Episode 07 "เซ็นเอกสาร"
1450 Words
Episode 07
แอร๊ด!
“อ่าว~ เธอยังไม่ไปอาบน้ำอีกเหรอ?” คุณโรมที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาพูดขึ้น พร้อมกับกระดกขวดไวน์ขึ้นดื่ม “ฉันคิดว่าเธอนอนไปแล้วนะเนี่ย”
“ฉันมัวแต่แกะของขวัญที่เพื่อนๆ ให้มาน่ะค่ะ” แต่เราแกะเฉพาะในส่วนของเรานะคะ ไม่ได้ไปยุ่งวุ่นวายอะไรกับของขวัญของเขาเลย “ตอนนี้เพิ่งลบเครื่องสำอางเสร็จ กำลังจะไปอาบแล้ว”
“อืม งั้นเธอก็ไปอาบน้ำก่อนเลย เดี๋ยวฉันนอนรอ” ว่าพลางล้มตัวนอนลงบนเตียงที่เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบสีแดงสด “เฮ้อ~ เหนื่อยชะมัด”
“ห่วย~” เราบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ หลังจากที่พยายามปลดซิปชุดเจ้าสาวออก แต่ซิปมันติดอะไรก็ไม่รู้ รูดไม่ลงสักที “รู้งี้เอาอีกชุดดีกว่า เป็นแบบกระดุม ใส่ชุดมีซิปทีไรเป็นแบบนี้ทุกที” เราไม่ได้ยั่วยวนอะไรเขานะคะ แต่เราเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วล่ะค่ะ ทุกชุดที่เป็นซิป เราไม่เคยถอดมันออกได้ง่ายๆ เลย สภาพไม่ไหว แต่ชุดมันสวยอะ จะเลิกใส่แบบมีซิปได้ยังไงล่ะ
“มา เดี๋ยวฉันช่วย” เขาวางขวดไวน์ลงที่โต๊ะข้างเตียง ก่อนที่จะลุกขึ้นมารูดซิปให้เรา “เห็นพยายามอยู่นาน สงสาร”
“ขอบคุณ…”
เขาค่อยๆ ดึงชุดที่มันติดออกจนสำเร็จ ก่อนที่จะค่อยๆ รูดซิปลงอย่างช้าๆ ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่รู้ตัวอีกที ก็สัมผัสได้ถึงลมหายใจอันแผ่วเบาของเขา ที่กำลังหายใจรดต้นคอของเราอยู่ เขาปลดซิปลงจนสุด แต่ชุดไม่ได้หล่นลงไปกองกับพื้น เนื่องจากเราคอยจับเอาไว้อยู่
“เธอใช้น้ำหอมอะไร?” เขากระซิบมาที่ข้างหูของเราเบาๆ “มัน…หอมจัง”
“น้ำหอมขวดละแปดพันกว่าบาท ถ้าไม่หอมฉันก็ไม่ใช้มันอีกแล้วล่ะค่ะ” ราคาแรงเบอร์นี้แต่ไม่หอมเลยสักนิดก็ครั้งเดียวจบนั่นแหละค่ะ ถึงจะมีเงินซื้อแต่เราก็ต้องฉลาดใช้เงินนะคะ
“อืม…” เขาครางตอบในลำคอเบาๆ และโน้มตัวเข้ามาจุมพิตที่ซอกคอขาว
“คุณต้องการอะไรคะ?” เราดันตัวเขาออกห่าง และหันหน้าเข้าหาเขาทันที
“เธอเป็นภรรยาของฉัน ถึงแม้ว่าจะเกิดจากการบังคับของพวกผู้ใหญ่ แต่ถึงยังไงเธอก็คือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย แล้วถึงยังไง…เราก็ต้องมีลูกด้วยกันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ? ตามที่คุณพ่อและคุณแม่ของเราต้องการ”
“มันก็จริง แต่ก่อนที่เราจะไปถึงขั้นนั้นกัน คุณต้องเซ็นเอกสารให้ฉันก่อนค่ะ”
“เอกสารอะไร?” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เราจับชุดเจ้าสาวไว้แน่น และเดินไปหยิบเอกสารที่อยู่ในลิ้นชักข้างเตียงพร้อมปากกาออกมาให้เขาได้อ่าน
“ฉันรู้ว่าผู้ชายอย่างคุณไม่มีทางหยุดเจ้าชู้ได้ และเราสองคนก็ต้องแต่งงานกันอย่างไม่มีทางเลือก ดังนั้นฉันก็จะไม่ยอมเป็นฝ่ายเสียเปรียบอยู่ฝ่ายเดียว” ยื่นเอกสารและปากกาให้เขาไป “อ่านค่ะ อ่านให้ครบถ้วนด้วย และถ้ารับข้อเสนอนี้ได้ก็เซ็นซะ”
“ก่อนที่จะอ่าน…ฉันสงสัยอยู่อย่าง” เราเลิกคิ้วมองเขานิ่งๆ ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่รอให้เขาพูดในข้อสงสัยของเขา “เธอเสียเปรียบฉันตรงไหน”
“นี่คุณยังไม่รู้อีกเหรอ?”
“ใช่ ฉันไม่รู้ ฉันไม่เห็นว่าเธอจะเสียเปรียบฉันตรงไหนเลย ค่าสินสอดก็ได้ไปตั้งเยอะ แค่แหวนนั่นก็สบายไปทั้งชาติแล้ว” เขาพูดพร้อมกับเหลือบสายตามองมาที่แหวนแต่งงานของเรา “หลังแต่งงานฉันก็ต้องแบ่งเงินเดือนของฉันให้เธอ ไม่รวมค่าช็อปปิ้งอย่างอื่นที่เธอเอาบัตรเครดิตของฉันไปรูดด้วย ลูกคุณหนูอย่างเธอก็คงไม่ซื้อกระเป๋าใบละร้อยด้วยเช่นกัน เดือนนึงไม่ต่ำกว่าหลักล้านแน่ๆ แล้วถ้าหากเราหย่ากัน เราก็ต้องแบ่งสมบัติกันคนละครึ่ง ฉันเจ้าชู้ เธอรู้ทุกอย่าง เธอสามารถฟ้องหย่าฉันได้จนฉันไม่เหลืออะไรเลย แล้วแบบนี้ยังมาบอกว่าเธอเสียเปรียบอีก เสียเปรียบตรงไหนฉันไม่เข้าใจ?”
“ก็ตรงที่คุณนอนกับผู้หญิงคนอื่นไปทั่ว ในขณะที่ฉันนอนกับคุณแค่คนเดียวยังไงล่ะ”
“…”
“รีบอ่านสิคะ ถ้ารับได้ก็เซ็นด้วย” เราจ้องหน้าเขาเขม็งก่อนที่เขาจะเริ่มอ่านเอกสารสัญญาที่ว่านั่น โดยอ่านออกเสียงดังให้เราได้ยินด้วย
“ข้อแรก นายเตชินท์จะต้องให้เงินเดือนนางญาณินเป็นจำนวนห้าแสนบาท ไม่รวมค่าช็อปปิ้งและการซื้อของเนื่องในโอกาสอื่นๆ ด้วย”
“ข้อสอง นายเตชินท์จะต้องไม่เอาโรคร้ายใดๆ มาแพร่ใส่นางญาณินเด็ดขาด โดยเฉพาะโรคที่ติดต่อทางเพศสัมพันธ์ หากนายเตชินท์นำโรคร้ายที่ติดต่อทางเพศสัมพันธ์มาติด นายเตชินท์จะต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้นางญาณินจนกว่าจะหาย และจ่ายค่าทำขวัญให้นางญาณินหนึ่งพันล้านบาท โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ”
“ข้อสาม นายเตชินท์เป็นผู้ชายที่เจ้าชู้ ชอบนอกกายนอกใจอยู่บ่อยๆ แถมยังรักใครไม่เป็น ดังนั้นนายเตชินท์จะต้องจัดการกับผู้หญิงของตัวเองทุกคน ผู้หญิงของนายเตชินท์จะต้องอยู่ให้เป็น อย่าปล่อยให้เข้ามาปั่นป่วน หรือมายุ่งวุ่นวายกับนางญาณินเด็ดขาด ถ้าพบเจอ ผู้หญิงคนนั้นต้องออกไปจากชีวิตนายเตชินท์ทันที โดยที่ไม่สนว่านายเตชินท์จะรักผู้หญิงคนนั้นมากแค่ไหน”
“ข้อที่สี่ นายเตชินท์จะต้องแนะนำผู้หญิงของเขาทุกคนให้นางญาณินได้รู้จัก ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ชื่ออะไรและมาจากที่ไหน ป้องกันเอาไว้ก่อน เผื่อในอนาคต หนึ่งในผู้หญิงของนายเตชินท์อาจจะอยากมาแทนที่นางญาณินและคิดทำร้ายนางญาณิน นางญาณินจะได้รู้ว่าเป็นใคร และจะได้ตามตัวมาดำเนินคดีตามกฎหมายถูก คนเก่าๆ มีใครบ้างก็ต้องเอารูปมาแนะนำตัว แต่ถ้าจะมีคนใหม่ ก็ต้องแนบรูปภาพมาแจ้งนางญาณินให้ได้ทราบด้วยเช่นกัน”
“ข้อที่ห้า นายเตชินท์จะต้องมีลูกกับนางญาณินเพียงคนเดียวเท่านั้น กับผู้หญิงคนอื่นๆ จะต้องป้องกันให้ถึงที่สุด อย่าปล่อยให้พวกเขาเหล่านั้นตั้งท้องขึ้นมาเป็นอันขาด ตัดปัญหาลูกเมียหลวงและลูกเมียน้อย และตัดปัญหาการแย่งชิงสมบัติของคุณพ่อในอนาคต”
“ข้อที่หก สืบเนื่องมาจากข้อที่ห้า นั่นก็คือนายเตชินท์จะต้องป้องกันให้ดี และอย่าให้พลาดท้องแม้แต่คนเดียว เพราะถ้าหากนายเตชินท์ทำผู้หญิงคนอื่นท้อง เด็กในท้องเหล่านั้นก็ห้ามเอาไว้เด็ดขาด ไม่เว้นแม้แต่คนเดียว ดังนั้นจงป้องกันให้ดี อย่าให้พลาด ถ้าไม่อยากทำให้ผู้หญิงพวกนั้นเดือดร้อน”
“ข้อที่เจ็ด หากนายเตชินท์และนางญาณินมีลูกด้วยกันขึ้นมาจริงๆ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ลูกจะต้องมาก่อนเท่านั้น ไม่มีข้อแม้ใดๆ ทั้งสิ้น”
“สุดท้าย…หากนายเตชินท์ยอมรับในเงื่อนไขทั้งหมดนี้ ก็เซ็นรับทราบและอย่าลืมทำตามสัญญาที่ได้ตกลงกันเอาไว้ด้วย เพราะถ้าหากนายเตชินท์ไม่ทำตามสัญญา นางญาณินจะฟ้องหย่าให้ถึงที่สุด และถ้าการฟ้องหย่าเกิดขึ้นหลังจากที่ทั้งสองมีลูกด้วยกัน นายเตชินท์จะต้องโอนทุกอย่างที่เป็นของตัวเองมาให้ลูกทั้งหมด ไม่เว้นแม้แต่หุ้นบริษัท”
“โทษนะ…กะจะเอาให้ไม่เหลืออะไรเลยหรือยังไง!” คุณโรมหันมาจ้องหน้าเราเขม็ง พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างหนัก “เธอนี่มันนางมารร้ายชัดๆ เลย”
“ฉันไม่ใช่นางมารร้าย แต่ฉันเป็นเมียหลวงต้นแบบให้กับเมียหลวงคนอื่นๆ ต่างหาก ผู้ชายเลวๆ เจ้าชู้หลายใจอย่างคุณมันก็ต้องโดนแบบนี้แหละค่ะ หึหึ”
“ถ้าตกลงก็เซ็นซะ แล้วหลังจากนั้น…จะไปตายไหนก็ไป ฉันไม่แคร์!” เพราะเราจะเอาเงินค่ะ จบ
- Writer
