สัมผัส(รัก) คนเถื่อน SM+++

เถื่อนหรือมัจจุราช

โกดังชานเมือง

ห้องสีขาวเพดานสีขาวด้านในที่ใช้กันมารุ่นต่อรุ่น แต่มีเพิ่มขึ้นมาคือตู้กระจกสำหรับเลี้ยงปลาน่ารักๆตู้หนึ่งขนาดกลางนั้นคือปลาปิรันย่าจำนวน 30 ตัว และตอนนี้ในห้องมีแค่สองคนในห้องเท่านั้น คนหนึ่งนัยตาสีอิฐมอญด้วยความว่างเปล่า ไม่ได้มีคำว่าสงสารหรือเห็นใจเลย อีกคนกำลังพยายามดิ้นรนและกรีดร้องโหยหวน

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงร้องเจ็บปวดทรมาน เสียงร้องที่โหยหวนอยากตายเพราะเขากำลังโดนมีดเล่มเล็กๆค่อยกรีดลงบนผิวหนังด้านบนหน้าอกตามลายขวาง

" หึ!" เสียงพ่นลมหายใจออกมาทาวจมูกที่มีผ้าปิดปากปิดกันอยู่ นัยตาสีอิฐแดงนั้นสะใจมากๆ ผู้ชายนัยตาสีอิฐที่มองเหยื่อร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เหยื่อพยายามดิ้นรนแต่เขากับขยับตัวไม่ได้เพราะโดนล็อคร่างกายไปหมด

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เหยื่อร้องดังๆสุดท้ายเสียง เพราะปลายมีดแหลมคมค่อยๆกรีดแทะเล็มออกเนื้อและหนังหน้าอกของเขาออกช้าๆ เลือดแดงสดไหลซึมออกมามากมายตามรอยกรีดของมีเล่มเล็ก มือที่สวมถุงมือของเถื่อนเปรอะเปื้อนเลือดแดงสดเช่นกัน

" หึหึ " เสียงหัวเราะในลำคออย่างสะใจ นัยตาสีอิฐมองเลือดแดงสดอย่างเย็นชา ใบหูของเขาฟังเสียงร้องโหยหวนเหมือนเสียงร้องโอเปร่า

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงร้องโหยหวนของผู้ชายที่อยู่บนเตียงแทบขาดใจตาย เขาอยากตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไป เพราะปลายมีดเล่มเล็กแหลมคมที่ค่อยๆแทะเล็มผิวหนังของเขาออกจากเนื้อ มือที่เต็มไปด้วยเลือดค่อยๆใช้ปลายมีดกรีดแทะเล็มหนังออกจากเนื้อช้าๆอย่างไม่ได้สนใจอะไรเลย ถึงแม้ว่านัยตาสีอิฐจะไม่เหมือนคนใจเย็นๆก็ตาม

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เหยื่อร้องเสียงดังๆใจจะขาด เพราะบาดแผลที่ได้รับจากปลายมีด หนังหน้าอกด้านขวาหลุดออกไป พร้อมกับนำลงไปแช่สารเคมีบางตัวเพื่อรักษาให้หนังอยู่ในสภาพดี เถื่อนหันหน้ามามองหน้าหน้าที่นอนบนเตียง เขาไม่ได้สงสารคนชั่วที่จะทำร้ายเขาเลย เพราะมันคือความโง่เขลาเบาปัญญาของพวกอวดดีที่กล้าล้ำเส้นของเขามา เถื่อนละสายตาลงมามองที่เนื้อแดงๆเลือดไหลซึมออกมาจากร่างกายเพราะหนังได้หลุดออกไปแล้ว

" สวยซิบ!" เสียงของเถื่อนพูดออกมาสั้นๆ พลางลงมือกรีดหนังหน้าอกด้านซ้ายมือทันที

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงเหยื่อที่นอนบนเตียงร้องโหยหวน เสียงดังๆขาดใจตายเพราะแผลที่ได้รับ ปลายมีดเล่มเล็กกรีดหนังช้าๆของด้านในเพื่อแยกเนื้อออกจากหนัง เลือดมากมายไหลออกมาตามรอยกรีดแทะเล็ม

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงเหยื่อที่ร้องโหยหวน แต่กลับไม่ทำให้เถื่อนสงสารเลย ปลายมีดกรีดระหว่างเนื้อและหนังออกจากหน้าอกด้านซ้ายช้าๆอ้อยอิ่ง

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก " เหยื่อเอาแต่ร้องเจ็บปวดทรมาน เขารู้ว่าการตกนรถทั้งเป็นมันเป็นยังไงก็ตอนนี้นี้เอง กลิ่นคาวเลือดตลบอบอวลในห้องสีขาว หนังด้านซ้ายถูกตัดออกจากเนื้อหน้าอก เถื่อนค่อยๆวางหนังลงในน้ำเคมีทันที

" ต่อไปก็หลังสินะ " เขาพูดพึมพำคนเดียว พร้อมกดปุ่มให้แผ่นกระดานสีขาวด้านบนค่อยๆลงมาทาบล่างของเหยื่อ แผ่นกระดานหนาๆที่มีแค่ใบหน้าของเหยื่อสามารถโผ่ลออกมาให้กรีดร้อง

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เหยื่อกรีดร้องโหยหวนเพราะเนื้อโดนไม้กระดานสีขาวทับลงบนหน้าอก ที่ล็อคมือและร่างกายของไม้กระดานเปลี่ยนทิศทางล็อคร่างเหยื่อเอาไว้ ตัวล็อคด้านล่างปลดปล่อยเป็นอิสระ ไม่กระดานค่อยๆพลิกคว่ำตัวเหยื่อให้นอนคว่ำหน้าลงมองพื้นที่เต็มไปด้วยเลือดแดงสดบนพื้น

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงร้องโหยหวนของเหยื่ออีกครั้ง เพราะปลายมีดกรีดลงที่หัวไหล่ลากขวางไปที่หัวไหล่อีกข้างช้าๆเลือดแดงสดไหลตามรอยกรีดของปลายมีดแหลมคม

"........." ไม่ได้มีเสียงอะไรออกมาจากปากของเถื่อน แต่มีแค่นัยตาสีอิซแดงเท่านั้นที่มองด้วยความสะใจ

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาน เพราะปลายมีดกรีดแยกเนื้อและหนังของแผ่นหลังของเขาอย่างช้าๆและใจเย็นๆมากๆ ปลาที่ อยู่ในตู้กระจกว่ายวนไปวนมาเพื่อมองดูสองคนในห้อง

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงร้องโหยหวนยังดังก้องห้องสีขาวจนเถื่อนจัดการกับหนังของแผ่นให้หลุดออกจากร่างกายของเหยื่อ เถื่อนค่อยๆวางแผ่นหนังลงที่อ่างแช่เคมีอีกครั้ง

"......." เขาไม่พูดอะไร เถื่อนเอาแต่เงียบ แต่เขารู้ดีว่าต่อไปคืออะไร เถื่อนล้างมือเพื่อทำความสะอาดถุงมือสีขาว เสร็จแล้วเขากดปุ่มให้โซ่ที่ล็อคแขนของเหยื่อเอาไว้ได้ดึงร่างของเหยื่อให้ห้อยขึ้นจากเตียง

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คุณเถื่อนคุณจะทำอะไรผม" เสียงเหยื่อร้องเสียงดังพร้อมกับคำถามของเขา เถื่อนแสยะยิ้มร้าย พลางกดปุ่มเลื่อนเพื่อให้ร่างที่เต็มไปด้วยเลือดเลื่อนไปที่ตู้กระจก เหยื่อที่โดนแขวนห้อยโตงเตงอยู่นั้นตกใจ ตาโต เขาพยายามดิ้นรน

" ไม่น่ะคุณเถื่อนไม่นะ!!!!!!" เสียงเหยื่อร้องด้วยความกลัว เขาก้มลงมองปลาแสนน่ารักในตู้กระจก พวกมันอวดฟันแหลมคม ร่างของเหยื่อค่อยๆหย่อนลงไปด้านล่างเรื่อยๆ

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงร้องเจ็บปวด โหยหวนของเหยื่อ เพราะเพียงแค่เท้าของเขาจุ่มลงไปในน้ำ ปลาปิรันย่าในตู้ที่รออยู่ก็จัดการกัดแทะที่เท้าของเขาทันที พวกมันแย่งและแข่งกันกินเนื้อของเท้าของเขา และพวกมันใช้เวลาไม่นานเลย เท้าของเหยื่อเหลือแค่กระดูกสีขาวๆ น้ำแดงเต็มไปด้วยเลือด เถื่อนยืนมองนิ่งๆก่อนเขาจะค่อยๆกดปุ่มให้หย่อนร่างของเหยื่อลงไปในตู้กระจกช้าๆ

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงร้องโหยหวนที่เหยื่อได้รับจากปากของปลาน่ารักอย่างปลาปิรันย่า ปากเล็กๆแต่ฟันนั้นแหลมคมมากๆ ช่วยกันแทะเนื้อที่ขาโดยเฉพาะที่น่องที่มีเนื้อเยอะๆ เลือดแดงเต็มตู้กระจก เสียงร้องโหยหวนยิ่งดังมากกว่าเดิม เนื้อที่น่องหายและด้านหน้าหาย ซึ่งเหลือแค่กระดูกในน้ำ

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก " เหยื่อเอาแต่ร้องโหยหวนเพราะร่างของเขาเริ่มต่ำลงเรื่อยๆ จากหัวเข่าขึ้นมาคือต้นขาและต่อมาคือลำตัว ซึ่งปลาปิรันย่าใช้เวลากัดแทะเนื้อของเหยื่อไม่นาน ทุกอย่างก็เงียบไป สุดท้ายเถื่อนก็หมดหน้าที่ของเขา เพราะหนังในอ่างเคมีและกระดูกในตู้กระจกนั้นเขาจะส่งไปให้โรงงานของคริสโตเฟอร์ที่อยู่อิตาลี ซึ่งเป็นโรงงานผลิตอาวุธที่ทำจากหนังและกระดูกของคนชั่ว เถื่อนเดินออกมาจากโกดังอย่างสบายอารมณ์ พร้อมกับจุดบุหรี่ที่ปลายบุหรี่ เขาเดินไปเปิดประตูรถและขับออกไปเพื่อไปเที่ยวผับของเดวิล

เถื่อนเข้าขึ้นมาชั้นบนของห้องวีไอพีด้านบน เขาเปิดประตูเข้ามาก็เจอ เวคิน มาคัส ฟอลตัล ออดี้ กรู๊บ ไลอ้อน ครีย์ยอนที่กำลังคลอเคลียสาวๆอยู่ เถื่อนใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มพลางพ่นมลมหายใจออกจากจมูกโด่ง

" หึ!" เขาทำเสียงแรงๆ และเดินมานั่งที่โซฟา

" พี่เถื่อนขาาาารับน้องสักสองสามคนหรือเปลาคะ" เสียงหวานๆของสาวๆนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยของวิจัยดังขึ้น เถื่อนปลายตามองพลางแสยะยิ้มร้าย เขาพยักหน้ารับ พร้อมกับอ้าแขนรับพวกเธอสองคนมานั่งบนตักแกร่ง

" ไงเพื่อนได้ยินมีสาวไปบอกว่าท้องกับมึงที่งานวันเกิดไม่ใช่เหรอว่ะ" ฟอลตัลถามเถื่อนที่กรอกเหล้าเข้าปากของตัวเอง สาวๆคลอเคลียตามซอกของของเถื่อน ใบหน้าหล่อเหลาราวมัจจุราชหรือปีศาจร้ายมองไปที่ฟอลตัล ผมสีอิฐแดงที่ดูสวยงามมากๆเวลาโดนแสงไฟกระทบยามค่ำคืนและนัยตาสีอิฐแดงมองหน้าฟอลตัลว่างเปล่า

" ก็แค่พวกขี้ตู่" เถื่อนพูดออกมาน้ำเสียงเมินเฉยไม่สนใจ เพราะเขาเคลียร์กับแด๊ดและมัมไปแล้ว รีโมตแค่ท้องลมเท่านั้น เขาพาเธอไปตรวจครรภ์ที่ รพ. ก็ไม่แสดงผลว่าเธอท้อง แต่แผ่นตรวจครรภ์กลับแสดงผล แผ่นตรวจครรภ์หลอกเธอเข้าแล้ว แต่แด๊ดเคและมัมเม็งก็ยังไม่ยอมจะให้เขารับผิดชอบเธอให้ได้ เขาเลยขอเวลาก่อน

" ขี้ตู่ๆยังไงว่ะ " เวคินถามด้วยความสงสัย เพราะเผื่อเขาพลาดเขาจะได้มีเวลาคิดตั้งรับบ้าง เถื่อนแสยะยิ้มร้ายที่มุมปากพลางก้มลงไปมองแก้วเหล้า

" ไม่บอก" เขาตอบเวคินพลางดึงสาวๆกอดให้แน่นๆกว่าเดิม

" ใครเอาใจพี่ดีคืนนี้ค่าเทอมกับกระเป๋าแบรนด์เนมจะส่งถึงหน้าห้องเลยครับ" มาคัสบอกสาวๆที่นั่งบนตักแกร่งของพวกเขา เถื่อนมองแล้วยิ้มชอบใจกับคำพูดของมาคัส

" กูจะไปติมอร์ตะวันออก" เถื่อนบอกเพื่อนๆในกลุ่ม ทุกคนมองมาที่เขาทันที

" ไปทำไมว่ะ" ออดี้ถามด้วยความสงสัย เถื่อนยิ้มที่มุมปาก

" ธุรกิจต้องขยาย" เถื่อนตอบเพื่อนๆ พลางก้มลงไปซุกที่หน้าอกใหญ่ๆของสาวสวยที่นั่งบนตักของเขา

" เอาลูกน้องไปกี่คน มึงจะเอาอะไรไปบ้าง" ฟอลตัลถามด้วยความสงสัยและเป็นห่วงเพื่อน เถื่อนปลายตามองหน้าฟอลตัล

" กูไปดูพร้อมเสมอสินค้าเล็กๆน้อยๆ คงเอาไปสิบคนว่ะ" เถื่อนตอบพลางก้มลงไปหาหน้าอกใหญ่และใช้เคราถูที่โนนอกของเธอ

" คริๆๆจั๊กจี๊ค่ะพี่เถื่อน" สาวสวยหัวเราะคิกคัก พลางบอกกับเขาอย่างอารมณ์ดี

" อะไรคือสินค้าว่ะ" กรู๊บถามด้วยความสงสัย เถื่อนหยุดชะงักพลางปลายตามองกรู๊บ

" ........." เถื่อนไม่ตอบ เขายกสาวๆที่นั่งบนตักของเขาออกไป เขาดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงทั้งหมดที่มี

" กลับดีกว่า" เถื่อนบอกกับเพื่อนๆ เพราะเขาต้องเข้าประชุมที่มหาลัยแทนวิจัย เพราะวิจัยไม่อยู่สามเดือน

" กลับ!ๆเ..ี่ยอะไรว่ะ ยังไม่ได้ออกกำลังเลย" ออดี้ถามเถื่อนด้วยความสงสัย เถื่อนหรี่ตามองหน้าออดี้ พลางเดินหมุนตัวออกไปจากห้องวีไอพีทันที เขาเดินลงไปด้านล่าง แต่จู่ๆสายตาของเขาดันไปสะดุ้งกับผู้หญิงที่เขาเกลียดชัง

" รีโมต!" เถื่อนเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาเหี้ยมๆ รีโมตดันตัวลุกขึ้นพลางเดินไปเพื่อไปที่ห้องน้ำ เถื่อนแสยะยิ้มร้ายพลางเดินเปลี่ยนทิศทางตามหลังเธอทันที สายตาของเขามองตามร่างของรีโมตอย่างจะกินเลือดกินเนื้อของเธอ รีโมตผลักประตูห้องน้ำเข้าไป เถื่อนมองรอบๆบริเวณทางเดินไม่มีคน เขาค่อยๆแย้มประตูห้องน้ำผู้หญิง ด้านในมีผู้หญิงหนึ่งคนที่กำลังปาก แต่ไม่นานผู้หญิงคนนั้นก็เดิรออกมา เถื่อนยืนหลบด้านหลังประตู พอผู้หญิงคนนั้นออกไปแล้ว เขารีบผลักประตูเข้าด้านในทันที พอดีกับเสียงกดชักโครกดังขึ้น และเสียงกลอนประตูกำลังถูกปลดล็อค

หมับ ! มือของเถื่อนที่มันร้อนรุ่มปิดปากของรีโมตทันที พร้อมกับดันเธอเข้าไปในห้องน้ำห้องเดิมอีกครั้ง รีโมตตาเบิกกว้าง มือของเธอพยายามดันอกแกร่งของเขา เถื่อนก้มลงไปกระซิบที่ข้าใบหูของรีโมต

" หึหึ ไงยัยขี้ตู่!" เขาหัวเราะในลำคอเยือกเย็น แต่ลมหายใจของเขานั้นร้อนมากๆ เขาเค้นเสียงลอดไรฟันเหี้ยมๆ รีโมตยิ่งตกใจ ร่างสูงใหญ่ที่ร้อนรุ่มเหมือนมีกองไฟได้ดันร่างของรีโมตเข้าไปติดข้างผนังห้องน้ำกระเบื้อง มือข้างหนึ่งของเถื่อนถอดกางเกงของตัวเองลงไป แท่งรักขนาดใหญ่ชี้โด่ มือของเขาจับขาข้างหนึ่งของรีโมตขึ้นมาพาดเอว มือของเขาจับกางเกงตัวจิ๋วเบี่ยงไปด้านข้าง ปลายหัวเเท่งรักจ่อที่ร่องกุหลาบ

สวบ! ปึ่ก! ปลายหัวเเท่งรักที่มีความร้อนไม่มากได้สอดเข้าไปในร่องกุหลาบพรวดเดียวทันที รีโมตเบิกตากว้างมากกว่าเดิม น้ำตาไหลออกหางตา

ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! แท่งรักขนาดใหญ่และมีอุณหภูมิที่ร้อนพอประมาณได้ผุดเข้าผุดออกที่ร่องกุหลาบของเธอ

" อื้ออออออออออ " รีโมตร้องครางประท้วง มือพยายามดันอกแกร่งของเถื่อนเอาไว้ แต่ยิ่งทำให้แรงกระแทกของเขาหนักขึ้น

ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! แรงกระแทกหนักหน่วง ก่อนที่เขาจะถอดแท่งรักที่ร้อนๆออกมาจากร่องกุหลาบของเธอ

" แค่นี้ไม่มีทางท้องหรอกนะ" เถื่อนเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาเยือกเย็น แววตาเหี้ยมๆ รีโมตมองหน้าของเขาด้วยความเกลียดชัง เถื่อนดึงมือออกจากของรีโมต พร้อมกับดึงกางเกงขึ้นมาสวมใส่ รีโมตมองการกระทำของเถื่อนนิ่งๆ เธอยืนแทบไม่ไหว แต่ก็กลั้นใจยืนถึงแม้ขาจะสั่นเทาก็ตาม เถื่อนเดินหมุนตัวเพื่อจะเปิดประตูออกจากห้องน้ำไป แต่เขาต้องหยุดชะงักเพราะเสียงของรีโมต

" ไอ้สารเลว!" เธอด่าเขาด้วยความแค้นเคือง อยากฆ่าให้ตายคามือ เถื่อนปลายตามองเล็กน้อย พร้อมกับเดินออกไปจากห้องน้ำทันที รีโมตขบกรามแน่นๆ เธอพยายามตั้งสติของตัวเองก่อนจะเดินออกมาอย่างทุลักทุเลออกมาจากห้องน้ำ เพื่อมาสำรวจตัวเองในกระจก

พี่เถื่อนน่ารักเวอร์อ่ะ ???

"