Beast in Bed (Wild)

Prologue

ANG galing galing mo talagang sumubo, babe!

Mabigat na napahinga ang binata habang mariin ang hawak niya sa blonde nitong buhok.

Ikinatuwa ni Pinky ang papuring natamo mula sa nobyo. Dinilaan niya ang itl0g nito paitaas hanggang sa ulo. Siniguro ni Pinky na nalinisan nang maayos ng dila niya ang iilang katas na natapon.

Ipinasok ni Winston ang hinlalaki niya sa bibig ng nobya at malandi naman nitong sinipsip. Nang magsawa sa bibig ay pinalakbay ni Pinky ang palad ni Winston sa kanyang dibdib. Bagamat walang makapa si Winston kundi poro boto pero hindi binawi naman ni Pinky sa malaki niyang balakang at matambok na puwet.

“Of course, lahat ay gagawin ko para sa ‘yo, babe!” kumindat pa si Pinky saka umupo sa kandungan niya. Tumayo si Winston buhat ang nobya at dinala niya ito sa kama at doon ay tinira niya ito nang tinira.

Humihilik sa sobrang pagod si Pinky. Paano ba naman ay wala itong humpay sa kakaindayog sa kandungan niya. Sumuko na lamang si Pinky dahil sa kakatuwad nito na kulang na lang ay lumambitin ito sa bintana. Gano’n ka wild si Pinky bagay na nagustuhan niya sa nobya. Kung gaano kagaling rumampa at humawak ng baril si Pinky ay gano’n rin ito kagaling pagdating sa kama. Kahit yata patay ay kaya nitong buhayin gamit lamang ang kanyang dila.

Bumangon si Winston at nagsuot ng boxer at short. Hindi na niya inabala pang magsuot ng T-shirt. Bumaba siya sa hagdan hanggang sa nakarating na siya sa sala. Pagtingin niya sa oras ay alas tress na nang madaling araw. Patay ang ibang ilaw kundi sa sala lang ang iniwang bukas kaya ang liwanag ay hindi aabot sa kusina.

Napahinto si Winston nang makaramdam siya ng kakaiba. Pinakinggan niya nang mabuti kung saan nangagaling ang mahinang ingay hanggang sa naglakad siya nang mabilis patungo sa dirty kitchen. Madilim pero sigurado siyang may kakaiba wala siyang dalang armas pero kaya niya itong patumbahin ng kanyang kamao.

Kinapkap ni Winston ang switch ng ilaw at agad niyang binuksan.

Hindi siya nagkamali, may ibang tao. Tumambad sa kanya ang isang babaeng may hawak na mangko at eksaktong binubuksan nito ang takip ng kaldero.

“Who the hell are you?”

Umalingaw ngaw ang malakas na boses ni Dr. Winston dahilan para manginig ang buong katawan ng dalagang si Isabel.

“S—So… sor,” hindi maibigkas ng dalaga ang katagang sasabihin dahil nauunahan siya ng takot at sobrang pagkapahiya. Nakayuko lamang siya at unti-unti nang nangingilid ang kanyang mga luha. Paano na lang kung palayasin siya dito sa mansyon? paano na inutang niya para sa gamot ng Lola Delyn niya? kaninang alas dose ng hating gabi siya dumating dito wala pa siyang limang oras pero heto at nakagawa na siya ng sobrang kahihiyan. Akala niya kasi ay tulog na ang mga tao dito sa mansyon at dahil kaninang umaga pa siya kumain ng kamoteng kahoy kaya hindi na niya nakayanan ang sobrang gutom.