ต้องให้สุด SM+++

2427 Words

บ้านแด๊ดแมร์ แด๊ดเคเดอนจูงมือมัมเม็งเข้าในห้องรับแขก ท่านกับมัมเม็งทำหน้าไม่ถูก เพราะท่านนั้นอายมากๆกับคำพูดของรีโมตถึงแม้จะเป็นความจริง 100% ก็ตาม " สวัสดีค่ะ" มัมบุญกล่าวคำทักทายทั้งสองคน แด๊ดเคและมัมเม็งยิ้มให้เล็กน้อย แด๊ดแมร์ถอนหายใจแรงๆเพราะลูกเขยของท่านแต่ละคนคือที่สุดจริงๆ แต่ท่านเลี่ยงไม่ได้เลยสินะ " เชิญนั่งครับ" แด๊ดแมร์ผายมือให้แด๊ดเคและมัมเม็งนั่งตรงข้ามพวกท่าน แด๊ดเคและมัมเม็งนั่งลงบนโซฟาพลางปลายตามองบรรยากาศรอบๆที่ห้องรับแขก ท่านและมัมเม็งรู้สึกสบายใจมากๆ เพราะห้องรับแขกที่นี่คือสวนในกระจกมีน้ำตก สระจำรอง ปลาว่ายในสระแต่ปลานั้นคือปาปิรันย่า ต้นกระบองเพชรต้นเล็กและต้นใหญ่แซมกัน หลังคาคือกระจกใส เปิดและปิดได้ " ดื่มอะไรดีค่ะ ศาสตราจารย์เวคิน คุณราเม็ง" มัมบุญถามอย่างสุภาพอ่อนโยน แด๊ดเคและมัมเม็งหันมามองหน้าของมัมบุญ " น้ำเปล่าหรือชาก็ได้ครับ" แด๊ดเคตอบ พลางหันมามองหน้าแด๊ดแมร์ ทั้งสองแด๊ดมองหน้ากันพลางยิ้มให้กันเล็กน้อย มัมบุญเดินออกไปเพื่อไปที่โซนครัวของตัวเอง " ศาสตราจารย์และภรรยามาที่นี่มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ " แด๊ดแมร์ถามทั้งๆที่ท่านก็รู้แล้วเพราะแด๊ดเคโทรมาบอกท่าน " เรื่องเด็กๆนะ" แด๊ดเคตอบ แด๊ดแมร์ถอนหายใจแรงๆ มัมเม็งยิ้มเจื่อนๆ เพราะรู้สึกอายขึ้นมาเลย " หมั้นเอาไว้ก่อนได้ไหมคะ" เสียงมัมบุญเดินเข้ามาพอดี " ครับผมเห็นด้วยกับภรรยาของผม" แด๊ดแมร์ตอบอย่างเห็นด้วย เพราะท่านยังทำใจไม่ได้กับเถื่อนที่จะมาเป็นลูกเขยเพียงแค่เวคินท่านก็แทบอายแด๊ดฟา แด๊ดเพลน แด๊ดฟ็อกซ์จะแย่กับงานแต่งงานของรีโรส อีกอย่างลูกสาวของท่านก็ยังไม่พร้อมด้วย ท่านกลัวผู้หญิงมาร้องไห้งานแต่งงานของเถื่อนและรีโมตมากกว่าห้าคน " แต่เด็กๆเกินเลยกันแล้วนะครับ" แด๊ดเคบอกแด๊ดแมร์ มัมบุญวางแก้วชาร้อนสองแก้วลงตรงหน้าของแด๊ดเคและมัมเม็ง " เดี๋ยวท้องขึ้นมานะคะ " มัมเม็งพูดตามหลังสามี แด๊ดแมร์ มัมบุญมองหน้ากันแล้วยิ้ม " หมั้นเอาไว้ก็ไม่ได้น่าเกลียดหรอกค่ะ เพราะหลวงปู่ที่วัดบอกว่าไม่มีฤกษ์แต่งงานสำหรับสองคนนี้ในเร็วๆนี้ ต้องรออีกหลายเดือนนะคะ" มัมบุญบอกแด๊ดเคและมัมเม็งให้เข้าใจ ทั้งสองคนมองหน้ากัน " แล้วถ้าหนูรีท้องขึ้นมาล่ะคะ" มัมเม็งถามด้วยความอยากรู้ แด๊ดแมร์และมัมบุญยิ้ม " ท้องก็ท้องสิค่ะ จะท้องฝาแฝดเหมือนกับลูกชายของเรา พวกเราสองคนก็ยินดีค่ะ" มัมบุญพูดแบบซิวๆ เพราะหมั้นก็เหมือนแต่งงานกันนั้นแหละ " ใช่ครับ คือทางเราอยากให้เรื่องแต่งงานของลูกสาวเว้นระยะห่างกันบ้างนะครับ " แด๊ดแมร์พูดออกมาอย่างกลุ้มใจ เพราะท่านไม่ไหวกับงานแต่งงานของรีโรส ท่านเหนื่อยใจกับลูกเขย " จะดีเหรอคะ เพราะเรากลัวคนจะนินทานะคะ" มัมเม็งพูดขึ้นมาอย่างเกรงใจ แด๊ดแมร์และมัมบุญยิ้ม " ดีครับ" แด๊ดแมร์ตอบสวนทันควัน " เอ่อออออ " แด๊ดเคพูดไม่ออก เพราะลูกชายของท่านดีเกินๆจนมีแต่คนอยากได้ " เราจัดงานหมั้นที่โรงแรมไหนดีคะ" มัมเม็งถามด้วยความอยากรู้ แด๊ดแมร์และมัมบุญมองหน้ากัน " ไม่ต้องหรอกค่ะ จัดงานหมั้นเงียบๆที่นี่ ก็ได้ค่ะ เอาแค่ทางคุณและทางเราก็พอ ดิฉันไม่อยากให้มีเหมือนกับงานแต่งงานของลูกสาวคนโตนะคะ" มัมบุญพูดออกมาตรงๆไม่อ้อมค้อม แด๊ดเค มัมเม็งอ้าปากค้าง พลางพยักหน้ารับ " ครับ พวกคุณว่ายังไงก็อย่างงั้นเลยครับ" แด๊ดเคตอบเพราะท่านเข้าใจความรู้สึกของแด๊ดแมร์และมัมบุญเลย ท่านก็ไม่แน่ใจว่าถ้าจัดงานหมั้นใหญ่โตแล้วจะมีผู้หญิงมาสักกี่คนในงานนั้น แด๊ดเคคิดแล้วก็ถอนหายใจแรงๆ ท่านหันไปมองหน้ามัมเม็งแล้วยื่นมือไปกุมมือของเมียรักเอาไว้ " แล้วจะเรียกค่าสินสอดทองหมั้นเท่าไรครับ" แด๊ดเคถาม แด๊ดแมร์และมัมบุญมองหน้ากันพลางถอนหายใจแรงๆ " เอาที่ทางพวกคุณจะให้แล้วกันนะคะ " มัมบุญตอบอย่างอ่อนโยน แด๊ดเคและมัมบุญพยักหน้ารับ ทั้งสี่คนคุยเรื่องงานหมั้นของลูกๆนาน จนได้เวลาอาหารเที่ยง มัมบุญและมัมเม็งได้เข้าไปในครัวเพื่อช่วยกันทำอาหารทาน โดยแด๊ดเคและแด๊ดแมร์ได้โทรไปตามให้ลูกของพวกท่านมาด้วย หน้าเพ็นเฮ้าส์ของแด๊ดแมร์ เถื่อนขับบิ๊กไบค์เข้ามาในอาณาเขตเพ็นเฮ้าส์ของแด๊ดแมร์ เขาหงุดหงิดใจมากๆเพราะเขาอุตส่าห์จะไปหารีโมตที่สปาเพื่อไปให้ตัวเองสุดๆเและสบายตัวแต่เขากับโดนแด๊ดเคโทรตามให้มาที่นี่ เถื่อนจอดบิ๊กไบค์ที่หน้าบ้านของแด๊ดแมร์ เขาถอดหมวกกันน็อกออกจากหัว แต่จู่เขาก็ได้ยินเสียงรถยนต์ของใครบางคนขับเข้ามา นัยต์ตาสีอิฐมองไปที่ประตูทางเข้า เขาแสยะยิ้มร้ายเขาหลบเข้ามุมทันที รถมินิคูเปอร์ของรีโมตขับตรงไปยังโรงรถเพื่อจอด พื้นที่ขอบตัวเอง รีโมตเปิดประตูรถลงเธอต้องแปลกใจเพราะเธอเห็นรถบิ๊กไบค์คันคุ้นๆของใครบางคนจอดอยู่ " เถื่อน!" รีโมตเรียกชื่อของเจ้าของรถเบาๆ เธอรู้สึกหายใจไม่ออกเลย " หึหึ จำได้ด้วยเหรอ ! " เสียงหัวเราะเยือกเย็นของใครบางคนดังที่มุมของโรงรถ พร้อมกับคำถามเยือกเย็น เท้าใหญ่ค่อยๆก้าวเข้ามาในโรงรถช้าๆ รีโมตถึงกับอ้าปากค้าง ตาโต เพราะเธอไม่คิดว่าจะเจอเขาในจริงๆที่นี่ ที่บ้านของเธอ รอยยิ้มของเถื่อนเจ้าเล่ห์และแฝงไปด้วยอะไรบางอย่าง นัยต์ตาสีอิฐที่ว่างเปล่า " คนชั่วๆ คนเลวๆ อย่างนายใครจำไม่ได้ก็บ้าแล้ว" รีโมตพูดสวนกับไป พลางกำมือเข้าหากันแน่นๆ เถื่อนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของรีโมตพลางปากคว่ำ มือที่มันร้อนพอประมาณยกขึ้นมาสอดเข้าไปที่ลำคอระหงของรีโมต รีโมตสะดุ้งเล็กน้อยพลางเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา นิ้วโป้งถูเบาๆที่ลำคอของเธอ " ชั่ว เลว เป็นคำที่ช๊อบบบบบชอบ หึหึ " เถื่อนพูดคำพูดของรีโมตอย่างชอบใจ เขากวาดตามองหน้าผากมน คิ้ว ดวงตาที่สั่นไหว จมูกรั้งเล็ก ปากสีแดงธรรมชาติ " เปิดประตูรถ" เถื่อนสั่งรีโมตเสียงเรียบ รีโมตส่ายหน้า มือที่สัมผัสลำคอของเธอเริ่มร้อนรุ่มขึ้นเรื่อยๆ จนรีโมตสัมผัสได้ว่าเถื่อนนั้นไม่ใช่คนปกติทั่วไป นัยต์ตาสีอิฐเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด " เปิด!" เถื่อนสั่งรีโมตเสียงเหี้ยมๆ " ไอ้บ้า ที่นี่บ้านของฉันนะ " รีโมตด่าเถื่อนพร้อมกับเตือนสติของเขา เถื่อนแสยะยิ้มพลางยื่นมือข้างหนึ่งไปเปิดประตูด้านเบาะหลังรถออก ตุบ! เขาผลักร่างของรีโมตเข้าไปในรถ พร้อมกับเขารีบตามขึ้นไปในรถ ผัวะ! เท้าของรีโมตถีบเข้าที่ไหล่กว้างของเถื่อนแรงๆ เเต่เถื่อนไม่สะทกสะท้านเลย เขาหันไปปิดประตูรถลง ปัง! รีโมตทำหน้าตาตื่น เขาหน้ามาพร้อมกับจับขาเรียวของเธอเอาไว้และดึงมาหาเขา กระโปรงยาวลนขึ้นไปกองที่เอวคอด สายตาของเขาหรี่มองที่กางเกงตัวจิ๋ว มือของเขาจับร่างของเธอขึ้นมาและวางไว้ตรงกลางระหว่างเบาะด้านหน้า ขาเรียวอ้าออกกว้างๆ จนเห็นดอกกุหลาบสีสวย เถื่อนรีบจัดการกับเข็มขัดหนังที่เอวของตัวเอง และกางเกงของตัวเองให้ออกจากเอว แท่งรักขนาดใหญ่ชี้โด่น่ากลัว " เถื่อน ไอ้บ้า ไอ้เลว " รีโมตร้องด่าเถื่อน มือของเธอดันหน้าท้องแบนราบของเขา ขาเรียวของเธอโดนจับอ้าออกให้กว้างๆ ร่างสูงใหญ่ของเขาแทรกตรงกลางหว่างขาของเธอมือดึงกางเกงตัวจิ๋วออกทางด้านข้างไป ปลายหัวเเท่งรักขนาดใหญ่จ่อที่ร่องกุหลาบ รีโมตใจหายวาบ สวบ! ปึ่ก! แท่งรักขนาดใหญ่ที่มีอุณหภูมิร้อนกว่าปกติสอดเข้าไปในร่องกุหลาบที่คับแน่นมากๆของเธอ มือของเธอเปลี่ยนมากำเบาะทั้งสองข้างแน่นๆเพราะทั้งเจ็บร้าวและจุกมากๆ " ไอ้เถื่อน ไอ้เลว " รีโมตเค้นเสียงด่าเถื่อนน้ำตาไหลซึมออกหางตา " เลวแล้วไม่ชอบแบบเลวๆเหรอ!" เถื่อนถามกลับคืนพร้อมกับมือจับเอวคอดของรีโมตแน่นๆ ก่อนจะค่อยๆถอดแท่งรักขนาดใหญ่ออกจากร่องกุหลาบ ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก! เสียงปลายหัวแท่งรักชนผนังด้านในเสียงดัง กลีบกุหลาบปลิ้นตามแรงๆกระแทกเข้าออก เม็ดกุหลาบแทบแตกเพราะโดนกระแทกแรงๆ " อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา นี้สิว่ะที่สุดของความสุดๆ" เสียงครางสุขสมพลางหรี่ตาลงมองที่ร่องกุหลาบและแท่งรัก รีโมตอ้าปากค้าง พลางทำหน้าเหยเก ตาแดงๆ ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก! แรงกระแทกหนักหน่วงเข้าออกร่องกุหลาบ ขาเรียวโดนจับให้พาดเอวของเขา เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเธอที่กัดริมฝีปากล่างแน่นๆ " หึหึ สุดของความสุดจะต้องสุดวันนี้ อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา" เสียงหัวเราะในลำคออย่างเยือกเย็น พร้อมกับคำพูดที่แสนดิบเถื่อนสมชื่อของเขา " ฉันเกลียดแก เถื่อน อ๊ะๆ.........." รีโมตอ้าปากพูดต่อว่าเขาแต่ต้องร้องแทบไม่เป็นภาษาเพราะแรงกระแทกที่แรงๆ ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก! แรงกระแทกดิบ เถื่อนตามอารมณ์ของคนด้านบน กลีบกุหลาบถึงกับเริ่มแดงและเริ่มบวมขึ้นมา ความร้อนของแท่งรักเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดให้ด้านในหรือร่องได้รับอันตราย เพราะยิ่งร้อนยิ่งสุขสม " อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา หึหึ สุดแน่ๆรีโมต ซี๊ดดดดดดดด" เสียงครางสุขสมไม่ได้สนใจคนด้านล่างที่เจ็บร้าวและจุกมากแค่ไหน มือของรีโมตกำเบาะรถแน่นๆ แผ่นหลังที่ถูกับกลางระหว่างเบาะจนเจ็บ ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก! แรงกระแทกเข้าใส่ร่องกุหลาบ รถมินิคูเปอร์ถึงกับโยกไปตามแรงๆกระแทก เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นรถมินิคูเปอร์ ขาเรียวโดนจับอ้าออกให้กว้างๆกว่าเดิม กลีบกุหลาบช้ำบวม เม็ดกุหลาบเริ่มบวมขึ้น ร่องที่มีเลือดซึมออกมาอาบแท่งรัก เถื่อนมองหน้าของรีโมตนิ่งๆ เขาขบกรามแน่นๆ เอาแต่กระแทกอย่างเอาแต่ใจ ในบ้าน " เด็กๆยังไม่มาอีกเหรอพี่เค" มัมเม็งถามแด๊ดเค ทั้งสองมัมจัดโต๊ะอาหาร อาหารร้อนๆเริ่มนำมาวางเสิร์ฟไว้บนโต๊ะ แด๊ดเคถอนหายใจแรงๆ แด๊ดแมร์ทำหน้างงๆเหมือนกันเพราะท่านก็นัดลูกสาวแล้ว และน่าจะมาถึงบ้านแล้วน่ะ " รถติดมั้ง" แด๊ดแมร์พูดขึ้นมา แด๊ดเคพยักหน้ารับ " งั้นรอสักพักแล้วกันนะคะ นี้พึ่งจะ10:45 เอง" มัมบุญบอก พลางเดินเข้าไปในห้องครัวทำสลัดเพิ่ม มัมเม็งเดินเข้าไปช่วย ในโรงรถ ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก! แท่งรักขนาดใหญ่โดนกระแทกเข้าไปในร่องกุหลาบอย่างเอาแต่ใจ และยังไม่หยุดกระแทก รีโมตนอนนิ่งเพราะหมดแรงเกร็ง ต่อสู้ มือของเถื่อนดึงร่างที่อ่อนปวกเปียกของเธอขึ้นมานั่งคล่อมตักแกร่งของเขา " หึหึ ถึงกับอ่อนปวกเปียกเลยเหรอว่ะ ด่าสิๆ " เถื่อนหัวเราะสะใจ พลางบอกเธออย่างผู้ชนะ รีโมตซบหน้าลงไหล่อกว้างของเขาและกัดที่เสื้อของเขาแรงๆ เถื่อนแสยะยิ้มร้าย พร้อมกับกระแทกแท่งรักขนาดใหญ่เข้าร่องกุหลาบอย่างบ้าคลั่ง " จะ.... เจ็บนะเถื่อน ไอ้เลว!" รีโมตพูดออกมาเสียงแผ่วเบาแทบไม่ได้ยินเลย มือของเธอวางเฉยๆ เถื่อนแสยะยิ้มร้าย ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก! แรงกระแทกสวนขึ้นมาใส่ด้านบน รีโมตอ้าปากค้าง น้ำตาซึม เถื่อนกับชอบใจยิ่งเร่งความเร็วให้มากกว่าเดิม " หึหึ " เขาหัวเราะเยือกเย็น ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก!ปั่ก!ปึ่ก! เเรงกระแทกดิบ เถื่อน ถี่ๆ จนรีโมตหน้าเหยเก " อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา สุดจนล้นเอ่อเลยว่ะ หึหึ" เถื่อนครางเสียงดังพร้อมกับพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี น้ำรักที่ร้อนๆเอ่อล้นซึมออกมาตามร่องกุหลาบ เถื่อนยกมือขึ้นจับท้ายทอยของเธอเอาไว้ รีโมตมองสบตากับเถื่อนอย่างเบลอๆ ก่อนตาของเธอจะปิดลงอย่างสนิทนั้น เธอเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขา " อ่อนปวกเปียกจังว่ะรีโมต แค่รอบเดียวเอง" เถื่อนพูดออกมาเย้ยหยัน รีโมตสลบไปทันที เถื่อนส่ายหน้าพลางแสยะยิ้มร้าย เขาหรี่ตาลงมองที่จุดเชื่อมต่อ แท่งรักขนาดใหญ่ของเขายังเสียบคาและยังขยายใหญ่ไม่ยอมลดลงเลย " ต่อหรือพอแค่นี้ว่ะ" เขาถามตัวเองอย่างไม่สนใจคนที่สลบคาอกของเขาเลย " ต่อสิว่ะไอ้เถื่อน" เขาตอบตัวเอง ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเถื่อนดังขึ้น เขาใช้มือคลำหาโทรศัพท์ ก่อนจะหยิบมาและกดรับ ' อยู่ไหนเจ้าตัวดี' เสียงแด๊ดเคถามเถื่อนเสียงเหี้ยม เถื่อนแสยะยิ้มร้ายพลางมองหน้าของรีโมต " โรงรถครับ" เขาตอบแด๊ดเคตรงๆ แด๊ดเคถอนหายใจอย่างโล่งอก เพราะลูกชายมาถึงแล้ว ' ทำอะไรอยู่โรงรถ รีบเข้ามาสิไอ้ลูกตัวเเสบ' แด๊ดเคสั่งเถื่อนๆกลับยิ้มร้ายสะใจ " ผมกระแทกว่าที่เมียอยู่แด๊ด ตอนนี้เธอสลบไปแล้ว " เถื่อนตอบแด๊ดเคตรงๆไม่อ้อมค้อม แด๊ดเคอ้าปากค้าง เพราะคำพูดของลูกชาย ' สลบ' ท่านทวนคำของลูกชาย พลางปลายตามองหน้าแด๊ดแมร์ที่ทำหน้ากลุ้มใจเพราะรีโมตปิดเครื่อง ' พากลับบ้านเรา' แด๊ดเคสั่งเถื่อนเสียงเบาๆ ท่านแทบทำหน้าไม่ถูกเพราะลูกชายตัวแสบก่อเรื่องอีกแล้ว " หึหึ ครับ" เถื่อนหัวเราะเยือกเย็นพร้อมกับตอบตอบลง เขากดสายวางทันที ???????? เถื่อนไง คือเขาชื่อเถื่อน ???

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more