CHECKMATE อยากรักต้องรีบรุก

-AR TALK- จู่ๆ ก็รู้สึกชอบใครสักคนขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ แถมคนที่ชอบดันเป็นผู้หญิงที่สวยมาก แสบมากและดุมาก เพื่อนของผมมองว่าผมเป็นมาโซคิสม์ แต่ความจริงผมไม่ใช่แบบนั้นนะ ก็แค่ยอมให้คนเดียวเท่านั้นที่เล่นผมแรงๆ ได้ ยัยก็อตซิล่า ผมชื่อ ‘อาร์’ อยู่มหาลัยปีสี่คณะนิเทศศาสตร์ แก็งของผมมีทั้งหมดสี่คน คือแก็งสายเคี้ยวประกอบไปด้วย เซซัส (มีเมียแล้ว) นัม (มีเมียแล้ว) ผม (ยังเคี้ยวไปเรื่อย) และบอล (เจ้าพ่อสายเคี้ยว) ไอ้ซัสกับไอ้นัมต่างพากันมีเมียแล้ว เหลือก็แต่ผมกับไอ้บอลที่ยังคงลอยไปลอยมาอยู่ แต่คงยกเว้นผมที่กำลังจะอยากมีเมียกับเขาบ้าง ถึงแม้ว่าเมียที่ถูกใจ ดันดุเหมือนหมาก็ตามที “คิดไรของมึงวะไอ้อาร์ มาเที่ยวนะ ไม่ได้ให้มานั่งคิดนู่นคิดนี้” “เออกูรู้น่า มึงแดกเหล้าไปเหอะไอ้บอล ไม่ต้องมาเสือกเรื่องของกู” ไอ้บอลเบ้ปากกอดสาวสวยข้างกาย ซึ่งผมเองก็มีด้วยนะ กะว่าจะเคี้ยวให้หายอยากซะหน่อย “ไอ้ซัสกับไอ้นัมแม่งติดเมียเกิน ชวนมาแดกไม่ยอมมา” “มึงก็รู้คนมันกำลังเห่อเมีย ไอ้นัมก็เพิ่งจะคืนดีกับเมียนะมึงอย่าลืม” “เออว่ะ” ผมกระดกเหล้าเข้าปาก กระทั่งสายตาไปปะทะเข้ากับร่างบอบบางที่สวมชุดเดรสสุดเซ็กซี่สีดำ ใบหน้าสวยคม ดวงตาที่มีเสน่ห์ ไหนจะหุ่นที่ดีมากจนสายตาคนในนี้มองเธอเป็นตาเดียวกัน ไม่เว้นแม้แต่ผม “นั่นมัน... เพื่อนโฟมปะวะ?” “มั้ง” “เฮ้ยๆ รอไรเล่า จับเคี้ยวแม่งเลย จะได้หายซ่า” “พ่อมึงสิ! กูไม่ทำแบบนั้น” “อือหือ อย่าบอกนะว่ามึงจริงจังอะ จะหนีกูไปมีเมียอีกคนใช่มะวะไอ้อาร์!” “ไม่ใช่ กูไม่ทำแบบนั้นกับยัยก็อตซิล่าหรอก แค่รู้สึกอยากแกล้งมากกว่า ไม่ชอบขี้หน้ากูเพราะอะไร? ไม่เข้าใจ” “อย่าว่าแต่เธอไม่ชอบหน้ามึงเลย กูเองก็ไม่ชอบหน้ามึงเหมือนกัน” ผมหรี่สายตามองไอ้บอล มันหัวเราะออกมาจนผมลุกขึ้นหนีสาวสวยข้างกายตรงไปหาร่างบอบบางที่กำลังยืนเต้นอยู่ ปึก “อ๊ะ ขอโทษค่ะ... นาย” “ไงครับ มาเที่ยวคนเดียวเหรอ คุณดาวเหนือ” สองมือของผมโอบรอบเอวเล็กๆ และจับจ้องใบหน้าของเธอซึ่งแต่งแต้มอย่างสวยงาม ปกติเจอเธอที่มหาลัยเธอจะหน้าสดอยู่เสมอ แต่หน้าสด หน้าแต่งเธอก็สวยอยู่ดีล่ะนะ ดาวตบมือผมออกจากเอวและเดินหนีไปแต่ผมก็คว้าต้นแขนเธอเอาไว้ “ปล่อย หรืออยากเจ็บตัว” “นั่นสิ ผมไม่โดนคุณต่อยผมนอนไม่หลับอะ” “โรคจิตนะ” “ครับ งั้นขอสักหมัดสิ แต่ไม่เอาดีกว่า ขอเป็น...” ผมยิ้มกว้างดึงร่างของเธอให้เข้ามาใกล้ โน้มใบหน้าลงไปแนบชิดกับแก้มเธอ กลิ่นหอมจากร่างกายทำเอาผมร้อนไปหมด ริมฝีปากเฉียดไปยังใบหูซึ่งเจาะหูเยอะไม่ต่างจากผมเลยสักนิด “ขอเป็นคุณทำให้ผมเจ็บตัวบนเตียงดีกว่า น่าจะเร้าใจกว่ากันนะ คุณว่าจริงเปล่า?” ตุ้บ “อ๊าก!” “งั้นไข่นายก็สูญพันธ์ไปก่อนจะได้เจ็บตัวบนเตียงกับฉันล่ะกันเนาะ” สองมือกุมเป้าตัวเองเมื่อเข่าสวยๆ กระทุ้งเข้ามาเต็มแรง รอยยิ้มร้ายของเธอเหยียดให้ผมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจากไปพร้อมกับใครบางคน ใช่ ใครบางคนที่ผมไม่ชอบขี้หน้า เพื่อนสนิทของเธอที่ใกล้ชิดเธอมากไปจนผมคิดไม่ตกว่า ‘เพื่อน’ จะมีอะไรมากกว่าคำๆ นี้หรือเปล่า? รุ่งเช้าที่แสงแดดกระจ่างสาดส่องเข้าใบหน้าเต็มๆ เพราะคอนโดที่ผมอยู่นั่นสูงเฉียดฟ้า กระจกที่สามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ได้รอบ ผมลุกขึ้นนั่งบิดตัวไปมามองร่างกายตัวเองซึ่งแข็งแกร่งและรอยสักตรงสะโพก ผมเป็นพวกไม่นิยมสักอะไรมากมายเหมือนกับไอ้ซัส ไอ้นัมหรือไอ้บอล ไอ้เวรพวกนั้นสักทั้งตัวก็ว่าได้ แต่ผมแค่สักนิดหน่อยพอให้รู้ว่าสักก็เกินพอ เช้านี้อากาศมันร้อนจนผมต้องเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ หวังให้น้ำเย็นๆ ชโลมจิตใจและร่างกายให้กลับมาฟื้นคืนชีพ หลังจากเมื่อคืนเคี้ยวหมากฝรั่งเกือบตลอดทั้งคืน ผมไม่มีรสนิยมพาสาวมาเคี้ยวที่ห้อง เพราะผมคิดว่าห้องคือพื้นที่ส่วนตัวของผม คนไม่สำคัญจะไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเข้ามาในห้อง ยกเว้นพวกเพื่อนสารเลวที่ชอบมาขัดจังหวะการนอนหลับ มือซ้ายเอื้อมไปหยิบมือถือที่กำลังชาร์จแบตไว้อยู่ (ได้โปรดอย่าทำตาม ถ้าไม่อยากตาย) ผมกดเข้าไปที่ Application ไลน์ ก่อนจะไล่ดูก็มีข้อความมากมายจากหมากฝรั่ง แต่มีเพียงแค่หนึ่งเดียวเท่านั้นที่สามารถหยุดสายตาของผมไว้ได้ ‘ดาวเหนือ’ ใบหน้าสวยคม ผมสีดำบลอนด์สั้นปะบ่า ริมฝีปากแดงระเรื่อ ดวงตากลมโต หุ่นทรงไม่ต้องพูดถึง เธอมีส่วนสูงที่สมส่วน ถึงแม้จะถูกปิดบังด้วยชุดนักศึกษาตัวใหญ่และเสื้อช้อปประจำคณะสถาปัตยกรรม หากแต่ก็ไม่สามารถพ้นสายตาของผมไปได้เลยสักนิด ผู้หญิงที่ผมรู้สึกถูกใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ผมไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนที่แสบ ซ่าและกล้าบ้าบิ่น แถมยังชอบทำร้ายร่างกายผมเสมอเวลาที่เจอกัน เมื่อคืนก็เป็นอีกครั้งที่เธอทำร้ายร่างกายผม ผมโรคจิตมะ... ที่ชอบให้เธอทำร้ายร่างกาย หรือผมจะเป็นมาโซคิสต์อย่างที่พวกเพื่อนผมพูด นิ้วมือเรียวกดเข้าไปขอเธอเพิ่มเพื่อนทันทีถึงแม้ว่าเธอจะลบไลน์ของผมไปแล้วเนื่องจากต้องใช้มันทำธุระให้กับไอ้นัมในตอนนั้น ผมกดเข้าไปในกล่องแชทและส่งสติ๊กเกอร์ตุ๊กตาหมีอุ้มหัวใจไปให้และตามด้วยข้อความที่หวังว่าเธออ่านคงจะปรี๊ดแตก ใช่ ผมหวังให้เธอเป็นแบบนั้นล่ะ ‘คุณดาวเหนือของผม เพิ่มผมเป็นเพื่อนด้วยนะครับ ห้ามบล็อกนะ ไม่งั้นผมจะคิดว่าคุณกลัวผม’ รอยยิ้มปรากฏขึ้นยามมองไปยังกล่องแชท ซึ่งยังไม่มีคนอ่าน ผมวางมือถือไว้บนอ่างล้างหน้าตามเดิมและเอนศีรษะหนุนผ้าขนหนูที่รองไว้ตรงขอบอ่างกุชชี่ ฝ่ามือทั้งห้าเสยผมสีดำสนิทซึ่งไถข้างหนึ่งข้างและทำลวดลายสวยงามไว้ เผยให้เห็นต่างหูสีดำสนิทเกือบเต็มใบหู ไอ้บอลหาเรื่องผมอย่างหนักเมื่อรู้ว่าตอนนี้ผมกำลังเดินเข้าหาดาวเหนืออย่างเต็มกำลัง ส่วนไอ้นัมรายนั้นรู้ดีว่าผมคิดอะไรอยู่ หากแต่ก็ยังคงเงียบปากไว้ ไม่อยากทำให้สิ่งที่ตัวเองคิดต้องพังทลาย ผมรู้ดีว่าดาวเหนือไม่มีทางหันมามองเด็กสายเคี้ยวอย่างผม เพราะเราสองคนไม่ได้มีโมเมนต์ดีๆ ร่วมกันเหมือนกับไอ้ซัส ไอ้นัม แต่ผมสามารถทำให้มีโมเมนต์แบบนั้นได้นะ ถ้าเธอเปิดใจรับผมบ้าง มองข้ามผมไปก็คงดี แต่ผมรู้... รู้ว่าเธอไม่ชอบผู้ชายอย่างผม ไม่ชอบผู้ชายทุกคน แต่ทำไม ทำไมถึงได้ยกเว้นแค่คนเดียวที่สนิทสนมมากซะจนผมสงสัย แต่ทว่าผมรู้ดีว่าเธอก็ต้องสนิทกับเพื่อนตัวเองเป็นธรรมดา ขนาดไอ้นัมยังหึงเมียตัวเองที่สนิทกับเถื่อนมากเกินไป ทั้งที่ทั้งคู่เป็นเพียงแค่เพื่อนกันเท่านั้น ถึงแม้ว่าเถื่อนจะเคยชอบโฟมก็ตามที แต่กรณีของดาวเหนือและโย มันไม่ใช่ไง สองคนนั้นสนิทสนมกัน ไม่มีเรื่องแบบนั้นแน่ผมมั่นใจ เพราะดาวเหนือ ไม่สนใจผู้ชายที่ไหนแม้แต่เพื่อนของตัวเอง ช่วงนี้เป็นช่วงหยุดการเรียนเนื่องจากมหาลัยมีการปรับปรุงตึกเรียนก็เลยหยุดเป็นเวลาสองสัปดาห์ พวกผมก็เลยสบายหน่อย แต่เอาความจริงมีแต่ผมกับไอ้บอลเนี่ยล่ะที่ว่าง เพราะไอ้ซัสไม่ได้เรียน ดูแลผับ กกเมีย ไอ้นัมเรียน แต่กกเมีย พาเมียไปหาพ่อแม่เมียที่ไร่ชา ก็เหลือเพียงแค่ผมสองคนที่ยังโสดเคี้ยวไปเรื่อย แต่ตอนนี้ผมอยู่คนเดียวเพราะโทรไปหาไอ้บอลเจ้าพ่อสายเคี้ยว (ฉายาที่พวกผมตั้งให้) มันนอนกกหมากฝรั่งอยู่ที่บ้านสองคน เข้าใจยังว่าทำไมผมถึงยกฉายาเจ้าพ่อสายเคี้ยวให้มัน เพราะพวกผมสามคนยังสู้ความเลวทราม ต่ำช้า สันดานหมาอย่างไอ้บอลไม่ได้ สองเท้าของผมก้าวมาในห้างสรรพสินค้าเพื่อมาหาอะไรกินรองท้อง อันที่จริงคือสาวโทรมานัดให้มากินข้าวด้วย และคงจะจบบนเตียงที่ห้องของหล่อนก็เป็นได้ “พี่คะ หนู... ขอเบอร์หน่อยได้ไหมคะ?” สาวน้อยน่ารักวัยแรกแย้มเดินตรงมาหาผมพร้อมกับเพื่อนสาว ผมทำได้เพียงแค่ยกยิ้ม “ขอโทษนะหนู พี่ไม่นิยมกินเด็ก อย่าเสียเวลากับพี่เลย เดี๋ยวจะเสียตัวเปล่าๆ” “แต่หนูอยากเสียตัวให้พี่” อือหือ... เด็กสมัยนี้ร้อนแรงจริงแหะ สายตาที่เธอมองผมแปรเปลี่ยนจากแอ๊บเป็นสายตายั่วยวน ผมไล่สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าเอียงองศาคอมองเธออย่างยิ้มๆ “ไม่ล่ะ ให้ฟรีพี่ก็ไม่เอา” ผมยกยิ้มก่อนจะเดินสะบัดหน้าออกไปอย่างหล่อ เอิ่ม ชมตัวเองก็เป็นวุ้ย! ผมมาหยุดที่ร้านอาหารไทยซึ่งเป็นร้านโปรดของผมมักจะชวนพวกมันกินบ่อยๆ แต่หลังจากที่ต่างคนต่างมีภารกิจต้องทำก็เลยไม่ค่อยได้มาเจอสักเท่าไหร่ “พี่อาร์คะ ทางนี้ค่ะ” สาวสวยน่ารักอย่างจัสมินโบกมือเรียกให้ผมไปนั่งที่เก้าอี้ติดกระจก เธอเป็นรุ่นน้องผมอายุเพียงแค่สิบเก้าปี ส่วนผมยี่สิบสองเมื่อสองวันก่อน เพราะเลยวันเกิดผมมาแล้ว “สั่งเลยนะคะ จัสหิวแล้ว”