สัมผัส(รัก) คนเถื่อน SM+++

เรียนรู้กัน( แบบดิบๆเถื่อนๆ) SM +++

ห้องพักโรงแรมหรู

รีโมตพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากร่างหนาของเถื่อนที่นั่งทับร่างของเธออยู่

" หึหึ " เขาหัวเราะในลำคอกับท่าทางของเธอที่ดิ้นทุรนทุราย

แควก!!!!! มือของเขาฉีกเสื้อเชิ้ตจากทางด้านหลังจนขาดหลุดลุ่ย แผ่นหลังขาวเนียน มีสายบลาสีดำคาดอยู่ที่กลางหลัง รีโมตถึงกับใจหาย เธอหายใจแทบไม่ออก มือร้อนของเขาค่อยๆลูบไล้ตามแผ่นหลังของเธอ

" ไม่นะ!!! ไอ้บ้าเถื่อน!!!!" เสียงรีโรตร้องห้ามเขา เถื่อนแสยะยิ้มร้าย พลางมองแผ่นหลังของเธอที่ขาวเนียนจนน่าสัมผัสมากๆ มือของสอดเข้าที่ตะขอบลา

ตุบ! สายบลาหลุดออกจากกัน รีโมตอ้าปากค้าง มือกำผ้าปูที่นอนแน่นๆ

" จิ๊ๆๆ.................. " เขาทำเสียงออกมาจากปาก มือของเขาเลื่องลงมาที่เอวคอด รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นมาที่มุมปาก เขาโน้นตัวลงไปทาบกับร่างของรีโมต มือร้อนสอดประสานที่หลังมือของเธอและกำแรงๆ

" เถื่อน! นายก็มีส่วนผิดที่ทำให้สองคนนั้นเขากระโดนตึก นายจะมาโทษฉันคนเดียวไม่ได้นะ" รีโมตบอกเขาเพื่อนเตือนสติของเขา

" มันผ่านมาแล้วสองคนนั้นเขาให้อภัยพี่ชายคนนี้แล้ว หึหึ!" เถื่อนกระซิบบอกเธอเบาๆ รีโมตสัมผัสได้ถึงไอความร้อนที่ลอยออกมากระทบผิวของเธอ

" ต่างคนต่างอยู่สิ มายุ่งกับฉันทำไม" รีโมตถามด้วยความหงุดหงิด เถื่อนใช้จมูกโด่ง เคราที่เป็นตอ ปากร้อนจูบ ฟันคมพยายามกัดหยอกล้อกับผิวเนียนๆ มือร้อนกำมือเย็นๆของรีโมตแน่นๆ

" ไอ้เถื่อน ปล่อยฉันน่ะ!" รีโมตร้องบอกเขาเสียงดัง เพราะเธอเริ่มหนัก เถื่อนขยับด้านล่างเพื่อให้แท่งรักสัมผัสกับร่องก้นงอนของเธอเบาๆ

" ชอบให้กระแทกแบบไหนรีโมต หึหึ" เถื่อนกระซิบถามพลางใช้ฟันคมกัดที่ติ่งหูของเธอเบาๆ

" อ๊ะ! ไอ้เถื่อน เลิกยุ่งกับฉันซะที !" รีโมตได้แต่ร้องบอกเขา เถื่อนแสยะยิ้มร้าย พลางค่อยๆดันตัวนั่งและดึงร่างของเธอขึ้นมาด้วย มือของเขาที่สอดประสานปล่อยมือของเธอเป็นอิสระ พร้อมกับสอดมาด้านหน้าของเธอเพื่อขยำหน้าอกใหญ่แรงๆ มือของเธอพยายามห้ามมือของเขาเอาไว้ จมูกโด่งและปากคลอเคลียที่ซอกคอ รีโมตทำหน้าเหยเก พลางกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ

" หึหึ " เสียงหัวเราะเยือกเย็น รีโมตยิ่งใจคอไม่ดี

" หึหึ เราจะเรียนรู้เรื่อง......ทุกๆวัน หรือว่างเมื่อไหร่ก็จะ......กันจนกว่าจะสุด" เถื่อนกระซิบบอกเธอเสียงแหบแห้ง รีโมตอ้าปากค้าง มือของเขาเลื่อนลงไปที่หน้าท้องแบนราบ

" เถื่อน ฉันต้องทำยังไงนายถึงจะเลิกยุ่งกับฉัน" รีโมตกลั้นใจถามเขาเสียงเริ่มสั่น มือของเธอที่พยายามห้ามมือของเขาสอดเข้าไปในกางเกงวอร์ม รีโมตกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ เพราะความร้อนจากมืออุ่นกุมที่ดอกกุหลาบของเธอ นิ้วเรียวเขี่ยที่เม็ดกุหลาบและบดขยี้เม็ดกุหลาบแรงๆ

" หึหึ นิ้วก็งั้นๆแหละ กระแทกแรงๆสิสนุกเป็นไหนๆ " เถื่อนถามคนด้านหน้าที่พยายามกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ ค่อยๆดันตัวนั่งพร้อมร่างของเธอลอยขึ้นตาม มือของเขาข้างหนึ่งรีบจัดการกับกางเกงที่เอวของตังเองด้วยความรวดเร็ว จนรีโมตงงงวยเพราะเถื่อนทำอะไรรวดเร็วเหมือนเขามีพลังงานบางอยู่ กางเกงวอร์มโดนถอดลงไปกองที่ต้นขาเรียว แท่งรักขนาดใหญ่และร้อนมากๆจ่อที่ร่องกุหลาบ เขานั่งลงอย่างรวดเร็ว

สวบ ! ปึ่ก! ร่างของเธอโดนเขากดลงมาหาแท่งรักขนาดใหญ่ยักษ์ รีโมตอ้าปากค้าง น้ำตาคลอเบ้า เธอกระพริบตาถี่ๆ มือของเขาเลื่อนขึ้นมาขยำหน้าอกใหญ่แรงๆ รีโมตถึงกับอ่อนแรง เธอก้มลงมองด้านล่างที่เสียบคาร่องกุหลาบของเธออยู่

" หึหึ แค่เข้าเองน่า" เขากระซิบบอกคนด้านหน้าอย่างใจเย็นๆ ก่อนจะดันร่างของเธอให้ล้มลงไปบนเตียงก้มงอนโก่งขึ้นมา

ปั่ก!/ปึ่ก! เขาถอดแท่งรักออกมาพร้อมกับกระแทกเข้าไปใหม่แรงๆหนักหน่วง

" ชอบแรงๆหนักหน่วงแบบนี้ไหมหรือแรงๆกว่านี้" เขาถามคนที่นอนโก่งก้นงอน มือกำผ้าปูที่นอนแน่นๆ เถื่อนแสยะยิ้มร้าย พร้อมถอดแท่งรักออกจากร่องกุหลาบ รีโมตกัดริมฝีปากล่างแน่นๆด้วยความแค้นใจ แต่เธอทำอะไรไอ้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย

ปั่ก!/ปึ่ก! ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!/ ปึ่ก! เขากระแทกแท่งรักขนาดใหญ่เข้าใส่ร่องกุหลาบอย่างหนักหน่วง เขมหรี่ตามองคนด้านหน้า มือจับเอวคอดแน่นๆพร้อมกระแทกแท่งรักใส่ร่องกุหลาบอีกครั้ง

ปั่ก!/ปึ่ก! ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก/ปึ่ก! เสียงเนื้อกระทบแข่งกับเสียงปลายหัวแท่งรักชนผนังด้านใน

" อ๊ะ! จะ...เจ็บ ไอ้สารเลว ฉันเจ็บนะ " รีโมตร้องเสียงดัง พลางกลั้นใจตะโกนบอกเขา น้ำตาหยดลงใส่ผ้าปูที่นอน เถื่อนได้ยินยิ่งชอบใจ

" อะไรนะรีโมต ขอหนักๆอีกเหรอว่ะ" เขาแกล้งถามคนด้านหน้า พร้อมกับจับเอวคอดแน่นๆ รีโมตก้มหน้าลงไปหาผ้าปูที่นอน มือกำผ้าปูที่นอนแน่นๆ

ปั่ก!/ปึ่ก! ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! เขาเร่งความเร็วและความถี่ ความหนักหน่วงเข้าใส่ร่องกุหลาบอย่างเอาแต่ใจ

" หึหึ บทเรียนแรกแสนอ่อนโยน" เถื่อนบอกคนที่ก้มหน้าใส่ผ้าปูที่นอน เขาดึงร่างของเธอขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง อกแกร่งเบียดแผ่นเนี่ยน มือของเขาเลื่อนมาขยำหน้าอกใหญ่แรงๆ มือของเธอพยายามห้ามมือที่ขยำหน้าอกอยู่

" เจ็บ ไอ้เถื่อน ฉันเจ็บ!" รีโมตบอกคนด้านหลัง เพราะตอนนี้เธอโดนรุกทั้งบนและล่าง ร่างของเขาโยกสวนขึ้นมาใส่ร่องกุหลาบ

ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! แรงกระแทกด้านล่างหนักหน่วงมากก่าเดิม กลีบกุหลาบทั้งสองปลิ้นตามแรงเข้าออก

" ชอบแรงๆ เร็วๆแบบนี้เหรอรีโมต" เถื่อนถามคนด้านหน้าที่นั่งอ่อนแรงให้เขาจับร่างของเธอขย่มลงไปหาแท่งรัก รีโมตกัดริมฝีปากล่างแน่นๆไม่ตอบ เขาจับร่างของเธอหมุนหันมานั่งคล่อมตักแกร่งของเขา ทั้งสองคนสบตากัน เถื่อนใช้มือกดท้ายทอยของเธอเอาไว้ ปากของเขาประกบปากของเธอทันที มืออีกข้างถอดกางเกงวอร์มออกให้พ้นขาเรียว

ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเถื่อนดังขึ้น เขาไม่ได้สนใจอะไรในตอนนี้

ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! ด้านล่างกระแทกสวนขึ้นมาใส่ร่องกุหลาบแรงมากกว่าเดิม

" อื้มมมมมมมมมม" เสียงครางประท้วงของรีโมต เขายิ่งกระแทกให้หนักๆ ปากของเขาค่อยๆถอนออกจากปากของเธอ ทั้งสองคนสบตากัน รีโมตรีบหายใจเข้าปอดลึก มือของเธอกำเสื้อเชิ้ตที่หน้าอกของเขาแน่นๆ

" ไอ้สารเลว!" รีโมตด่าเขาด้วยความแค้นใจ เถื่อนแสยะยิ้มร้าย พลางโน้นร่างของเธอลงไปนอนที่เตียงกว้าง มือของเขาจับขาเรียวอ้าออกกว้างๆให้ติดเตียง รีโมตอ้าปากค้าง

ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! แท่งรักร้อนโดนกระแทกเข้าใส่ร่องกุหลาบอย่างหนักหน่วง เม็ดกุหลาบถึงกับบวมช้ำเหมือนกลีบกุหลาบ

" อ๊ะ!ๆๆๆๆๆๆๆ/อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" เสียงร้องประท้วงแผ่วเบาของเธอแต่กลับกัน เสียงครางสุขสมของเขากับดังลั่นห้อง ร่องกุหลาบที่แห้งขาดน้ำหล่อลื่นได้แดงมีเลือดไหลออกมาจากร่องกุหลาบ

" บทที่สองต้องหนักหน่วงมากกว่าเดิม" เถื่อนบอกคนด้านล่างที่นอนนิ่งๆ รีโมตมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า ก่อนจะหมดสติไป เถื่อนมองแล้วแสยะยิ้มร้าย พร้อมจับร่างของรีโมตเปลี่ยนท่านั้นท่านี้จนเขาพอใจ

เถื่อนยืนสูบบุหรี่อยู่ระเบียง เขามองออกไปด้านนอกกับทะเลที่กว้างใหญ่ หูของเขายืนฟังมัมเม็งบ่นเงียบ

' ตาเถื่อนทำเกินไปแล้วนะ พาหนูรีกลับมาเดี๋ยวนี้' มัมเม็งสั่งลูกชายตาแสบ เถื่อนพ่นควันบุหรี่ออกจากปากอย่างสบายอารมณ์

' ครอบครัวโน้นเขาต้องการตัวลูกสาวของเขาคืน แกต้องเอาหนูรีกลับมานะ ' แด๊ดเคสั่งลูกชาย เถื่อนถอดหายใจแรงๆ

" มัมครับ แด๊ดครับ จะซีเรียสทำไมครับ เดี๋ยวผมกลับไปผมก็จะขับรถไปส่งถึงเพ็นเฮ้าส์ของแด๊ดแมร์เองครับ" เถื่อนบอกทั้งสองคน แด๊ดเค มัมเม็งมองหน้ากัน พลางถอนหายใจแรงๆ เพราะท่านกลัวลูกชายแสดงอารมณ์ร้อนจนเรื่องแตก

" ผมเอาผู้หญิงคนเดียวแล้วนะครับ นี้ผมกับเธอก็พึ่งเรียนรู้กันเสร็จเองนะครับ" เถื่อนบอกให้ทั้งสองคนเข้าใจ เขาส่ายหัวพลางมองรีโมตที่นอนหมดสติอยู่บนเตียง

' อ่อนปวกเปียก แต่ปากดีไง' เขาพลางคิดในใจ

' ตะ...ตาเถื่อนหนูรีเป็นยังไงบ้าง' มัมเม็งถามถึงลูกสะใภ้ เถื่อนใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มของตัวเอง

" มัมครับ ยัยรีโมตจะเป็นอะไรละครับ" เถื่อนพูดออกมาน้ำเสียงสบายๆ มัมเม็งได้ยินก็ค่อยๆถอนหายใจเบาๆ เพราะท่านโล่งใจที่ลูกชายไม่ได้ทำรุนแรงกับลูกสะใภ้

" แค่หมดสติหลายรอบ ร่างกายนี้อ่อนปวกเปียก ขี้ผึ้งยังเรียกพี่เลยนะครับ" เถื่อนพูดขึ้นมาอีกรอบ มัมเม็งที่รับสึกดีในตอนแรกนั้น ท่านถึงกับลมจับโชคดีที่มีแด๊ดเคนั่งอยู่ข้างๆ แด๊ดเคได้คว้าเอาไว้ก่อน

' ตาเถื่อนสักวันแกจะคลั่งเหมือนจากัวร์' แด๊ดเคเตือนสติลูกชาย เถื่อนปากคว่ำ พลางนึกถึงจากัวร์ลงโฆษณาขอโทษแด๊ดเสือแชะอัลม่า เขาส่ายหน้า

" แด๊ดครับ มัมครับ ตอนที่ผมช่วยนักศึกษาส่งค่าเทอมมัมกับแด๊ดก็บ่นๆๆ พอผมเลือก.....ทำกับรีโมตคนเดียวแด๊ดกับมัมก็บ่นอีก นี้ผมทำตัวไม่ถูกเลยนะครับเนี่ย" เถื่อนบ่นแด๊ดและมัม

' คุณพระ ! ตาเถื่อน!' มัมเม็งอุทานเบาๆ พลางเรียกชื่อลูกชายอย่างไม่อยากเชื่อ ท่านงงไปหมดว่าสรุปแล้วท่านนั้นถูกหรือผิด เพราะคำพูดของลูกชายนั้นยอกย้อนจนจุกที่ลำคอ ท่านพูดอะไรไม่ออกเลย

" แค่นี้ก่อนนะครับ พอดีผมจะโทรหาไอ้ออ ไอ้วิน ไอ้มาร์ก่อน " เถื่อนบอกแด๊ดเคและมัมเม็ง เขาไม่ได้รอคำตอบเลยจากแด๊ดและมัมเลย เถื่อนกดตัดสายทันที

" รีโมต" เถื่อนเรียกชื่อของเธอเบาๆ พลางเดินตรงมาหาเธอ เขานั่งลงขอบเตียงพลางมองพิจารณาใบหน้าสวยนิ่งๆ

" อ่อนปวกเปียก กระแทกนิดๆหน่อยๆก็ร้องเจ็บๆ" เขาพูดพึมพำคนเดียว พลางขึ้นคล่อมร่างของรีโมต มือของเขาจับผ้าเปิดออก หน้าอกใหญ่ขาวเนียนที่มีรอยนิ้วมือของเขาเป็นรอยแดง เขายื่นมือไปเขี่ยที่จุกสีชมพูอ่อนเบา

โรงงานสารเคมีแห่งหนึ่งในรัสเซีย

" เป็นยังไงบ้างการทดลองอาวุธเคมีครั้งนี้ " อัสเตอร์ถามนักวิจัยในห้องทำงานของเขา

" ยังมีปัญหาอยู่ครับ " นักวิจัยตอบอัสเตอร์

" เร่งมือหน่อย เพราะเราจะเอาสารเคมีไปเสนอขายให้ยูเครนก่อนไอ้เถื่อน" อัสเตอร์เร่งนักวิจัยของเขา นักวิจัยมองหน้าอัสเตอร์อย่างกลุ้มใจ เพราะการแข่งขันขายอาวุธของอัสเตอร์นั้นมันยากมากๆ อาวุธเคมีร้ายแรง แต่อาวุธของเถื่อนก็ร้ายแรงเหมือนๆกัน ความร้ายแรงของอาวุธแต่ละอันนั้นน่ากลัว

" ครับ" นักวิจัยตอบนับ อัสเตอร์ก้มลงมองรูปถ่ายที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา มันคือรูปถ่ายรุ่นของนักวิจัยที่จบมหาลัยดังของสหรัฐ โดยมี เถื่อน วิจัย การ์เซีย เวลล์ เขา และเพื่อนๆอีกมากมายในรูปร่วมรุ่นกันกว่า 20 คน แต่ที่เด่นๆ เก่งมากๆคือ เถื่อน วิจัย สองฝาแฝดนรกที่เรีกกได่ว่ารกโลกเหมือนขยะในประเทศไทยเลย

" กูต้องชนะมึงสิไอ้เถื่อน!" อัสเตอร์พูดพึมพำคนเดียว ก่อนจะจับกรอบรูปคว่ำลงบนโต๊ะทำงานของเขา

" คุณอัสเตอร์คืออีกสามวัน ดร. เถื่อนเดินทางมาที่ยูเครนครับ" ลูกน้องของเขาเดินเข้ามารายงานเพราะสายที่ทำงานในประเทศยูเครนได้ส่งข่าวมาหาเขา อัสเตอร์แสยะยิ้มร้าย

" บอกคนของเรา อีกสามวันเราจะไปยูเครน " อัสเตอร์สั่งลูกน้อง

" ครับคุณอัสเตอร์" ลูกน้องของเขาตอบรับและเดินออกจากห้องไป อัสเตอร์มองนักวิจัยที่กำลังคิดค้นอาวุธเคมีอย่างขะมักเขม้น เขาเหยียดยิ้มร้าย พลางคิดถึงหน้าของเถื่อน เขาสงสัยอะไรบางอย่างในตัวของเถื่อนมากๆมันเหมือนมีอะไรแฝงอยู่ในร่างกายของเถื่อน มันเหมือนภูเขาไฟที่มีลาวาร้อนๆที่พร้อมจะประทุตลอดเวลา เขาเคยอ่านข่าวของ ศาสตราจารย์เควินครั้งหนึ่งในการ ทดลองเพื่อช่วยชีวิตของเมียที่กำลังท้องอยู่ การทดลองได้ผลแต่ศาสตราจารย์เควินก็ไม่ได้บอกว่าอะไรมากในการคิดค้นสูตรในครั้งนั้น เขาลองทดลองและทำตามศาสตราจารย์เควิน แต่สูตรบางสูตรใช้ได้แต่มันหมายว่านั้นแค่สูตรที่เอาไว้ให้นักศึกษาได้ศึกษาในตำราเรียนเฉยๆ

" มันต้องมีอะไรในตัวแกสิไอ้เถื่อน" อัสเตอร์พูดพึมพำด้วยความสงสัย เขาหยิบกรอบรูปขึ้นมา มองพิจารณารูปเถื่อนและวิจัยสลับกันไปมา

" คนหนึ่งเหมือนน้ำแข็ง อีกคนเหมือนไฟ " อัสเตอร์พูดออกมาอย่างวิเคราะห์ สีผมสีแดงอิฐ นัยต์ตาก็เป็นสีแดงอิฐ

" ไอ้เถื่อน!" เขาพูดพึมพำ ก่อนจะคิดอะไรสมัยเรียน ดร. ด้วยกัน ภาพความคล่องแคล่วว่องไวของเถื่อน

' กูต้องลองยังไงดีน่ะ' อัสเตอร์คิดในใจ พลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างใช้ความคิดในหัว

เถื่อนเพื่อนของพี่มาร์ พี่ออ พี่วิน จ้า ????