สัมผัส(รัก) คนเถื่อน SM+++

กลุ่มคนเถื่อน

โรงแรมหรู

เถื่อนนั่งมองดูพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน มือคีบบุหรี่

' อากาศดีไหมไอ้เถื่อนที่โน้น' มาคัสถามด้วยความสงสัย เถื่อนหรี่ตามองพลางพ่นควันบุหรี่ออกมาจากปาก

" หึหึ ดีมาก" เถื่อนตอบเพื่อนๆ ออดี้อมยิ้มที่มุมปากพลางปลายตามองเครปที่นอนอยู่บนเตียง เวคินนั่งสูบบุหรี่พ่นควันออกมาเงียบ พลางปลายตามองโฆษณาน้ำหอมแบรนด์ดัง B&F นางเอกน้ำหอมนั้นคือ ' โซน่า '

" พวกมึงล่ะ" เถื่อนถามเพื่อนอีกสามคน

" ดีเวอร์!!!" ออดี้และเควินตอบพร้อมๆกับ แต่มาคัสเงียบไม่พูดหรือตอบอะไร เพราะเขากำลังค้นหาตัวผู้หญิงที่บุกไปงานแต่งงานของเขาวันนั้นอยู่

" หึหึ!" เถื่อน ออดี้ เควินหัวเราะในลำคอ

ตูม ! เถื่อนล้มตัวลงไปในสระว่ายน้ำ พลางว่ายน้ำอย่างสบายอารมณ์ เพื่อนๆสามคนมองนิ่งๆ ต่างคนต่างเข้าใจกันความรู้สึกของกันและกัน

แปะ!ๆๆๆเสียงน้ำกระทบขอบสระด้านข้างเสียงดัง เถื่อนม้วนตัวเท้าถีบขอบสระ พร้อมกับว่ายน้ำกลับมาหาโทรศัพท์

" น้ำแม่งเย็นสดชื่นว่ะ" เถื่อนบอกเพื่อนๆที่มองเขาอยู่ แต่สายตาของเขาเหลือบไปเห็นรีโมตกำลังจะเดินก้าวลง เขามองการกระทำของเธอนิ่งๆ รีโมตเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างทุลักทุเล

" งานมึงเป็นไงบ้าง" มาคัสถามเถื่อนด้วยความสงสัย เถื่อนหันมายิ้มให้เพื่อน

" ดี อีกสองวันกูจะไปยูเครน " เถื่อนบอกเพื่อนๆทั้งสามคนให้เข้าใจ

' เมื่อไหร่มึงจะกลับว่ะ พวกกูอยากเจอมึงว่ะไอ้เถื่อน ไอ้วินด้วย' ออดี้ถามเถื่อนและเควิน เถื่อนมองหน้าเควินที่เอาแต่เงียบไม่พูดอะไร

" กูว่าแวะไปหาไอ้วินที่สวีเดนดีกว่าว่ะ ใครว่างก็มาที่สวีเดนนะเว้ย" เถื่อนเอ่ยชวนเพื่อนๆ เพราะเขารู้ดีว่าเควินไม่ว่างมาเจอพวกเขาแน่นอน เควินยิ้มที่มุมปากพลางพ่นควันบุหรี่ออกมา

' มาดิ!' เขาเอ่ยชวนเพื่อนๆ สายตาว่างเปล่า

' ผู้หญิงไม่ต้องนะเว้ย เพราะกูอยากมีแค่พวกเราท่านนั้นว่ะ' เถื่อนบอกเพื่อนๆ

' ได้อยู่แล้ว!' ออดี้และมาคัสตอบพร้อมกัน เควินยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยอย่างสบายอารมณ์ เถื่อนมองเข้าไปในห้อง เขาเหรอรีโมตเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดคลุมอาบน้ำ รีโมตหันมามองหน้าของเถื่อน เธอขบกรามแน่นๆ

' ไอ้สารเลว!' รีโมตด่าเขาด้วยความเกลียดชัง พลางนั่งลงทานอาหารค่ำที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง เถื่อนแสยะยิ้มร้าย

" หึหึ " เขาหัวเราะออกมาอย่างที่ไม่โกรธหรือเกลียดอะไรเธอเลย เพราะคำด่าของเธอคือเขาได้ยินจนชินแล้ว ทั้งสามหนุ่มที่อยู่หน้ากล้องโทรศัพท์มองเถื่อนเงียบ เถื่อนปลายตามองพลางยักไหล่ให้เพื่อน

' มึงมีเด็กไปด้วยเหรอว่ะ ' ออดี้ถามด้วยความสงสัย เถื่อนหันหน้ามามองหน้าเพื่อน รีโมตหันมามองหน้าเถื่อนอย่างลุ้นๆ

" กูคิดว่าไม่เด็กว่ะ" เถื่อนตอบเพื่อนอย่างทะเล้น รีโมตอ้าปาก หน้าแดง หายใจแทบไม่ออก เธอทำตาดุใส่เขา มือไม้สั่นเทา เถื่อนปลายตามองรีโมตเล็กน้อย

' ใครว่ะ นี้จริงจังใช่ไหม ' มาคัสถามด้วยความสงสัย เถื่อนแสยะยิ้มร้าย

" กูกำลังศึกษา เรียนรู้ กันและกันอยู่ " เถื่อนตอบเพื่อน รีโมตกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ พลางนั่งหันหลังให้เขา เพราะเธอไม่อยากมองหน้าที่เหมือนพวกหื่นกามตลอดเวลา เธอจับช้อนมือไม้สั่นเทา ทั้งหิวข้าว ทั้งกลัว

' ศึกษากัน เรียนรู้กันเหรอว่ะ แม่งพูดดีเกิ๊น'ออดี้พูดออกมาลอยๆและแซวๆ เขาปลายตามองเครปที่หลับบนเตียงกว้างก่อนจะเหยียดยิ้มร้าย เพราะเขากำลังทุบสถิติไอ้ผู้ชายบนห้องคนนั้นแล้ว เธอสลบคาอกเขาหลายรอบนับไม่ถ้วน

" อืม แล้วมึงล่ะ " เถื่อนถามออดี้ด้วยความอยากรู้ ออดี้มองหน้าเพื่อนๆในโทรศัพท์

' กูก็เหมือนมึงแหละ ศึกษาเรียนรู้นิสัยกัน ว่าจะเข้ากันได้หรือเปล่า หึหึ' ออดี้ตอบแบบซิวพลางปลายทตามองเครปที่กำลังงัวเงียอยู่บนเตียง

" มึงล่ะไอ้วิน" เเถื่อนถามเควินที่เอาแต่หรี่ตามองอะไรบางอย่าง ซึ่งเถื่อน ออดี้ มาคัสนั่งเดาออกว่าน่าจะเป็นอะไรที่มันทำให้เควินนั้นสนใจได้มากกว่าเพื่อน เควินหรี่ตาขึ้นมามองหน้าเพื่อนๆในโทรศัพท์

' หึหึ!' เควินหัวเราะในลำคอเยือกเย็น เพื่อนทั้งสามคนรู้เลยว่าเควินเจออะไรดีๆเข้าให้แล้ว

" ไอ้วิน มึงๆๆๆๆ " เถื่อน มาคัส ออดี้เรียกชื่อเควินๆปากคว่ำ ยักไหล่ให้ พลางดูดควันบุหรี่เข้าปอดลึกๆเยอะๆ

' ขำๆ!' เควินตอบเพื่อนๆ

' ขำๆ แต่พวกกูไม่ขำว่ะ ใครว่ะ?' มาคัสถามด้วยความอยากรู้ เควินพ่นควันบุหรี่ออกมาเขาไม่ได้สนใจตอบคำถามเพื่อน

ก๊อกๆๆๆ/ ครืดๆๆๆเสียงเคาะประตูห้องทำงานเควินดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงสั่นของโทรศัพท์ออดี้ เควินหันไปมองและออดี้ขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะนี้คือเบอร์ของพ่อนัย ส่วนทาวด้านเควินนั้นเวกเตอร์เดินเข้ามาพร้อมกับแฟ้มงาน

' อาทิตย์หน้าเจอกันที่สวีเดนว่ะ' ออดี้บอกเพื่อนๆทั้งสามคน นั้นหมายความว่าเขาจะไปที่นั้น เพื่อนๆมองหน้าออดี้

' อืมๆๆๆ' ทั้งสามคนตอบพร้อมๆกัน พร้อมกับกดสายวาง เถื่อนมองแผ่นหลังของรีโมตที่นั่งหันหลังให้เขาอยู่ เขาปีนขึ้นจากสระว่ายน้ำ

" หนูรี " เถื่อนเรียกรีโมตเหมือนกับมัมเม็งและแด๊ดเคเรียก รีโมตถึงกับสะดุ้งโหยง เธอค่อยๆหันหน้ามามองตามเสียง รีโมตอ้าปากค้าง เพราะเถื่อนร่างกายเปลือยเปล่า

" ไอ้เถื่อน นี้นายหน้าไม่อายขนาดนั้นเลยเหรอ" รีโมตด่าเถื่อนหน้าของเธอแดงมากๆ หัวใจเต้นแรงโครมคราม เถื่อนแสยะยิ้มร้าย พลางเดินเข้ามาหาเธอในห้อง รีโมตก้มมองแท่งรักขนาดใหญ่ที่ชี้โด่ไม่ยอมหดตัวเลย เขาเดินมาหยุดที่ตรงหน้าของเธอ เถื่อนมองการกระทำของเธออย่างอดที่จะเอ็นดูเธอไม่ได้ เพราะดวงตากลมโตของเธอเท่าไข่ห่านเลย

" ใหญ่แบบนี้ชอบไหม " เถื่อนถามรีโมตที่จ้องมองแท่งรักอยู่ตรงหน้าของเธอ รีโมตกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ เถื่อนยื่นมือร้อนไปประคองใบหน้าของเธอทั้งสองข้างขึ้นมาสบตากับเขา

" ตอนบ่ายอาจกระแทกเบาไปนิด แต่ถ้าหนูรีหายดีเมื่อไหร่ ไอ้เถื่อนหรือไอ้สารเลวคนนี้สัญญาเอาไว้ตรงนี้เลยว่าจะกระแทกให้หนักๆและหน่วงๆๆถึงใจหนูรีเลย หึหึ" เถื่อนบอกเธอเสียงแหบแห้ง รีโมตถึงกับรู้สึกอึดอัด หายใจแทบไม่ออก เพราะคำพูดของเขามันทำให้เธอสยิวมากๆ เธอรู้สึกป่วนปั่นที่ท้องน้อยขึ้นมา

" เถื่อน นายมัน อื้มมม...." รีโมตเรียกชื่อของเถื่อนพลางอ้าปากจะด่า แต่ปากของเถื่อนประกบจูบเอาไว้ก่อน รีโมตได้แต่ครางประท้วงอู้อี้ในลำคอ เถื่อนบดขยี้ริมฝีปากของเธอแรงๆ ก่อนเขาจะถอนริมฝีปากออกมาช้าๆ

" แต่งตัวเดี๋ยวไอ้สารเลวคนนี้จะพาหนูรีไปเที่ยวซิวๆ" เถื่อนสั่งรีโมตเสียงเหี้ยม รีโมตขบกรามแน่นๆก่อนจะสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เธอแสยะยิ้มร้าย

" ฉันเกลียดแก หึหึ! " เถื่อนพูดแทนรีโมตที่จะพูดออกมา เขาหัวเราะเยาะในลำคอ พลางเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว เขาจัดการสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว รีโมตกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ ในหัวคิดหาทางกลับเมืองไทย เพราะปานนี้มัมและแด๊ดของเธอคงเป็นห่วงเธอมากๆแน่ๆเลย เถื่อนเดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยเสื้อยืดสีดำกางเกงสแล็คสีดำ ซึ่งมันตัดกับสีผิว สีผมสีแดงอิฐที่สะท้อนแสงไฟเวลาค่ำคืนข่างน่าหลงใหลและดึงดูดใจมากๆ ไหนจะนัยต์ตาสีแดงอิฐของเขาช่างน่าหลงใหลมากๆ แถมนัยต์ตายังมีความเร่าร้อน ความดิบ เถื่อน แฝงอยู่ รีโมตมองสำรวจเถื่อนพลางกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ

" หนูรีไปแต่งตัวเดี๋ยวนี้!" เถื่อนสั่งรีโมตที่เอาแต่จ้องมองเขาอยู่ รีโมตสะดุ้งโหยงพลางก้มลงมองตักตัวเองก่อนจะแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่แห้งกร้านของตัวเอง เหงื่อซึมออกมาตามไรผม ฝ่ามือ

" หนูรี1 หนูรี2 หนู...." เถื่อนเริ่มนับเพื่อเป็นสัญญาว่าเขาให้เวลาเธอแค่สามวินาทีเพื่อลุกขึ้นยืนจากที่นั่ง รีโมตรีบดันตัวลุกขึ้นยืนทันที เธอมองหน้าของเขาอย่างตำหนิ

" ไอ้เถื่อน ไอ้สารเลว!" เถื่อนด่าตัวเองแทนรีโมต เพราะเขารู้ว่ารีโมตจะอ้าปากด่าอะไรเขา รีโมตอ้าปากหวอ ตาโต เถื่อนแสยะยิ้มร้าย

" เร็ว !" เขากัดฟันพูดออกมาสั่งเธอเหี้ยมๆ รีโมตกำมือเข้าหากัน พร้อมกัยเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว เธอเห็นเสื้อยืดสีดำตัวใหญ่ กางเกงสแล็คสีดำ เข็มขัดหนังราคาแพงเขวนอยู่

" เถื่อนไหนละชุดของฉัน" รีโมตตะโกนถามเขา เถื่อนหันหน้ากลับมามองเธอ

" หนูรีๆแหกตาดูสิว่าเห็นอะไรในห้อง" เถื่อนถามรีโมตยอกย้อน รีโมตขบกรามแน่นๆ พลางดึงเสือยืดมาสวมใส่ และกางเกงสแล็คสีดำ เข็มขัดหนา

" พอดีเป๊ะว่ะ หึหึ!" เถื่อนพูดขึ้นมาลอยๆ รีโมตส่ายหน้า เพราะเสื้อยืดใหญ่ถึงเข่าของเธอ กางเกงก็ใหญ่ถ้าไม่ได้เข็มขัดคงร่วงลงไปแล้ว แต่ขากางเกงยาวเกินไป เพราะมันกองที่ปลายเท้าของเธอจนเดินไม่ได้ เถื่อนมองแล้วส่ายหน้า

" หนูรีถอดกางเกงออก!" เถื่อนสั่งรีโมตๆถอนหายใจแรงๆ พลางทำตาม เถื่อนเดินเข้ามาใกล้ๆเธอ เขายื่นมือไปหยิบเข็มขัดจากกางเกงสแล็คมาเเละคาดที่เอวคอดของเขา เพื่อรัดให้เสื้อยืดเป็นชุดเดรส

" แบบนี้สิถึงเรียกว่าเป๊ะของจริง" เถื่อนเอ่ยชมพร้อมยกมือขึ้นกอดคอรีโมต เขาลากเธอออกจากห้องแต่งตัวและพาเดินไปที่ประตูห้อง

" หนูรีๆยังเจ็บตรงนั้นอยู่ไหม" เถื่อนก้มลงไปถามเธอเหมือนเป็นห่วง รีโมตเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา หัวใจเต้นแรงโครมครามมากกว่าเดิม จมูกที่เชิดอยู่พยายามกอบโกยเอาอากาศเข้าไปในปอดให้ลึกๆ

" หึหึ แค่กระแทกเบาๆน่ะเนี่ย " เถื่อนพูดออกมาแบบไม่จริงจัง พลางยื่นมือไปเปิดประตูออกกว้างๆ เขากอดคอของเธอเดินไปยังลิฟต์ โดยลูกน้องยืนรอเขายืนรออยู่แล้ว รีโมตกัดริมฝีปากล่างแน่น พลางก้มหน้าลงมองพื้น

" กูจะไปผับ " เถื่อนสั่งลูกน้องคนสนิท

" ครับนาย " ไนเจอร์ตอบพร้อมกับ กดปุ่มเพื่อเปิดประตูลิฟต์ให้เจ้านายและแฟน รีโมตมองรองเท้าหนังของเถื่อนนิ่งๆ พร้อมกับเดินก้าวตามเถื่อนเข้าไปในลิฟต์

ประเทศไทย

เพ็นเฮ้าส์แด๊ดแมร์

มัมบุญนั่งอ้าปากหวอ ท่านเหมือนหายใจไม่ออกเลย เพราะท่านฟังแมร์เฟอร์เล่าเรื่องของลูกสาวคนรองแล้วท่านสะเทือนใจมากๆ ซีคริสมองหน้ามัมบุญด้วยความเป็นห่วง หลานทั้งสองคนนั่งกัดของเล่นอย่างไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร

" พี่แมร์ น้องๆๆ" มัมบุญเรียกชื่อแด๊ดแมร์ ท่านพยายามหายใจเข้าปอดลึกๆแล้ว เเต่อาการของท่านก็ไม่ดีขึ้นมาเลย มัมบุญเอ็นไปด้านข้าง พร้อมกับร่างของท่านล้มลงไปที่โซฟา แด๊ดแมร์ แมร์เฟอร์ ซีคริสถึงกับตกใจ ทั้งสามคนรีบวิ่งเข้ามาเข้ามัมบุญ

" บุญๆๆๆ ได้ยินพี่ไหมบุญ " แด๊ดแมร์เรียกชื่อเมียสุดที่รักด้วยความตกใจและกลัวว่าเมียจะเป็นอะไรไป ซีคริสเข้ามาตรวจอาการ

" มัมเป็นลมค่ะ " ซีคริสบอกแด๊ดแมร์และแมร์เฟอร์ให้สบายใจ แด๊ดแมร์รีบหยิบยาหอมมาจ่อที่จมูกของมัมบุญ

" แด๊ดกับพี่แมร์ใจเย็นๆนะคะ คริสเชื่อว่าพี่เถื่อนจะพาพี่รีมาส่งถึงบ้านค่ะ" ซีคริสบอกแด๊ดแมร์และสามี เพราะเธอรู้นิสัยของพี่ชายของเธอดี แมร์เฟอร์ได้ยินคำนี้แล้วก็แสยะยิ้มร้าย เพราะเมื่อไหร่ที่เขาเจอตัวเถื่อนและได้พี่สาวคืนมา เขาจะกระทืบให้กระอักเลือดเลย เขาจะคิดต้นคิดดอกให้ครบเลย

" แด๊ดเคก็พูดแบบนั้น" แด๊ดแมร์พูดขึ้นมา เพราะแด๊ดเคโทรมาหาท่านและได้บอกว่าเถื่อนเป็นคนตรงๆ กล้าทำกล้ารับ ท่านมั่นใจว่าเถื่อนจะเอารีโมตมาส่งถึงบ้านเลย มัมบุญเริ่มได้สติอีกครั้ง ท่านมองหน้าแด๊ดแมร์

" พี่แมร์ ลูกกลับมาหรือยังคะ" มัมบุญถามถึงรีโมต แด๊ดแมร์ถอนหายใจแรงๆ.พลางมองหน้าซีคริสและแมร์เฟอร์อย่างลำบากจะตอบ

" แงๆๆๆ" เสียงร้องไห้ของหนูน้อยแซทช์เฟอร์และแซทช์คริสร้องไห้ขึ้นมาเหมือนกับอยากช่วยลุงเถื่อน

" ลูกแด๊ด เป็นอะไรลูก" แมร์เฟอร์รีบหันมาสนใจลูกชายพร้อมกับเดินมาหาลูกชายทั้งสองคน มัมบุญแชะแด๊ดแมร์มองหลานสองคนด้วยความเป็นห่วง

" แงๆๆๆๆๆ" หนูน้อยทั้งสองคนร้องไห้เสียงดังมากกว่าเดิม น้ำตาไหลอาบแก้ม มือป้อมๆยื่นมาหามัมคริสและและแมร์เพื่อให้อุ้มปลอบใจ แมร์เฟอร์และซีคริสรีบยื่นมือไปอุ้มร่างป้อมๆมาในอ้อมกอด

" เป็นอะไรที่รักของแด๊ด ร้องไห้ทำไมครับ" แมร์เฟอร์ถามหนูน้อยแซทช์เฟอร์ เขาอุ้มเดินไปรอบๆห้องรับแขก มือลูบหลังเบาๆ ซีคริสก็ทำเหมือนกัน แด๊ดแมร์และมัมบุญมองหน้าหลานและยิ้ม

" แงๆๆๆๆ " หนูน้อยทั้งสองคนร้องไห้หนักกว่าเดิม

" ท้องปวดหรือเปล่าครับ" ซีคริสถามหนูน้อยแซทช์คริสด้วยความสงสัย พลางพาไปนอนลงบนโซฟาเพื่อตรวจดูอาการลูกชาย แด๊ดแมร์และมัมบุญมองหน้าหลานๆแล้วก็สงสาร น้ำตาอาบแก้ม หน้าแดงก่ำ ร่างป้อมๆสั่นเทา

" แงๆๆๆๆๆๆ" เสียงของหนูน้อยยิ่งดังมากกว่าเดิม

" มาหาคุณปู่กับคุณย่านะครับ" แด๊ดแมร์บอกหลานทั้งสองคน แมร์เฟอร์และซีคริสอุ้มลูกไปหาแด๊ดแมร์และมัมบุญ เพียงแค่หนูน้อยทั้งสองคนนั่งบนตักของคุณปู่แมร์และคุณย่าบุญเท่านั้นแหละ

" คริๆๆๆๆ " หนูน้อยทั้งสองคนหัวเราะเสียงดังทันที แด๊ดแมร์ มัมบุญ แมร์เฟอร์ ซีคริสอ้าปากค้าง

" นี้มัมต้องไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ที่ไหนเนี่ย " มัมบุญถามขึ้นมาลอยๆ

" คริๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะของหนูน้อยทั้งสองคนดังลั่นห้องรักเเขกอย่างอารมณ์ดี ทั้งๆที่น้ำตายังเปียกแก้มของหนูน้อยทั้งสองคนอยู่ แมร์เฟอร์มองอาการของลูกๆแล้วส่ายหน้า ซีคริสเดินมากอดสามีแล้วอมยิ้ม เพราะแค่นี้ก็แสดงออกแล้วว่าลูกๆอยู่ข้างใคร

' ชั่วๆ เลวๆ อย่างไอ้เถื่อนยังมีคนเข้าข้างเหรอว่ะเนี่ย' แมร์เฟอร์เกิดคำถามขึ้นมาในหัว พลางหมั่นเขี้ยวลูกชายทั้งสองคน

" เย็นนี้วันพระใหญ่ พี่แมร์อย่าลืมสวดมนต์นะคะ" ซีคริสบอกแมร์เฟอร์เพื่อเตือนสติเขา

" อีกอย่างศีลห้านะคะพี่แมร์ " ซีคริสบอกสามีอีกข้อหนึ่ง แมร์เฟอร์กรอกตามองบน พลางเป่าลมออกจากปาก เขามองหน้าลูกชายทั้งสองคนอย่างคาดโทษเอาไว้เลย

เถื่อนแต่ก็น่ารักไง ??????