เผลอชอบเขาตอนไหนไม่รู้

1164 Words

ตอนที่ 47 “เอ้า งั้นคุณอยากไปเที่ยวต่อ ก็เชิญเที่ยวคนเดียวสิคะ ฉันจะกลับ” อัครณีไม่สนคำง้องอนออดอ้อนของเขา “เอ้า กลับก็กลับ” เขาเอ่ยออกมาตามใจหล่อน แม้จะนึกเสียดายเพราะยังติดหล่มอยู่ว่าจะชวนหล่อนไปแดนซ์ต่อ อัครณีกลับหมดมู๊ด เขาเลยไม่พูดอะไรมาก รีบนำรถส่วนตัวออกมา และถอยเข้าจอดรับติดริมฟุตบาธแล้วผลักประตูเปิดให้หล่อน อัครณียินยอมเข้ามานั่งเคียงเขา จากนั้นเขาก็ออกรถ พุ่งแล่นไปบนถนน สองฝั่งฟากที่เต็มไปด้วยแสงสีฉูดฉาดของสถานบันเทิง และบางช่างก็มืดมิดเปลี่ยวเต็มไปด้วยพงหญ้าสวนรกกับดงแขมและคลองน้ำ เพียงไม่นานเรียกว่าสักครึ่งชั่วโมงต่อมาวินท์ได้ขับรถมาส่งถึงที่บ้านในเวลาเกือบสองทุ่ม ระหว่างที่นั่งรถมาด้วยกัน นั้นบรรยากาศเงียบ วินท์ทำหน้าที่เป็นสารถีด้วยรถหรูส่วนตัว การที่เขาพานามินีมาถึงที่พักคอนโด เขาอยากจะทราบความรู้สึกของหล่อน นี่เขาคิดไกลไปถึงวันข้างหน้าเลยนะ ว่ามันจะเป็นของข

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD