“นั่นสิลูกคนกันเอง เรียกคุณแม่สิจ๊ะ” นวลจันทร์เสริมอีกคน
สาวเจ้ามึนงง เพิ่งรู้จักกันเองทำไมเพื่อนของแม่ดูดีอกดีใจที่ได้เจอเธอจัง
“ค่ะคุณแม่”
“ต้องแบบนี้สิลูก สวยน่ารักแบบนี้สินะลูกชายแม่ถึงตกหลุมรัก” พิสมัยเอ่ยพาดพิงถึงลูกชายตัวดีของตน
“ลูกชายคุณแม่ หรือว่า....”
“ใช่แล้วจ้ะ เนี่ยแม่ของพ่อขุนพลเองจ้ะ” เป็นนวลจันทร์เองที่เอ่ยคลายความสงสัยให้ลูกสาว
สาวเจ้ากลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก เมื่อได้รู้ว่าคนที่ตัวเองเพิ่งเรียกแม่ไปเมื่อกี้เป็นแม่ของชายหนุ่มที่เพิ่งห่างกันไม่ถึงชั่วโมง แล้วแม่ของเขามาทำไมกันเล่า
“คุณนวลเรียกพลเฉยๆ ก็ได้ค่ะ อีกหน่อยก็จะมาเป็นลูกชายของคุณแล้ว”
“หมายความว่ายังไงกันคะ?”
ถามด้วยความสงสัย ไม่รู้ว่าทั้งสองท่านหมายถึงเรื่องอะไรกันแล้วแน่ หวังว่าคงไม่ใช่แบบที่คิดไว้นะและมันก็เป็นอย่างที่คิดเมื่อแม่ของชายหนุ่มพูดขึ้น
“แม่มาสู่ขอหนูให้ตาพลไงจ๊ะ หนูจะว่ายังไง หนูรังเก
