ฉันรีบมองไปยังโต๊ะเพราะกลัวว่าแอนนาจะเห็น แล้วก็ต้องถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเพราะแอนนาไม่ได้นั่งอยู่ที่โต๊ะ
“อ้าวทำไมพี่แทนถึงกอดน้ำมนต์แบบนั้นละคะ”
ใบข้าวเดินมาได้จังหวะพอดี เธอท้วงอย่างแปลกใจก่อนจะมองพี่ติณเหมือนเพิ่งเห็นว่าเขาอยู่ตรงนี้ด้วย หัวใจดวงน้อยของฉันมันเต้นรัว ภาวนาขอให้พี่ติณอย่าทำอะไรให้ใบข้าวรู้
“ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม” พี่ติณเอ่ยออกมาเสียงกร้าว ที่บอกแบบนั้นหมายความว่าว่าให้ฉันถอยห่างออกมาจากเพื่อนของพี่บาส
“มีอะไรหรือเปล่าคะ” ใบข้าวถามแต่พี่ติณไม่ได้ตอบอะไร
พอสิ้นสุดเสียงของพี่ติณฉันก็รีบดันตัวหนีออกมาทันที และด้วยความที่ไม่ระวังทำให้เสียท่าจะลมอีก เพราะเท้ามันก็ยังเจ็บอยู่
“น้ำมนต์แกเป็นอะไรหรือเปล่า”
ใบข้าวกำลังจะประคองฉันแต่เพื่อนของพี่บาสเป็นคนรับไว้อีกครั้ง ไม่นานแขนของฉันก็ถูกกระชากอย่างแรง การกระทำนี้ของพี่ติณทำให้ทุกคนในโต๊ะจ้องมองอย่างตกใจและงุนงง
ฉัน
