี้ดำเนินการถึงไหนแล้ว

"ตรงนี้ผมว่าจะทำป้ายต้อนรับลูกค้าครับ ที่จอดรถอยู่ตรงหน้าพอดีผมว่าน่าจะเหมาะ ลูกค้าไม่ต้องเดินไกลด้วย"

"ผู้จัดการลองดูว่าถ้าเกิดต้องทำหลังคาตรงลานจอดแล้วผมจะให้ทำทางเดินที่มีหลังคาด้วยมาจนถึงหน้าออฟฟิศ ต้องใช้งบเพิ่มอีกเท่าไหร่"

"ท่านประธานจะทำขนาดนั้นเลยเหรอครับ"

ผู้จัดการเอ่ยถามอย่างสงสัย เขาเคยปรึกษากับทางผู้ช่วยของเขา แต่คุณดนัยบอกว่าสิ้นเปลืองงบประมาณมาก เขาให้เสนออนุมัติแค่ตัวออฟฟิศไปก่อนเท่านั้น

"อืม ตอนนั้นดนัยมาพูดให้ผมฟัง แต่เขาบอกว่าเปลืองงบให้ทำเท่านี้ไปก่อน แต่พอมาหน้างานผมว่ามันโล่งมากเกินไป ถ้าลูกค้ามาใช้บริการในฤดูฝนอาจจะมีปัญหาการเดินจากลานจอดมายังออฟฟิศ คงไม่มากเท่าไหร่หรอกมั่งยังไงผมขอรายละเอียดค่าใช้จ่ายคร่าวๆก่อน เดี๋ยวจะลองประเมินอีกที"

"ได้เลยครับท่านประธาน"

เขาพยักหน้าก่อนจะเดินวนไปมาโดยรอบ อากาศเริ่มร้อนนั่นทำให้เขาเริ่มกระหายน้ำเย็นซะแล้ว

"ร้อนแหะ คอแห้งหมดแล้วเนี่ย"

เขาบ่นออกมาเล็กน้อยก่อนจะมองหาทางกลับออฟฟิศหลัก ว่าจะไปหาอะไรดื่มแก้กระหายก่อนแล้วค่อยมาเดินดูอีกที น้ำหวานที่ได้ยินก็เปิดกระเป๋าส่งแก้วน้ำเย็นไปให้ชายหนุ่ม เขามองหญิงสาวอย่างงุนงงก่อนจะรับแก้วมาแล้วเปิดฝาออก

"น้ำเย็นเหรอ.. นี่เราเตรียมมาตอนไหน"

"ก่อนออกมาไงคะ ก็พี่ธีชอบดื่มน้ำเย็นขาดได้ที่ไหนกัน"

เขายิ้มออกมาก่อนจะยกขึ้นดื่มไปครึ่งแก้ว รู้สึกเหมือนมีดนัยอีกคนอยู่ใกล้ๆเลยอ่ะ แต่นี่คือดนัยในร่างของผู้หญิง

"ขอบคุณค่ะ รู้ใจกันด้วย"

"ผ้าเย็นค่ะ สำหรับคนขี้ร้อน"

เขามองเธออย่างทึ่งก่อนจะยกนิ้วให้อย่างถูกใจ ทำไมต้องน่ารักด้วยเนี่ย โอ๊ย! ถ้าเป็นผู้หญิงจริงๆนะ หึ่มมม ไม่รอดมือเขาแล้ว พอนึกได้แบบนี้ก็คิดไปถึงคำพูดของเพื่อนสนิท

'เสียของชะมัด'

เป็นคำที่เหมาะกับน้ำหวานมาก ไม่น่าเป็นเลสเบี้ยนเลยให้ตายสิ เอาใจใส่ดีกว่าผู้หญิงบางคนซะอีก เห้อ!

"ขอบคุณค่ะ"

น้ำหวานยิ้มออกมาก่อนจะหยิบขวดน้ำเปล่าที่เตรียมมาเผื่อให้ผู้จัดการอีกขวด เขามองเธออย่างงงแต่ก็รับมาพร้อมรอยยิ้มกว้าง

"มีเผื่อผมด้วย ขอบคุณมากนะครับ"

น้ำหวานยิ้มออกมาก่อนจะยกของตัวเองขึ้นดื่มบ้าง เธอรับแก้วน้ำจากธีระภัทรมาก่อนจะเดินตามเขาไปเรื่อยๆจนเสร็จเรียบร้อย ตลอดทางก็ถ่ายภาพตามจุดที่เขาบอกแล้วส่งเข้าไปให้ในไลน์ส่วนตัว น้ำหวานเริ่มปาดเหงื่อเพราะอากาศที่ร้อนมากจนเกินไป ธีระภัทรหันมาเจอหญิงสาวที่แก้มแดงจากอากาศที่ร้อนจัดก็เริ่มสงสารหญิงสาว เขาเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะแกะผ้าเย็นอีกผื่นแล้วซับเหงื่อให้เธออย่างเบามือ น้ำหวานยืนนิ่งมองเขาตาโต ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะมาซับเหงื่อให้เธอด้วยตัวเอง

"ร้อนเหรอคะ กลับออฟฟิศดีกว่าเนาะ"

เขาก้มหน้ามองสบตากับหญิงสาวก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน เธอรู้สึกว่าตัวเองหัวใจเต้นรัวแปลกๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่เพราะอากาศร้อนแน่นอน

"ทำงานต่อเถอะค่ะ น้ำหวานทนได้"

"ไม่เอาอ่ะ สงสารเด็ก ผู้จัดการเรากลับออฟฟิศกันเถอะขอแอร์เย็นๆให้ผู้ช่วยผมก่อน หน้าแดงหมดแล้วเนี่ย"

เขายิ้มออกมาก่อนจะโอบไหล่เธอให้เดินมาด้วยกัน น้ำหวานใช้มือจับแก้มตัวเองไว้ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเขินอาย

'คนบ้าเอ้ย! ทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนรึเปล่าเนี่ย ไอ้แก้มนี่ทำไมต้องร้อนด้วยเล่า'