ตอนที่ 29
“ก็ไม่เป็นไรหรอก แค่ดอกไม้แค่เนี้ยเอง ฉันสามารถเหมาซื้อให้เธอได้ใหม่ได้อีกสองสามถุง หากถ้าเธออยากได้ ” เขาอวดความเป็นเศรษฐี เพื่อ ต่อล้อต่อเถียง
“นี่ จะบ้าหรือไงคุณ ตอนนี้แม่ค้าเขาคงเก็บร้านแล้วล่ะ ที่ปากคลองตลาดโน่น”
เขาไม่รู้เหมือนกันว่า คนเป็นแม่ค้าขายดอกไม้ต้องลุกไปซื้อแต่เช้ามืดที่ตลาดใหญ่แถวปากคลอง
“อ้าวก็ ผมไม่รู้นี่ ” ตอบหล่อน
แล้วเขาก็เงียบอีกเพราะเสียงหล่อนดุใส่
“แต่ช่างเถอะ ไม่เป็นไรหรอกนะถึงคุณไม่พอใจ ผมก็ขอมองดูคุณร้อยดอกไม้อย่างเดิมก็แล้วกัน ”
เขายังดื้ออีก จนนามินีนึกระอา
“งั้นก็ตามใจคุณ แล้วนี่คุณมานั่งเฝ้าฉันตั้งนาน ไม่หิวข้าวหิวปลาบ้างหรือไงคะ ”
หากนามินีถาม ถือว่าหล่อนก็ยังมีน้ำใจ
แต่เขาย้อนเสียงถามเธอ
“แล้วเธอล่ะ ไม่นึกหิวบ้างหรือ งั้น ถ้าหิวผมว่าเราออกไปหาอะไรทานกันแถวนี้ ดีกว่า”
นามินีเงียบอีกเมื่อเขาเอ่ยปากชวนหล่อนไม่ใช่คนที่ใครเอ่ยช
