“ลุงชมไปรับแล้วนี่คะ ไม่เป็นไร หนูนาเข้าใจว่าพี่หมอติดงาน” คนไม่เรื่องมากเพราะเข้าใจดีว่าพี่ชายติดงานพูดเอาใจ
“แล้วหายเหนื่อยหรือยัง” เขายกน้ำขึ้นดื่มมองคนตรงหน้าอย่างลึกซึ้ง สายตาไม่ได้คลาดไปจากดวงหน้าหวานละมุนแม้แต่วินาทีเดียว
“หายแล้วค่ะ วันนี้เข้าครัวทำกับข้าวกับพี่จุ๊บแจงด้วย” เธออวดนิดๆ อยากให้เขาได้ชิมฝีมือของเธอ
“ไหนทำอะไรบ้าง” เขาถามอย่างใส่ใจเมื่อเห็นแววตาเป็นประกายของน้อง
“ของโปรดพี่หมอไงคะ” สาวน้อยพูดยิ้มๆ
“อ้าว... พี่สั่งให้จุ๊บแจงทำของโปรดเรานี่นา”
“ของโปรดพี่หมอก็เหมือนของโปรดน้องนั่นแหละ พี่หมอก็ชอบทานปลา หนูนาจำได้” คนขี้อ้อนกอดแขนซุกหน้าเข้าหาพี่ชาย ภาคิมถึงกับอมยิ้ม ลูบศีรษะเธอไปมาอย่างเอ็นดู
“จริงด้วยแฮะ” เขาพูดแล้วลูบท้ายทอยไปมาเก้อๆ
“คุณแม่ฝากขนมมาให้เยอะแยะเลยค่ะ พอรู้ว่าหนูนาจะมาหาพี่หมอ” เธอยิ้มน่ารักให้เขาออดอ้อนประจบเหมือนเช่นเคย คนถูกอ้อนยิ้มกว้างมากย
