ตอนที่5 ไม่ชอบใจ
1322 Words
“พี่คินกลับบ้านมาด้วยเหรอคะคืนนี้” เสียงทักจากภรรยาที่กำลังเมาได้ที่ถามกลับและแปลกใจในคราเดียวกัน
“ถ้าไม่กลับจะได้เห็นเหรอว่าพาผัวเก่าสมัยเรียนมากินเลี้ยงกันถึงในบ้านนี้”
แพรไหมลุกยืนขึ้นเต็มความสูง เดินโซเซเข้าไปหาสามีในนามด้วยความไม่พอใจ ฝ่ามือเรียวผลักอกสามีอย่างแรงด้วยความโกรธ
“อย่าพูดอะไรที่ไม่เป็นความจริง อย่ามาใส่ร้ายแพรถ้าพี่ไม่รู้อะไรเลย”
“ใส่ร้ายอะไรล่ะ พี่ก็พูดอย่างที่พี่ได้ยิน ถ้าพี่ไม่กลับบ้านคืนนี้แพรคงหิ้วมันขึ้นไปนอนบนห้องด้วยแล้วล่ะจริงไหม?”
เพียะ! เสียงฝ่ามือเรียวตกกระทบลงบนใบหน้าหล่อด้วยความโกรธ ไม่คิดว่าเขาจะดูถูกดูแคลนเธอมากขนาดนี้เลย
“แพรไม่ใช่พี่คิน แพรไม่มีวันทำแบบนั้นหรอกค่ะ พี่คินจะดูถูกแพรเกินไปแล้วนะ”
ดวงตากลมโตจับจ้องมองหน้าสามีด้วยความไม่พอใจมาก เขาไม่รู้จริงแต่เขากลับพูดอะไรที่ทำให้เธอเสื่อมเสีย วริศคือรุ่นพี่ที่เธอรักและเคารพเพียงเท่านั้น นอกจากสามีจะไม่ให้เกียรติเธอแล้ว ก็ยังไม่ให้เกียรติรุ่นพี่ของเธออีกมันใช่หรือไง
“แพร ฉันกับพี่อาร์มกลับก่อนนะเว้ย”
อิงฟ้ารีบเดินลากดึงแขนของวริศมายืนอยู่เคียงข้างเพื่อนสาว เพราะบรรยากาศในตอนนี้ดูตึงเครียดชวนให้ต้องรีบกลับบ้านโดยไม่ต้องรอให้ใครไล่
“ไม่ต้องกลับ บ้านนี้ก็บ้านฉันเหมือนกัน เดี๋ยวพี่คินเขาก็ขึ้นบ้านไปนอนแล้ว ฉันยังอยากดื่มกับเธอและพี่อาร์มต่ออยู่นะ”
“แต่พี่ว่าเอาไว้วันหลังดีกว่านะแพร แพรเองก็ดูเมามากแล้วเหมือนกัน พี่ว่าแพรกลับขึ้นไปนอนเถอะ พวกพี่จะกลับบ้านแล้วเกรงใจสามีแพร”
วริศบอกด้วยความเห็นใจเจ้าของบ้านทั้งสอง เพราะสายตาของสามีแพรไหมที่จ้องมองเขาดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย ไหนจะคำพูดร้ายกาจที่ใส่ร้ายเขาเหมือนชู้รักของเมียตัวเอง ยิ่งทำให้ไม่อยากอยู่ตรงนี้ไปนานกว่านี้อีกแล้ว กลัวว่าจะมีปัญหากับเจ้าของบ้านจนต้องไปเคลียร์กันถึงโรงพัก
“มีมารยาทเหมือนกันนี่ ไม่ต้องรอให้เจ้าของบ้านไล่ เชิญกลับไปเลยนะ ถึงเมียผมจะต้อนรับแต่ผมไม่ต้อนรับหรอกนะบอกเลย” เสียงทุ้มของคินณภัทรตอกกับ ทำให้แพรไหมต้องหันหน้ากลับไปมองสามีที่เสียมารยาทกับแขกของตัวเองแบบนี้
“พี่อาร์มกลับเถอะ ให้ผัวเมียเขาเคลียร์กันเองเราไม่ควรมายุ่งนะคะ”
อิงฟ้าดึงแขนของรุ่นพี่ให้เดินออกจากบ้านหลังนั้นไป เพราะกลัวว่าอีกคนจะไปมีเรื่องจนกลายเป็นปัญหาใหญ่ตามมาทีหลัง
ทิ้งให้สองสามีภรรยาได้อยู่เคลียร์กันสองต่อสอง คินณภัทรยืนกอดอกจ้องมองหน้าแพรไหมด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ ก่อนที่หญิงสาวจะเดินผ่านหน้าของเขาเพื่อจะขึ้นไปบนชั้น 2 ของบ้าน ไม่มีเรื่องอะไรให้เธอต้องคุยกับเขาอีกแล้วเหมือนกัน แต่ทว่าฝ่ามือหนากลับคว้าข้อแขนของหญิงสาวเอาไว้ พร้อมกับดึงกระตุกจนร่างบอบบางเซถลาเข้ามาซบกับอกแกร่ง 2 สายตาที่มองสบประสาน แพรไหมไม่เคยได้อยู่ใกล้สามีแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ ผู้ชายตรงหน้าคือคนที่เธอมีหัวใจให้ทั้งดวง พอได้สติก็เริ่มดิ้นเพื่อให้ตัวเองได้หลุดออกจากพันธนาการของเขาทันที
“ทำไม เวลาผัวจับต้องนิด ๆ หน่อย ๆ ทำตัวสะดีดสะดิ้ง ชอบอ่อยผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผัวตัวเองงั้นสิ?”
“พี่คินจะหาเรื่องแพรให้ได้เลยใช่ไหมคะ?”
“ก็พี่พูดความจริง แพรทำตัวเหมือนรังเกียจพี่มากงั้นแหละ พออยู่ใกล้ผู้ชายอื่นทำเป็นระริกระรี้เหมือนอยากจะลากมันขึ้นเตียงด้วยแบบนั้นแหละ เมื่อกี้ถ้าฟังไม่ผิดแพรบอกมันว่ากำลังจะหย่ากับพี่งั้นสิ?”
“ปล่อยแพรสิคะ เราจะได้คุยกันเรื่องนี้ให้มันรู้เรื่องสักที”
ชายหนุ่มยอมปล่อยให้แพรไหมได้ยืนเป็นอิสระต่อหน้าเขาอีกครั้ง เสียงถอนหายใจเฮ้อดังขึ้นจากปากของแพรไหม ดวงตากลมโตจับจ้องมองใบหน้าของสามีอีกครั้ง เธอมองนิ่งอยู่นานหลายนาที ก่อนจะตัดสินใจแล้วว่าทุกอย่างควรจะยุติลงเพียงเท่านี้
“แพรจะหย่าเพื่อให้พี่ไม่ต้องอึดอัดที่จะมีแพรเป็นเมีย”
คินณภัทรจับจ้องมองใบหน้าที่ดูจริงจัง น้ำเสียงที่ดูเอาจริงกับคำพูดนั้น เขาไม่เคยคิดว่าวันนี้หญิงสาวจะพูดเรื่องหย่ากับเขาก่อน ทั้งที่ก่อนหน้าเธอก็ทำตัวเหมือนเมียหลวงที่คอยหึงหวงผัว แม้จะไม่เคยผูกพันทางกายด้วยกันเลย แต่เพราะคำว่าเมียในทะเบียนสมรสที่เขาปฏิเสธข้อนี้ไม่ได้เช่นกัน
“อยากจะหย่าเพื่อกลับไปหาไอ้ผู้ชายกระจอกคนนั้นน่ะเหรอ?”
“ทำไมต้องไปว่าคนอื่นกระจอกคะ เพียงแค่ตัวเองรวยกว่า เพียงแค่ตัวเองมีเงินกว่า แต่ทำตัวสารเลวกว่าแบบนี้หรือคะถึงจะเรียกว่าสูงส่งน่ายกย่อง”
“นี่ แพร! กล้าพูดกับพี่แบบนี้งั้นสิ พี่พูดผิดตรงไหนที่แพรอยากหย่าคงเพราะอยากกลับไปหามัน แต่งงานกันมาเป็นปีไม่เคยเห็นจะพูดเรื่องนี้เลย วันนี้เป็นบ้าอะไรหะ?”
ดวงตาที่เริ่มแดงก่ำจับจ้องมองใบหน้าของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าสามี ความรู้สึกมากมายตีตื้นขึ้นมาภายในอก น้ำเมาที่มันอยู่ในสายเลือดทำให้ความกล้าที่มีมันเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมหลาย 10 เท่า
“แพรคิดว่าแพรไม่ควรมาเสียเวลาชีวิตกับผู้ชายอย่างพี่อีกแล้วค่ะ”
“อะไรนะ แพรกล้าพูดว่าตัวเองเสียเวลาชีวิตกับพี่งั้นสิ คำ ๆ นี้มันควรจะเป็นพี่ไหมที่จะพูดกับแพรแบบนั้น แพรทำให้ชีวิตพี่ต้องพังเพราะพี่ต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงอย่างแพร แทนที่พี่จะมีความสุขกับผู้หญิงที่พี่รักพี่ชอบ แต่พี่กลับต้องมาอยู่กับผู้หญิงที่พี่ไม่ได้รักไม่ได้ชอบอย่างแพร ใครมันจะเสียเวลาชีวิตมากกว่ากันหะ!”
น้ำเสียงที่ดูหงุดหงิดหัวเสียดังขึ้น ทำเอาแพรไหมสะดุ้งกับคำพูดของเขาที่ตวาดลั่น
“ก็เพราะแบบนี้ไงคะแพรถึงคิดว่าเราหย่ากันซะวันนี้ยังจะดีกว่าที่จะปล่อยให้เวลามันผ่านไป พี่จะได้ไปทำในสิ่งที่พี่ชอบ ไปอยู่กับคนที่พี่รัก ไปมีความสุขในแบบที่พี่ไม่ต้องฝืนทน แพรพูดคุยคุณพ่อคุณแม่พี่คินแล้วนะคะพวกท่านไม่ได้ว่าอะไรและเคารพการตัดสินใจของแพร ซึ่งแพรคิดมาดีแล้วว่าแพรควรจะเป็นคนเดินออกมาเพื่อให้พี่ได้มีความสุขจริง ๆ สักที”
“ถ้าอยากจะหย่ามาก พี่ก็จะหย่าให้ แต่ก่อนที่พี่จะหย่าพี่ควรได้อะไรตอบแทนกลับมาบ้างแพรว่าไหม?”
ดวงคมจับจ้องมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าของร่างสวยหุ่นเซ็กซี่ที่ขึ้นชื่อว่าภรรยา แพรไหมเป็นผู้หญิงที่สวยมากเขาไม่ปฏิเสธ แต่เพียงเพราะเธอไม่ใช่คนที่เขาอยากได้มาตั้งแต่ต้น เขาเลยไม่เคยมองเธอเลยสักครั้ง
- Writer
