ฉูหวางพาเจ้าหลิงหว่านไปล่องเรือลำน้อย ด้วยคิดว่านางเป็นสตรีที่เกิดมาในกองเรือ คงชื่นชอบการล่องธาราเป็นที่สุด แต่ทว่าเจ้าหลิงหว่านกลับยกพัดขึ้นมาพัดกายมิหยุดพัก และหลบเข้าไปด้านในห้องโดยสารเรือ โดยมิออกมาภายนอกเพราะแสงแดด
ฉูหวางที่คราแรกมีใจจะชี้ชวนนางดูนกและชมดอกไม้น้ำ ก็เอนกายลงจนร่างไหลไปกองในพื้นเรือแล้วใช้มือราน้ำเล่นก่อนจะคว้าเถาไม้น้ำขึ้นมาได้ หวังจะให้นางนั้นชื่นชมแต่ทว่าเจ้าหลิงหว่านกลับหวีดร้องขึ้นมาเพราะมีกบอยู่ตรงนั้น นางร้องตกใจมากจนลุกขึ้นและวิ่งไปบนเรือเล็กๆจนตกเรือไป
ฉูหวางต้องเร่งลงไปลากนางขึ้นมา และน่าสมเพชนัก บุตรสาวของนายทัพเรือใหญ่ เจ้าหลิงหว่านผู้นี้ว่ายน้ำมิได้ นางสำลักน้ำดิ้นรนอยู่นานกว่าจะลากนางขึ้นเรือได้ ฉูหวางขึ้นมาบนเรือได้ถึงกับนวดขมับตนเองอยู่หลายครา
ยามที่เรือถึงฝั่งแล้วก็ให้คนคุ้มกันนางไปส่งที่ตำหนักของนางเสีย ฉูหวางถอนหายใจแรง และก้มลงมองดอกไม้น้ำหลาก
