แอบดักเจอเธอแม่ค้าตัวแสบ
1209 Words
ตอนที่ 12
แอบรักหล่อน คงมีสิทธิ์แค่แอบรัก เสียใจอย่างมากที่รู้ว่าหล่อนมีแฟนแล้ว
และจนกระทั่งว่า นามินีนั้นกลับเข้าถึงบ้านเด็กสาวก็ถูกมารดาเล่นงานทันที
“นี่ยัยหนู นา บอกแม่มาเดี๋ยวนี้นะ เมื่อคืนนี้ ที่ให้เราไปขายพวงมาลัยช่วยป้า เราไปโกงใคร แล้ว ไปเอาเงินใครเขามา บอกความจริงแม่มาซิ”
นามินีตกใจกับคำคาดคั้นของมารดารีบปฏิเสธทันที
“ไม่มีนี่แม่ แม่เข้าใจผิดหรือเปล่าใครมันบอกแม่ล่ะ” เอ่ยด้วยคำพูดที่ไม่พอใจ
หล่อนขายของให้เขาได้รับสินค้า แลกเปลี่ยน และเขาก็เอาของไป ถึงแม้ว่าของนั้นจะเทียบราคาไม่ได้ แล้วเป็นแบบนี้หล่อนนั้นผิดหรือ ไม่ได้เป็นขโมยซักหน่อย เพียงแต่ใช้หัวคิดที่ชาญฉลาดเท่านั้น และ นามินี แอบคิดในใจ
“ยังจะมาเงียบใส่แม่อีก รีบตอบแม่มานะ เดี๋ยวเขาจะเอาตำรวจมาจับแก คืนนี้ คอยดู ”
นางสร้อยทองขู่ และนามินีก็กลัวนิดหน่อยแต่ไม่ใช่ทั้งหมด เลยตอบแบบสบายใจของตัวเอง
“ถ้าแม่เชื่อคนอื่น งั้นเชิญเถอะแม่เชิญมาจับเลย” หล่อนเอ่ยท้าทายมารดา รู้ว่าท่านไม่พอใจ
“แกนี่ มันดื้อจริงยัยหนูนา”
นางบ่นตำหนิออกมา
“อ้าว แม่ หนูบอกถึงเหตุผล ยังจะหาว่าหนูดื้อใส่อีก ฮึ ถ้าคิดว่าฉันเป็นขโมย ก็ให้ตำรวจมาจับไป แต่ขอบอกนะแม่ ว่าเงินที่ฉันได้ มันเป็นเงินบริสุทธิ์จริงๆ ฉันไม่ได้ลักขโมยจริงๆ เขาให้ฉันมาเอง”
นางสร้อยทองได้ยินเรื่องราวทั้งหมดจากปากของลูกสาว และรู้สึกอ่อนอกอ่อนใจแทนลูกสาวคนเดียว เหลือเกิน นามินีเป็นลูกสาวคนเดียวที่นางมีอยู่ ถ้าแม่ไม่ปกป้องลูก จะให้ไปปกป้องใครล่ะทีนี้ พี่สาวของนาง บางครั้งก็รู้ว่า เอาเปรียบหลานเกินไป แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อเป็นญาติกัน จึงให้ลูกสาวช่วยแบบว่า ทำบุญไปก็แล้วกัน ทำดี ผลคงตอบแทนด้วยความดีเช่นกันในอนาคตนั่นแหละ และนางไม่คิดว่า นามินีลูกสาวจะคิดมากด้วย
นางสร้อยทอง ชอบทำบุญ ทุกเช้าตักบาตรพระทุกวัน ดังนั้นเรื่องแค่นี้จึงปลงง่าย และไม่คิดว่าร้าย พยาบาทใคร เนื่องจากรับฟังพระให้ศีลให้พรอยู่ทุกเช้า
ครั้นพอใกล้จะถึงเที่ยงคืน และก็เป็นช่วงเวลาที่นามินีออกมาผลัดเปลี่ยน สลับกันกับลุงและป้า เพื่อช่วยขายพวงมาลัย
เพราะฉุกใจในคำพูดที่แม่บอกแม้จะนอนเต็มอิ่มแล้วก็ตาม เขาจะเอาตำรวจมาจับหล่อนงั้นนี่ แสดงว่า นายนั่นบุกเข้าไปในซอยบ้านของหล่อน แล้วรู้จักหรือไง ว่าบ้านของหล่อนอยู่หลังไหน ไม่มีทางรู้หรอก
นามินีคิด ฮึ ลูกไม้ตื้นๆแบบนี้ เชิญไปหลอกเด็กอมมือเถอะ ยังเจ็บใจ ไม่หาย นี่แสดงว่าเขานั้นตามมาถึงบ้านของหล่อน ฟ้องมาทางแม่หล่อน แบบนี้ขี้ขลาดนี่หว่า เก่งไม่จริง นามินีคิดในใจด้วยความรู้สึกโมโห
ไม่เกินสิบนาทีด้วยซ้ำที่ทำให้หล่อนไม่คาดคิด อึ้งไปทีเดียว สงสัยอายุจะยืน พูดไม่ทันไร เขาก็ปรากฏตัว ปากหล่อนขมุบขมิบใส่ วินท์ปรากฏตัวแล้ว และหล่อนยังตกใจ พยายามตั้งสติ
“ว่าไง สาวน้อย เหงาไหม ฉันจะมาเป็นเพื่อน”
เขาจะมาไม้ไหนอีกล่ะวันนี้ ทำเป็นออกซุ่มเสียงหวาน หล่อนไม่หลงคารมของเขาหรอก
เขาว่าหล่อนเป็นสาวน้อย ตัวเขาเป็นพี่ชายของหล่อนหรือไง ถึงทำมาตีสนิท ทำเป็นมองหน้าหล่อน
แต่หล่อนก็จ้องสีหน้าตอบเช่นกัน นึกในใจ มาคนเดียว สงสัยเดินมา แล้ววันนี้ไม่ได้เอารถโก้หรูมาด้วยหรือไง
“นี่คุณ แล้วคุณจะมาทำไมอีก เกะกะ ยุ่งกวนใจฉัน”
หล่อนบอกเพราะหล่อนเป็นแม่ค้า ต้องการความสงบ ไม่ต้องการคนที่ ชอบขุ่นกวนวาจา เช่นเขา มีเวลาว่างจัด เที่ยวยั่วยวนจีบสาว เขาตีสีหน้าเหลอใส่
“อ้าวคนสวย ก็ฉันก็มาตามนัดกับเธอไงจำไม่ได้เลยหรือ เป็นคนขี้ลืมเร็วจัง เธออยากเจอกับฉันไม่ใช่หรือ เอ ถึงกับสั่งบอกว่าให้มาอีกแน่ะ ”
บ้าแล้ว ขี้ตู่ชะมัด ผู้ชายอะไรตีขลุมเก่ง จนดูเว่อเขาเดาเจตนาของหล่อนผิดแล้ว หล่อนประชดใส่เขาต่างหาก หล่อนไม่ได้พูดอย่างนั้นสักหน่อย ตีขลุมพูดเข้าข้างตัวเองน่ะสิ
“นี่คุณ จะบอกให้รู้ไว้นะ ฉันไม่เคยพูดกับคุณอย่างนี้เด็ดขาด ฉันว่าคุณคิดไปเองหรือเปล่า”
“จะพูดอะไรของคุณ ก็รีบพูดๆมาเถอะค่ะ เพราะว่า ฉันไม่ได้มีเวลามากเหมือนคุณหรอก ฉันต้องขายของ” หล่อนเอ่ยเสียงเข้ม นามินีอยากจะไล่เขาด้วย ไม่อยากให้เขาเอ่ยทวงเรื่องเดิม คือเงินที่หล่อนโดนแม่ดุ และไม่อยากพูดความจริงกับท่าน ให้ท่านรู้ เพราะคิดว่าหล่อนไม่ผิด
แล้วเรื่องอะไรเล่า อ้อยเข้าปากช้าง แล้วมันจะยอมคายออกมา แต่ไม่แน่หรอก ถ้าหล่อนเกลียดเขามาก เงินทองมากมายของเขา หล่อนก็ต้องคืนให้เขาทั้งหมดสิ้น
เขาเดาท่าทีของหล่อนออก ทำไมหล่อนเป็นสาวขี้งอนอย่างนี้นะ งั้นวินท์ ก็ต้องใช้ลูกตื้อ เขาบอกตัวเอง
“ถ้าจะไล่ ฉันกลับ ฉันกลับไปแน่ แต่ว่าเธอต้องรออีกนานนะ ประมาณ สามชั่วโมง”
คำเอ่ยของเขา ทำให้หล่อนยิ่งตกใจ โต้ตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้
“จะอยู่ตั้งสามชั่วโมงแล้วคุณจะอยู่เพื่ออะไรกัน สามชั่วโมง คุณ มาทำอะไรแถวนี้กันแน่ ธุระอะไร ฉันไม่เห็นคุณมีญาติอยู่แถวนี้เลย” นามินีเดาไปเรื่อย
นามินีเดาไปเรื่อย
“อ้าวก็ฉันจะมา เพื่อช่วยเธอขายพวงมาลัยด้วยไงล่ะ เป็นไงล่ะ ดีไหม ไอเดียฉัน แจ๋วไหม แปลกออกนะ เพราะว่า งานขายมาลัยแบบนี้ฉันไม่เคยขายมาก่อนเลยในชีวิต”
ทำให้เธอยิ่งอึ้ง กับการอาสาตัวของเขา แต่หล่อนไม่ต้องการรับความหวังดี เพราะช่วยตัวเองได้
หล่อนยิ่งประหลาดใจในคำพูดของเขา
“ ตัวคุณเองน่ะหรือ ทีจะมาเที่ยวลดตัว ลงมาขายพวงมาลัยริมถนนบนพื้นสกปรกอย่างนี้ ”
“ก็ ใช่สิ ทำไมหรือ เธอเห็นมันแปลกฉันก็ว่าไม่แปลกหรอก เอาเป็นว่า ฉันช่วยหัดขายไม่ได้หรือ ”
มีการต่อรองหล่อนด้วย นามินีถอนใจ
“ฉันว่า คุณกลับไปนอนเสียเถอะนะ เพราะฉันรู้สึกรำคาญเหลือเกิน ”เอ่ยแบบไม่ปิดบังความรู้สึก
หล่อนบอกว่า หล่อนรำคาญเขา เป็นคำพูดที่ฟังไม่ดีเลย เขารู้สึกเสียใจมากพอสมควร
ที่เขาอุตส่าห์ตั้งใจมา เพื่อมาหาหล่อนโดยเฉพาะ ตั้งใจอย่างมาก มากับรถแท็กซี่ จึงไม่ห่วงรถราคาแพงของตัวเองที่จอดทิ้งในคอนโด แต่ว่าเขาลงจากแท็กซี่ฝั่งโน้น ก็เดินข้ามเกาะกลางถนนมาฝั่งนี้
- Writer
