รักอุ่นใจนายเย็นชา 7
“ทิม ออกมาได้แล้วดึกแล้วนะ”
“...”
“ทิม ทับทิม!”
เสียงตะโกนดังมาจากหน้าห้องน้ำแต่ฉันยังยืนนิ่งมองตัวเองผ่านกระจกใบใสนี้ด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นไปหมด ตั้งแต่กลับมาถึงห้องเจ้าของห้องอย่างเวลก็เข้าไปอาบน้ำสงสัยล่ะสิว่าทำไมจังหวะที่เขาเข้าไปอาบน้ำทำไมฉันไม่หาทางกลับ ฉันก็อยากจะกลับนะถ้าประตูห้องไม่ใส่รหัสไว้ อีกอย่างกระเป๋าและมือถือฉันโดนเวลยึดแล้วเอาไปซ่อนเรียบร้อย บ้าที่สุด!!
“ทิม อ๊ะ มานอนได้แล้ว”
ฉันเปิดประตูออกมาเวลถึงกับเปลี่ยนน้ำเสียงแทบจะไม่ทัน เขาดึงฉันไปที่เตียงนอนนุ่มนี้ ฉันได้แต่เงียบเพราะไม่รู้จะพูดจะบอกอะไรเขาเพราะถึงจะพูดอะไรเขาก็ไม่ฟังฉันอยู่ดี
“นอนได้แล้ว อย่าคิดนะว่าไม่รู้ว่าร้องไห้”
เหมือนเขาจะดุแต่สายตาที่เขามองมาทันบ่งบอกได้ชัดเจนว่าเขารู้สึกผิด เขาสอดแขนรองที่ท้ายทอยฉันอีกข้างก็วางพาดที่เอวดึงร่างฉันเข้าไปชิด พอฉันขยับตัวห่างจากเขา เขาก็ดึงฉันเ
