สัมผัส(รัก) คนเถื่อน SM+++

งานคือเงิน

บ้านแด๊ดเค

ห้องนอนของเถื่อน

เถื่อนเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เขาใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเช็ดผมของตัวเองให้แห้ง เขามองดูตัวเองในกระจกพลางแสยะยิ้มร้าย เพราะแต่ก่อนเขาย้อมสีผมปกปิดสีผมที่เป็นสีแดงสีอิฐเอาไว้ เพราะเขาคิดว่ามันจะดูเป็นจุดสนใจของคนมากเกินไป แต่พอพักหลังเขาเบื่อกับการที่ต้องย้อน เขาเลยเปลี่ยนเป็นธรรมชาติไปเลย เถื่อนมองดูตัวเองในกระจก ร่างกายที่ขาวมากๆ แต่พอเขาโกรธ โมโห มากๆ เขาควบคุมตัวเองไม่อยู่นั้นจากร่างกายที่ขาวผ่องได้เปลี่ยนเป็นสีลาวาและมีอุณหภูมิที่ร้อนมากๆ

' ไอ้เลว' คำพูดของรีโมตผุดขึ้นมาในหัวของเขา เถื่อนแสยะยิ้มร้าย อย่างไม่สนใจ เขาเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว พลางหยิบเสื้อยืดกางเกงขายาวมาสวมใส่

ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เถื่อนเดินออกมาจากห้องแต่งตัว เขามองหาโทรศัพท์ของตัวเอง ก่อนจะเดินตรงไปกดรับมัน

' มึงทำอะไรอยู่ไอ้เถื่อน กระแทกสาวอยู่หรือไงถึงรับช้าเนี่ย' เสียงปลายสายอย่างคริสโตเฟอร์ถามด้วยความสงสัย เพราะเรื่องเดียวของเถื่อนที่รับช้าคือเรื่องนี้

" อืม กระแทกอยู่" เถื่อนตอบในลำคอพลางตอบโกหกกลับไป เขานั่งพิงที่หัวเตียง พลางหยิบแท็บเล็ตมาดูงานของตัวเองด้วย

' วันไหนมึงจะไปติมอร์ตะวันออกว่ะ' คริสโตเฟอร์ถามด้วยความสงสัย เพราะเขาจะได้ไปเจอเถื่อนที่นั้นด้วย เถื่อนถอนหายใจแรงๆ

" อาทิตย์หน้าว่ะ เพราะอาทิตย์นี้กูต้องเข้าไปดูงานในมหาลัยให้ยัยวิก่อน " เถื่อนตอบกลับไป เพราะตอนนี้ทางมหาลัยของวิจัยกำลังเป็นที่น่าสนใจมากๆ นักศึกษาหลายต่อหลายคนพยายามเข้าที่นี่ให้ได้ เพราะหลังจากที่แด๊ดเค วิจัยได้แถลงข่าวเรื่องยารักษาโรคไวรัส xxx ได้ ก็ทำให้มหาลัยมีชื่อเสียงโด่ดัง นักศึกษาใหม่เลยพยายามสมัครสอบกันเยอะแยะไปหมด แถมทางมหาลัยยังเปิดหลักสูตรปริญญาโทอีกด้วย

' วันไหนบอกกูด้วยนะ กูจะได้ไปเจอมึงที่ติมอร์ตะวันออกเลย ' คริสโตเฟอร์บอกเถื่อนๆหยุดชะงักเล็กน้อย ก่อนเขาจะใช้ความคิดบางอย่าง

" ไม่ต้องว่ะ กูคนเดียวก็พอ" เถื่อนบอกคริสโตเฟอร์ เพราะเขาไม่อยากให้คริสโตเฟอร์ทิ้งฝากรักและหลานๆเอาไว้ลำพัง ถึงแม้ว่าตอนนี้แด๊ดเวและมัมมัสจะอยู่ที่โน้นเพื่อไปเล่นกับหลานๆก็ตาม

' มึงแน่ใจนะไอ้เถื่อน ' คริสโตเฟอร์ถามด้วยความเป็นห่วง เถื่อนแสยะยิ้มร้าย

" งานคือเงิน " เถื่อนตอบให้คริสโตเฟอร์เข้าใจคำตอบของเขา คริสโตเฟอร์ถอนหายใจแรงๆ เพราะถึงแม้จะรู้ว่าเถื่อนไหวแต่เขาก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้

" กูไหว" เถื่อนตอบเน้นย้ำให้คริสโตเฟอร์เข้าใจ

' อืมๆๆ / คุณอาเถื่อนครับ'คริสโตเฟอร์ตอบในลำคอ แต่เสียงเล็กสดใสเล็ดลอดผ่านโทรศัพท์เข้ามา เถื่อนได้ยินเสียงของหลานชายครูทซ์เฟลแล้วก็อมยิ้ม

" ครับหลานรัก" เถื่อนรีบขานรับตอบกลับไปอย่างอ่อนโยน เพราะเขาชอบหลานๆที่ช่างพูดช่างคุย

' คุณอาเถื่อนจะมาหาผมกับคุณแด๊ดเมื่อไหร่ครับ' เสียงหลานชายถามด้วยความคิดถึงเถื่อนๆอมยิ้มที่มุมปาก

" อาเคลียร์เสร็จก็ไปหาหลานได้ครับ" เถื่อนตอบเสียงอบอุ่น

' คริๆๆ จริงนะครับคุณอา' เสียงปลายสายถามเน้นย้ำอีกรอบ

" คิดถึงอามากก็มาหาอาสิครับ" เถื่อนบอกหลานชาย หนูน้อยมองหน้าแด๊ดเฟอร์พลางทำหน้าคิดหนัก เพราะแด๊ดไม่ยอมแน่ๆ

' แค่นี้นะไอ้เถื่อน มึงกำลังปั่นหัวลูกกู' คริสโตเฟอร์บอกเถื่อนพร้อมกดสายวาง เถื่อนยิ้มที่มุมปากพลางวางโทรศัพท์เอาไว้ที่หัวเตียง เขานั่งทำงานต่อจนดึกค่อยนอน

เช้าวันต่อมา

เถื่อนเดินลงมาด้านล่างอย่างสบายใจเฉิบ

" มาแล้วเหรอเจ้าตัวแสบ" เสียงแด๊ดเคเอ่ยทักทายเถื่อนอย่างเบื่อระอา เถื่อนถอนหายใจแรงๆพลางกรอกตามองบน เขามองหน้ามัมเม็งสุดสวย ซีแล็บน้องสาวที่น่ารักและแสนเข้าใจเขามากๆกว่าใคร

" แด๊ดจะไปคุยเรื่องงานแต่งงานระหว่างแกกับหนูรี" แด๊ดเคบอกเถื่อนเสียงเรียบ พลางปลายตามองลูกชายเล็กน้อย เถื่อนนั่งลงบนเก้าอี้พลางยื่นมือไปหยิบช้อนและคนข้าวต้มในถ้วยให้เครื่องผสมกันเป็นเนื้อเดียว

" แด๊ดครับ ยัยรีไม่ได้ท้องนะครับ " เถื่อนบอกแด๊ดเคเพื่อย้ำให้แด๊ดเคเข้าใจ มัมเม็งมองหน้าลูกชายพลางถอนหายใจ หน้าจะมึนอีกครั้ง

" มัมอยากให้แต่ง เพราะมัมเบื่อที่จะมาจำผู้หญิงคนโน้นคนนี้ มัมจำไม่ไหวหรอกนะตาเถื่อน" มัมเม็งพูดออกมาอย่างเบื่อหน่าย เถื่อนตักเข้าต้มเข้าปากและเคี้ยวตุ้ยๆๆ เขาไม่สนใจคำพูดของทั้งสองคน เพราะเขาเห็นว่าเขาไม่ได้ทำยัยรีโมตท้อง เขาไม่ได้เสร็จสักครั้งที่กระแทกกับเธอ เขากระแทกเธอเพราะต้องการลงโทษให้จำ

" มัมครับ ผมยังไม่พร้อมมีครอบครัวนะครับ" เถื่อนพูดเสียงอ่อนโยนปากเคี้ยวข้าวต้มอย่างอร่อยมากๆ ซีแล็บนั่งฟังเงียบๆ เพราะเธอเคยแลกประสบการณ์กับผู้ชายคนหนึ่งที่ต่างประเทศ แต่โชคดีเธอไม่ได้เจอเขาแล้วอีกอย่างเธอมียาคุมฉุกเฉินเลยไม่ได้มีปัญหาอะไร และเธอก็หวังว่าเธอจะไม่ได้เจอเขาอีกในอนาคต

" เจ้าตัวแสบ" แด๊ดเคเรียกเถื่อนด้วยความหงุดหงิด เพราะรีโมตคือลูกสาวของเพื่อนของท่าน ถ้าเป็นคนอื่นท่านจะไม่สนใจเลย แต่นั้นคือลูกสาวเพื่อนของท่าน

" แต่งยังไงก็ต้องแต่ง" มัมเม็งยืนกรานคำเดิม เถื่อนกรอกตามองบน

" เธอก็ปฏิเสธผมเหมือนกันนี้ครับ แด๊ดก็เห็นวันนั้น" เถื่อนพูดน้ำเสียงเริ่มหงุดหงิด แด๊ดเคถอนหายใจแรงๆ พลางวนึกย้อนไปวันเกิดของเถื่อนและวิจัย

ในห้องทำงานของแด๊ดเคที่บ้าน

วิจัยนั่งพัดวีให้มัมเม็งอยู่ ยาดมในมือของซีแล็บจ่อที่จมูกของมัมเม็งตลอดเวลา แด๊ดเคมองหน้าเถื่อนด้วยความเบื่อหน่าย รีโมตนั่งตัวเกร็ง

' หนูท้องได้กี่เดือนแล้ว' แด๊ดเคถามด้วยความสงสัย รีโมตมองหน้าแด๊ดเค

' น่าจะสามอาทิตย์ค่ะคุณเควิน' รีโมตตอบแด๊ดเคอย่างเกร็งๆ

' น่าจะ นี้เขาใช้คำว่าน่าจะเหรอกับการตั้งท้องนะ' เถื่อนถามด้วยความหงุดหงิด นัยตาสีอิฐเริ่มเปลี่ยนเป็นแดงมากขึ้น สีผมเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนไฟ อุณหภูมิเริ่มร้อน แด๊ดเคมองหน้าลูกชาย พลางขบกรามแน่นๆ

' เงียบตาเถื่อน' แด๊ดเคสั่งห้ามลูกชาย พลางมองหน้ารีโมต

' หนูมีใบรับรองแพทย์ไหม เอามาให้ฉันดูหน่อย' แด๊ดเคถามรีโมตน้ำเสียงอ่อนโยนมากๆ รีโมตกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ พลางส่ายหน้า เพราะเธอซื้อแผ่นมาตรวจเอง และก็ตรวจหลายๆแผ่น มันก็ขึ้นสองขีด ถึงเธอเป็นหมอ แต่เครื่องมือที่บ้านไม่มีเครื่องตรวจครบเลยไม่ได้ตรวจเอง เถื่อนมองหน้ารีโมตอย่างกะจะกินเลือดกินเนื้อ

' นั้นไงครับแด๊ด ท้องลมชัวร์ครับ' เถื่อนแย้งขึ้นมา รีโมตและแด๊ดเคมองหน้าของเขา

' เอาอย่างงี้ไป รพ. Xxx ไปตรวจให้แน่ใจว่าท้องหรือเปล่า' แด๊ดเคทบอกรีโมตอย่างเป็นกันเอง ท่านไม่ได้รังเกียจผู้หญิงตรงหน้าของท่านๆพร้อมรับผู้หญิงคนนี้หรือใครกันได้ที่อุ้มท้องมาหาท่านแล้วบอกว่าท้องกับลูกชายของท่าน เพราะท่านคิดว่าผู้หญิงนั้นเสียหาย

' ค่ะ' รีโมตตอบรับ ซีแล็บขับรถพารีโมตไปที่ รพ. ในเครือของเธอ ซึ่งคริสเตียนได้ให้หมอที่สูตินรีแพทย์เป็นคนตรวจเลือด ตรวจน้ำปัสสาวะของรีโมต ซึ่งรีโมตและซีแล็บรอไม่นานเลย ผลตรวจของเธอก็ได้ออกมา

' ไม้ท้องนะคะ อาจจะเป็นเพราะคุณเครียดมากเกินไปนะคะ ' คุณหมอสาวบอกรีโมตเสียงอ่อนโยน พร้อมยื่นใบรับรองแพทย์ให้เธอดู รีโมตก็อึ้งและเธอก็รู้สึกสบายใจและโล่งใจเหมือนกัน

' แล้วทำไมแผ่นตรวจครรภ์ถึงแสดงสองขีดคะ' ซีแล็บถามด้วยความสงสัย.

' อาจหมดอายุ หรือคลาดเคลื่อนได้ค่ะ เพราะบางครั้งอาจจะเป็นเหมือนท้องลมก็เลยแสดงผลคลาดเคลื่อนได้ค่ะ' คุณหมอตอบอย่างกลางๆ รีโมตยิ้ม ซีแล็บยังอึ้งอยู่ เพราะคำว่าท้องลมนี้แหละ ซีแล็บขับรถมาถึงบ้านอีกครั้ง.เธอจูงมือรีโมตเข้ามาในบ้าน มัมเม็ง เถื่อน แด๊ดเค วิจัยที่กำลังอุ้มท้องอ่อนๆอยู่ได้มองไปที่ซีแล็บและรีโมตๆเกร็งๆเล็กน้อย เพราะสายตาของแด๊ดเคนั้นมันมีอะไรบางอย่างแฝงอยู่

' ท้องไหมยัยแล็บ' มัมเม็งถามซีแล็บด้วยความอยากรู้ ซีแล็บมองหน้าทุกคนและสุดท้ายคือรีโมต

' ไม่ท้องค่ะมัม' ซีแล็บตอบแทนรีโมต แด๊ดเคทำหน้าเซ็งทันที เพราะท่านอยากให้ลูกชายหยุดทุกอย่างที่รีโมต แต่ท่านกับผิดหวัง

' นั้นไง !' เถื่อนพูดขึ้นมาเสียงดัง พลางมองหน้ารีโมต

' หึหึ ' เขาหัวเราะสะใจในลำคอ ก่อนจะแสยะยิ้มร้ายส่งให้เธอ รีโมตปากคว่ำ พร้อมแววตาเย้ยหยัน

' แต่แกต้องรับผิดชอบเธอ เพราะแกได้จิ้มเธอแล้ว' แด๊ดเคตัดสินใจพูดออกมาแบบมัดมือชก เถื่อนหันมามองหน้าแด๊ดเค รีโมตแทบเข่าทรุดเพราะเรื่องนี้ของเธอมันคือความลับ ทางยังไม่รู้เลย

' แด๊ดครับ ถ้าจะให้ผมรับผิดชอบผู้หญิงที่ผมจิ้ม งั้นไม่ล้นรถเมล์ รถบรรทุกเหรอครับ' เถื่อนเถียงแด๊ดเคด้วยความหงุดหงิด.มัมเม็งถึงกับอ้าปากค้าง ท่านสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อให้ตัวเองยังมีสติอยู่ฟังคำพูดที่เป็นมีดเสียบเเทงตามร่างกายของท่านอยู่

' สำส่อนจนน่าขยะแขยง' รีโมตพูดออกมาลอยๆ แด๊ดเค มัมเม็ง ซีแล็บ วิจัยอ้าปากค้าง เพราะคำพูดแบบนี้ถ้าคนในครอบครัวพูดเถื่อนจะไม่เดือดดาล เถื่อนหันไปมองหันของรีโมต เขาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อระงับอุณหภูมิที่กำลังจะปะทุระเบิดลาวาออกมา วิจัยดันตัวลุกขึ้นและเดินไปหาพี่ชาย มือของเธอที่เย็นเหมือนน้ำแข็งขั้วโลกได้สอดประสานเข้าที่มือของพี่ชายเอาไว้ ความเย็นที่พยายามส่งไปขับไล่ความร้อนในร่างกายของพี่ชาย แด๊ดเค มัมเม็งค่อยๆปล่อยลมหายใจยออกมาช้าๆเบาๆ

' ยังไงก็ต้องแต่ง แด๊ดเลือกคนนี้' แด๊ดเคบอกเถื่อน พร้อมดันตัวลุกขึ้นและเดินไปหารีโมต

' ไปบอกแด๊ดแมร์กับมัมของหนูนะว่าเดี๋ยวแด๊ดจะไปคุยเรื่องนี้ด้วย' คำพูดของแด๊ดเคที่บอกกับรีโมต

" ผมไม่ว่างครับ แด๊ดกับมัมไปเองเลย" เถื่อนพูดออกมาเสียงดังพร้อมดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาเดินออกจากห้องอาหารไปอย่างไม่หันมามองแด๊ดเคและมัมเม็งเลย

บรื้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆบรื๋อววววววววววววว เสียงบิดคันเร่งของบิ๊กไบค์ออกจากบ้านไปดังสนั่น ทั้งแด๊ดเคและมัมเม็งมองหน้ากันและส่ายหน้า

" แต่งยังไงมันต้องแต่ง" แด๊ดเคบอกเน้นย้ำคำเดิม

บนท้องถนนระหว่างทางที่เถื่อนขับรถบิ๊กไบค์ไป สายตาของเขามองไปด้านหน้าอย่างมุ่งมั่น. ในใจของเขาหงุดหงิดและกระวนกระวายใจมากๆ เพราะเขายังไม่พร้อมแต่งงานบ้างานบออะไรเลย เถื่อนจอดรถบิ๊กไบค์ที่ข้างรถเก๋งสีดำเพราะรถติดไฟแดง เขาปลายตามองรถเก๋งเล็กน้อยอย่างคุ้นๆ แต่ก็ไม่สนใจ ก่อนสัญญาณไฟจะเปลี่ยนเป็นสีเขียว เถื่อนเข้าเกียร์พร้อมบิดคันเร่งออกไปพร้อมๆรถเก๋งสีดำ เขาขับแซงไปด้านหน้ารถเก่งสีดำ

ปึ่ก! ท้ายรถบิ๊กไบค์โดนชนเข้าเล็กน้อย เถื่อนขบกรามแน่นๆ พลางมองกระจกข้างเพื่อดูว่าใคร และเขาต้องหงุดหงิดเพราะรถเก๋งสีดำคันด้านหลังของเขานั้นเองที่กล้าบังอาจชนท้ายของเขา เถื่อนขับเบี่ยงหลบและลดความเร็วลง เพื่อให้รถของเขาเท่ากับรถเก๋งสีดำ เเถื่อนปลายตามองพลางขบกรามแน่นๆ

" รีโมต!" เขาเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาด้วยความแค้นใจ

' หึ! อยากโดนกระแทกให้ตายคาทีจริงๆสินะ' เขาพลางคิดในใจพร้อมกับขับเบียดชนรถเก๋งของรีโมตอย่างไม่กลัวว่ารถของเขาเล็กกว่า

ปึ่ก! ๆๆๆ เถื่อนเบียดชนรถเก๋งของรีโมตหลายต่อหลายครั้ง รีโมตขบกรามแน่นๆ พลางพยายามจะขับหนี เพราะเธอคิดว่าเธอพลาดแน่ๆ เถื่อนบิดคันเร่งแซงนำหน้าพร้อมกับจอดรถบิ๊กไบค์ขวางทางรถของเธอ เถื่อนก้าวลงจากบิ๊กไบค์ พร้อมยืนขวางทางรถเก๋ง

" ไอ้บ้า อยากตายก็จะชนให้ดู" รีโมตพูดพึมพำคนเดียว พร้อมเหยียบคันเร่ง

บรื้นๆๆๆๆๆๆๆบรื๋อววววววววว ปึ่ก! เสียงรถเก๋งวิ่งพุ่งไปด้านหน้าเพื่อชนร่างวของเถื่อนๆใช้มือดันด้านหน้ารถเก๋งเอาไว้ รีโมตถึงกับตกใจ เถื่อนรู้หงุดหงิดและอยากฆ่าเธอให้ตายมากๆ เสียงเหยียบคันเร่งดังสนั่นแต่รถของเธอก็ยังขับไปไหนไมได้ ล้อรถเสียดสีกับพื้นถนนจนาเกิดควันเหม็นไหม้ รีโมตต้องหยุดเหยียบคันเร่งและจอดรถสนิท เธอเปิดประตูรถลงมา

" ไอ้ เถื่อน " รีโมตเรียกชื่อเถื่อนด้วยความเกลียดชัง เถื่อนมองหน้าผู้หญิงที่เขาไม่เคยลืม ผู้หญิงที่ทำมห้น้องสาวของเขาตัดสินใจกระโดดตึกลงไป

" หึ!" เขาพ่นลมหายใจและเดินตรงมาหารีโมต เขาถอดหมวกกันน็อกออกจากหัว นัยตาสีอิฐมองผู้หญิงคนนี้ด้วยความว่างเปล่า เขายืนอยู่ตรงหน้าของเธอพลางใช้มือค่ำที่ประตูรถ

" ติดใจแรงกระแทกสินะรีโมต หึหึ" เถื่อนพูดเสียงเรียบ รีโมตขบกรามแน่นๆ เธอไม่ได้กลัวไอ้ผู้ชายตรงหน้าเลย พลางกำมือเข้าหากันแน่นๆ

" ไอ้เถื่อน ไอ้สำอุบส์!" รีโมตด่าเถื่อน แต่ด่าไม่จบเพราะปากโดนปากของเขาปิดเอาไว้ก่อน มือของเขากดท้ายทอยของเธอให้แรงขึ้น เพื่อให้ใบหน้าเงยขึ้นมารับจูบที่หนักหน่วง

" อื้มมมมมม" รีโมตร้องประท้วง เถื่อนค่อยๆถอนริมฝีปากออกช้าๆ พร้อมกับรอยยิ้มเหี้ยม เธอผลักอกแกร่งของเขมออกให้ห่างเธอ มือของเธอยกขึ้นมาเพื่อตบ

พรืด! เถื่อนหลบทัน เขาก้มลงไปกระซิบบอกเธอที่ข้างใบหูของเธอ

" หึหึ รอที่ทำงานนะรีโมต ตอนเที่ยงพ่อจะไปกระแทกให้ขาดใจเลย จะเอาให้สุดสมใจเธอเลย หึหึ" เถื่อนเเสียงเหี้ยมๆจริงจัง จนรีโมตต้องรู้สึกขนลุกขนพอง พูดเสร็จเถื่อนก็หมุนตัวเดินจากไป รีโมตขบกรามแน่นๆ

" ฉันจะเอาปืนยิงหัวนาย" รีโมตตะโกนบอกเถื่อน แต่เถื่อนกับไม่สนใจ เขาสวมหมวกกันน็อกพร้อกดปุ่มสตาร์ทรถ

บรื้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆบรื๋อววววววววววววว เสียงรถบิ๊กไบค์ขับออกไปดังสนั่นถนน รีโมตกำมือเข้าหากันด้วยความแค้นใจ

" ฉันจะเอามีดกรีดคอของนาย" รีโมตพูดพึมพำคนเดียว พร้อมกับก้าวขึ้นไปในรถเเละขับรถออกไปทันที

เถื่อน ???