BAD - 7 คิดจะหนี ?
688 Words
ฉันรีบลุกขึ้นจากตักของพี่ติณแล้วเดินหนีออกมาให้ห่างจากเขาได้ทันเวลาก่อนที่แอนนากับใบข้าวจะเดินกลับมาที่โต๊ะพอดี
“อ้าวน้ำมนต์แกจะไปไหน”
“ฉะ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำน่ะ”
“ไปคนเดียวได้หรอคนเยอะนะ” ใบข้าวถามอย่างเป็นห่วงในขณะที่ตอนนี้แอนนาเดินไปนั่งข้างๆ พี่ติณแล้วกอดแขนเขา
“คุณติณจะไปส่งแอนนาที่คอนโดหรือเปล่าคะ วันนี้แอนนานั่งรถเพื่อนมา” ที่แอนนาพูดเธอโกหก เพราะวันนี้เธอเอารถมา
พี่ติณมองหน้าฉันก่อนจะตอบแอนนา “วันนี้ฉันไม่ว่าง”
พอพี่ติณตอบแบบนั้นแอนนาก็หน้าเสียไปเลย มันทำให้ฉันรู้สึกผิด
“งะ งั้นเราค่อยนัดเจอกันวันหลังก็ได้ค่ะ”
“กะ แกจะพาฉันไปเข้าห้องน้ำใช่ไหมใบข้าว ไปสิเร็วๆ” ฉันจับมือข้าวให้รีบเดินออกมาจากโต๊ะ เพราะพี่ติณเอาแต่มองหน้าฉันแบบนั้นกลัวว่าแอนนาจะสงสัยเอา
“ยัยน้ำมนต์เดินช้าๆ หน่อย”
ฉันไม่ได้ฟังอะไรทั้งนั้นรีบพาใบข้าวเดินมาจนถึงห้องน้ำ จริงๆ ฉันไม่ได้อยากจะมาเข้าห้องน้ำเลย แต่ไม่อยากอยู่ที่โต๊ะแล้ว อยากกลับบ้านแล้วด้วย
หรือฉันจะหนีพี่ติณกลับบ้านดี เราคงไม่โชคร้ายเจอกันแบบวันนี้อีก
“ใบข้าว คือฉันอยากกลับบ้านแล้ว”
“หือ! ทำไมล่ะแกไม่สนุกหรอ ?”
“อื้อ ปกติฉันนอนเวลานี้ ง่วงแล้วน่ะ เดี๋ยวฉันจะเรียกแกร๊ปกลับเอง พวกแกก็เที่ยวกันให้สนุกนะ” ฉันหาข้ออ้างเพื่อจะได้กลับบ้าน
“เฮ้อ เสียดายแย่วันนี้แกอุตส่าห์มาด้วยแท้ๆ” ใบข้าวทำหน้าเซ็งๆ พอฉันบอกว่าจะกลับบ้านแล้ว
“เอาไว้โอกาสหน้านะ ฉันสัญญาว่าจะไม่กลับก่อน”
“อื้อเดี๋ยวฉันไปส่งหน้าคลับ”
“ไม่เป็นไร แกกลับเข้าไปดื่มเถอะเดี๋ยวฉันเดินออกไปเองก็ได้”
“ไปคนเดียวได้แน่นะ คนเยอะด้วย”
“ได้สิไม่ต้องห่วงฉันหรอกน่า”
ใบข้าวพยักหน้าตอบจากนั้นฉันก็ทำท่าเข้าห้องน้ำเพื่อไม่ให้เพื่อนสงสัย
พอออกมาจากห้องน้ำฉันก็แยกกับใบข้าวเลย ใบข้าวเดินกลับไปที่โต๊ะส่วนฉันก็เดินออกมาจากคลับ
ยอมรับว่าเกือบจะขาดอากาศหายใจเพราะคนแออัดมากๆ กว่าจะออกมาจากคลับได้ก็ใช้เวลาหลายนาทีเลย
พอออกมาแล้วฉันก็เรียกรถแกร๊ปคาร์ให้มารับ รู้แบบนี้น่าจะเอารถมาเองก็ดี
“จะไปไหนหรอครับ” ในขณะที่กำลังยืนรอรถอยู่จู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งท้วงขึ้น เขาคือคนแปลกหน้า แต่เดินเข้ามาใกล้ๆ ทำท่าทางน่ากลัวใส่ฉันจึงรีบถอยหนีและไม่ยอมพูดด้วย
“ไปดื่มด้วยกันสักแก้วก่อนไหมครับคนสวย”
ฉันถอยหนีเรื่อยๆ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้มีท่าทางลุ่มล่ามแบบนี้นะ ฉันกลัวจนเกร็งไปทั้งตัวแล้ว
หมับ!! ในขณะที่กำลังถอยหนีจู่ๆ ก็มีมือของใครคนหนึ่งคว้ามาจับแขนของฉันเอาไว้ จากนั้นร่างของฉันก็ถูกกระชากให้เดินตาม
ตอนนี้ฉันได้มองแค่แผ่นหลังของผู้ชายที่จับแขนของฉันอยู่ แต่มองแค่แผ่นหลังฉันก็จำได้ว่านี่คือ ‘พี่ติณ’
ขะ เขาตามฉันออกมาอย่างนั้นหรอ…
พี่ติณลากตัวฉันมาที่รถ ซึ่งตรงนี้ค่อนข้างมืดและลับตาคน
ปัก! ร่างของฉันถูกเหวี่ยงกระแทกกับรถมันไม่ได้แรงมากแต่พี่ติณก็ไม่ควรทำแบบนี้
“ออกมาจากคลับทำไม ?” พี่ติณเอ่ยถามเสียงเย็น
“มะ มาเอาของที่รถค่ะ”
“แน่ใจว่าเธอไม่ได้คิดจะหนีกลับบ้าน ?”
พี่ติณกดเสียงต่ำถาม แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด
- Writer
