เมื่อผู้อื่นบังอาจมอบปิ่นปักผมให้สตรีของตนเอง ร่งฉีมิพอใจมากจึงพานางไปที่ร้านเครื่องประดับชั้นดี ยามถึงร้านเครื่องประดับแล้วก็จูงนางเดินก้าวเข้าไปอย่างร้อนใจ พาเอาสตรีน้อยใหญ่หัวเราะกันขึ้นมา
“นั่นคุณชายหยางกับฝุเหริน พวกเจ้าดูซิน่ารักเสียจริงนะ คิก คิก คิก “
ร่งฉีได้ยินแต่มิสนใจคน ลากร่างบางเข้าไปจนถึงชั้นวางเครื่องประดับแล้วไต่ถาม*เหลาปั่นเหนียงคนงาม ผู้เป็นเจ้าของกิจการออกไป
“เหลาปั่นเหนียง ข้าพาฝุเหรินมาเลือกหาเครื่องประดับ ท่านมีสิ่งใดที่เหมาะสมกับใบหน้าของนางบ้างหรือไม่ “
“คิก คิก นายท่านฝุเหรินของท่านงดงามมากเช่นนี้ จะใช้สิ่งใดก็ดูงดงาม ท่านวางใจเถิด ท่านเลือกสิ่งใดก็ย่อมเหมาะกับฝุเหรินไปทุกสิ่ง “
“เอ้อ เช่นนั้นหรือ เช่นนั้นมีหวีสับเล็กๆที่ประดับดอกไม้หรือไม่ ข้าเคยเห็นสตรีนั้นติดผมกันอยู่มาก “
“คิก คิก มีมากมายเลยเจ้าค่ะ นายท่านจงเลือกดู “
ร่งฉีมองถาดหวีน้อยๆที่ติดอัญมณีและ
