CHECKMATE :: INTRO [100%]
1408 Words
“หิวข้าวหรือ... หิวพี่?”
“ถ้าจะบอกว่าหิวข้าว พี่อาร์จะว่าจัสเปล่าคะ”
“ไม่ว่า เพราะกินข้าวก่อน เดี๋ยวจะได้มีแรงขย่มพี่” รอยยิ้มร้ายของผมผุดขึ้นยามไล่ปลายเท้าไปยังขาวอ่อน ลากไล้ไปมาจนจัสมินที่กำลังดูเมนูถึงกับถลึงตาใส่ผม
“พี่อาร์ อยากขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ไม่อยาก พี่คงไม่ออกมาเจอ เธอรู้ดี”
“รู้สิคะ เพราะพี่อาร์ไม่ได้เหมือนพี่คนอื่นๆ ที่พออยากก็พร้อมจะเจอ” เธอยิ้มกว้าง ผมไม่ได้มีนิสัยเหมือนกันไอ้พวกเวรนั้นที่อยากแล้วเรียกไปหา แต่ผมจะเลือกคนที่ทำให้ผมสบายใจทุกอย่าง แม้แต่เรื่องบนเตียง และจัสมินคือหนึ่งในนั้นที่ผมเคี้ยวได้นานสุด
“อยากให้เลิกเคี้ยว”
“จะเลิกได้ไง ไม่มีใครมาหยุดพี่นี่”
“จัสก็หยุดไม่ได้เหรอ?”
“ถ้าได้... พี่คงหยุดไปนานล่ะ” ผมเลือกที่จะหยุดพูดและจับจ้องใบหน้าสวยที่ก้มหน้าลง ความจริงผมก็สงสารเธอนะที่คอยมารับอารมณ์ของผม แต่ถ้าเธอไม่สมยอมผมก็ไม่ขัดขืน หากแต่นี้เป็นการสมยอมทั้งสองฝ่ายเธอรู้ดีว่าผมเป็นผู้ชายแบบไหน ไม่ได้จริงจังกับใครถึงขนาดต้องหยุด
เราสองคนกินข้าวกันและพูดคุยเรื่องต่างๆ ไม่ใช่แค่เพียงมีเซ็กส์เท่านั้น หางตาของผมเหลือบไปเห็นร่างบอบบางที่คุ้นตา เธอสวมกางเกงยีนขาสั้นขาดๆ เผยให้เห็นเรียวขาขายาว กับเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ทับใน ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางแต่ไม่ได้จัดมาก ผมสั้นสีดำบลอนด์เข้ากับใบหน้าสวย ดวงตาคมเรียวกำลังกวาดสายตามองไปทั่วห้างราวกับกำลังหาอะไรบางอย่างอยู่
“พี่อาร์จะไปไหนคะ?”
“พี่ไม่ว่างล่ะ มีธุระ”
“พี่อาร์...”
“โทษที เธอกลับไปหาแฟนเธอเหอะ” จัสมินทำหน้าเศร้า และผมรู้ว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว แต่แฟนเธอไม่ได้ครึ่งเท่าผม หมายถึงเรื่องบนเตียงนะ ผมเคี้ยวหมดล่ะถ้าเจอคนที่ถูกใจ จัสมินเองก็เคยพูดถ้าผมหยุด เธอจะเลิกกับแฟนนายแบบทันทีถ้าผมเลือกเธอ
แต่มันไม่มีวันนั้นหรอก เธอไม่ใช่คนที่จะหยุดผมได้
หมับ
“เฮ้ย! นะ นาย”
“ทำไมไม่ตอบไลน์ผมล่ะ?”
“ไลน์... นายไลน์มาหาฉัน”
“ใช่ ผมไลน์ไปขอให้คุณรับผมเป็นเพื่อน” ดาวเหนือตกใจไม่น้อยแต่เธอก็ไม่ได้สนใจ มองลงมายังต้นแขนที่ผมจับอยู่ จำต้องคลายมือออกอย่างช้าๆ ทั้งที่เสียดายเพราะแม้แต่ต้นแขนเธอยังนุ่มนิ่มเลย
“ประสาท ใครเขาจะรับนายเป็นเพื่อนกัน”
“ไม่รู้ล่ะ ถ้าคุณได้อ่านคุณจะรับผมเอง”
“โทษทีนะ แต่มือถือฉันไม่ได้อยู่กับตัว”
“อ้าว? แล้วอยู่ไหนอะ”
“ยุ่งไรด้วย ถอยไป ฉันจะไปสั่งอาหาร” เธอดันไหล่ผมให้ถอยห่าง และเดินนวยนาดไปร้านอาหารที่ผมเพิ่งจะวิ่งออกมา ดาวเหนือสั่งอาหารไปหลายกล่องพอดู
“สั่งไปไหนเยอะแยะครับ”
“เฮ้อ ยุ่งไรด้วยถามจริง”
“ก็อยากยุ่ง” ผมพูดออกไปตามความจริง ก่อนจะหันไปมองจัสมินที่มองผมอย่างเสียใจและเดินออกไป โทษนะจัส
“ผมช่วย”
“ถอย”
“ไม่ ผมช่วย”
“อยากเจ็บตัวใช่มะ โรคจิตนะ” ดาวหิ้วกล่องอาหารไปสองมือ ซึ่งมันคงจะหนักพอดูแต่ผมน่ะทนเห็นไม่ได้หรอกนะจำต้องวิ่งไปคว้าถุงในมือเธอไว้
“นี่ เอาคืนมา!”
“กลับยังไงครับ รถจอดอยู่ตรงไหน”
“ฉันนั่งแท็กซี่มา”
“ดีเลย งั้นผมไปส่งนะ” ผมไม่รอให้เธอพูดตกลง เดินนำเธอยังไปรถหรูแลมโบกินีสีดำสนิทที่เงาวับเพราะเพิ่งไปล้างมาสดๆ ร้อนๆ
“ไม่ต้อง ฉันกลับเองได้”
“ไม่ได้ครับ หรือว่าที่ไม่อยากกลับกับผม เป็นเพราะว่าคุณกลัวจะหวั่นไหวกับผมใช่ปะ”
“ประสาท ใครเขาจะไปคิดแบบนั้นกับนายกัน”
“งั้นก็กล้าๆ หน่อยสิครับ ถ้าไม่กลัวผม” รอยยิ้มของผมคงทำให้ดาวเหนือออกอาการไม่ชอบใจ ผมชอบเวลาที่ได้เห็นใบหน้าสวยหงุดหงิด คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ริมฝีปากยกสูงขึ้น เธอเท้าเอวมองผมก่อนจะชี้หน้าราวกับคาดโทษ
“เห็นดีกันแน่”
“กลัวจังครับ” ประตูรถสุดหรูของผมเปิดขึ้นและถูกปิดลงอย่างแรง ราวกับว่าเธอไม่ได้กลัวว่ามันจะพังลง ผมยิ้มกว้างเข้าไปประจำที่คนขับ หันไปมองคนข้างกายที่เอาแต่นั่งกอดอกเชิดหน้าไปตามทาง
“อย่าลืมดูมือถือนะครับ ผมจะรอ”
“เออ! รีบๆ ขับไปเลย”
“ขับไปไหนล่ะครับ?” ดาวเหนือบอกทางไปให้กับผม ระหว่างนั่นเราสองคนก็ไม่ใครพูดอะไรขึ้นมาเลย มีแต่ผมที่เอาแต่มองคนข้างกายที่ไม่มองผมแม้แต่นิด กลิ่นกายของเธอมันหอมหวานยิ่งกว่าน้ำหอมที่ผมเปิดในรถซะอีก จำต้องเอาน้ำหอมออกและสูดดมเอากลิ่นกายเธอแทน รถของผมขับตรงไปตามทางกระทั่งมาถึงบ้านหลังหนึ่งซึ่งเป็นบ้านที่น่ารักมากๆ เลย
“บ้านคุณเหรอครับ?”
“ใช่ ขอบใจนะที่มาส่ง ถึงจะไม่ได้ขอร้องก็ตาม” ผมพยักหน้ารับและหันไปหยิบกล่องอาหารด้านหลัง เป็นจังหวะที่ดาวเหนือเองก็หันไปเช่นกัน แน่นอนว่ามันทำให้เราสองคนใกล้ชิดกันมากขึ้นไปอีก ผมได้กลิ่นหอมจากลำคอของเธอและเส้นผม ครั้งแรกที่ได้จับจ้องใบหน้าเธอใกล้ๆ กลิ่นกายและทุกอย่าง ลมหายใจของเราสองคนผสานกันไปมา หัวใจของผมเต้นเร็วขึ้นยามมองลึกเข้าไปในดวงตาคม ริมฝีปากนูนน่าจูบทำให้ผมอยากจะสัมผัสว่ารสชาติเป็นแบบไหน
และก่อนที่จะได้คิดอะไรเตลิดไปไกล หรือถึงเข้าขั้นลามกกับเธอ ผมก็ต้องตกใจอย่างแรง
โป้ก!
“อ๊าก เจ็บนะครับ”
“ทะลึ่ง มองอยู่ได้น่ารำคาญ ถอยไป!” เธอผลักอกผมให้ออกห่าง และตัวเองก็หยิบถุงอาหารไปไว้ในมือก่อนจะลงจากรถ โดยที่ผมเอาแต่กุมหัวตัวเอง
มือหนักฉิบหาย!
“เดี๋ยวสิครับ”
“อะไร หรืออยากโดนมากกว่านี้อีก”
“มากกว่านี้ ผมขอบนเตียงแล้วกัน”
“ใครมาเอะอะอะไรหน้าบ้านวะ!” น้ำเสียงเข้มดังขึ้น เมื่อประตูรั้วเปิดออก ผมมองร่างสูงที่สูงพอๆ กับผม ใบหน้าหล่อทะเล้น ผมสีน้ำตาลเข้มถูกเสยขึ้นไปพร้อมกับผมไถข้างทั้งสอง หมอนั่นถอดเสื้อโชว์หุ่นที่ดีโคตรๆ สวมกางเกงยีนโหลดต่ำ มองผมอย่างสงสัย
“ใครวะ หน้าคุ้นๆ มะ”
“เพื่อนนัมที่ไปรีสอร์ทคราวนั้นไง จำไม่ได้”
“อ๋อ... แล้วมาด้วยกันได้ไงอะ?” โยชี้นิ้วไปที่ดาวและแย่งถุงอาหารไปไว้ในมือ
“เจอกันโดยบังเอิญ”
“ไง สบายดีนะนายอะ”
“ครับ” ผมตอบกลับไปอย่างสุภาพ ความจริงผมไม่ใช่คนสุภาพอะไรนักหรอกนะ แต่ผมรู้จักมารยาทดีว่าใครควรพูดจาดีๆ ด้วย ใครไม่สมควรพูดจาดีด้วย
“แม่รอกินข้าวล่ะ”
“แม่หรือแก เอาดีๆ”
“เออ ก็หิวอะ แม่เพิ่งกลับมาด้วย” ดาวหันมาสบตากับผมและปิดประตูรั้วลง สายตาของผมยังคงจับจ้องมองประตูรั้วที่เป็นไม้ขัดเงาสูงเหนือหัวผมนิดหน่อย แต่มันมีช่องพอให้เห็นว่าคนสองคนกำลังเดินเคียงข้างเข้าไป โดยมีรอยยิ้มของดาวเหนือและเสียงหัวเราะ ยามที่เธอหันไปคุยกับเพื่อนสนิทในกลุ่ม
แต่ได้รู้ว่าเธออยู่ที่นี่ก็เกินพอล่ะ ส่วนเรื่องโยผมไม่คิดอะไรอยู่แล้ว... สองคนนั้นก็แค่เพื่อนสนิทกัน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอก
“แล้วเราจะได้เห็นดีกันครับ คุณดาวเหนือ”
-AR TALK END-
- Writer
