ถึงจะเคยกล้าเถียง กล้าสู้ แต่ครั้งนี้ฉันไม่สามารถห้ามห้ามความกลัวของตัวเองเอาไว้ได้ เพราะสีหน้าและแววตาของพี่ติณนั้นมันน่ากลัวมากจริงๆ
“บอกฉันว่ามาทำโปรเจ็คกับเพื่อน ที่แท้ก็แอบนัดมันไว้นี่เอง” พี่ติณมองหน้าพี่วินด้วยสายตาที่ดุดัน
“เราทำงานกันจริงๆ นะคะ ส่วนพี่วินเขาเป็นเพื่อนกับพี่บาสพี่ชายข้าวเอง เขาแค่มาเอาของเดี๋ยวก็กลับกันแล้วค่ะ” ใบข้าวเห็นท่าไม่ดีก็เลยพูดให้ แต่ดูจากสายตาของพี่ติณแล้วเขาไม่ได้เชื่อสิ่งที่ใบข้าวพูดเลย เขาเชื่อสิ่งที่ตัวเองเห็น
“ฉันแค่จะมาเข้าห้องน้ำ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น” พี่วินพูดขึ้น โชคดีที่เขายังพูดแบบนี้ ถ้าเกิดพูดอีกอย่างคงได้มีปัญหาแน่ๆ
“กลับกันดีกว่านะคะ” ฉันเดินมาจับแขนพี่ติณจะพาเขาออกไปจากห้อง แต่พี่ติณกลับผลักออกจนแผ่นหลังของฉันกระแทกเข้ากับผนังห้อง
“โอ้ย~” ฉันร้องออกมาเสียงหลง แอนนากับใบข้าวจึงรีบมาประคองตัวไว้
“ทำแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอคะ
