มาเฟียเกี้ยวรัก

5

ขวัญดาวก็ออกแรงดึงแย่งคืน “ฉันรีบ ลูกฉันหิวแล้ว จะพาไปกินนมค่ะ”

“แน่ใจหรือว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของคุณ”

พ่อหนูน้อยกลับหัวเราะชอบใจเพราะรถเข็นนั้นถูกยื้อไปมา แล้วในที่สุด ชายฉกรรจ์ก็แย่งรถเข็นไปได้ คราวนี้ เจ้าหนูตัวกลมในรถเข็นสนุกใหญ่ ราวกับตื่นเต้นเร้าใจ

เสียงหัวเราะดังเอิ๊กอ๊ากขึ้นอีกอย่างไม่หยุด แถมยังปรบมือเหมือนถูกใจ ครั้งนี้ดังยาวจนทำให้ชายในชุดสูทสีดำยกยิ้มบางๆ

“เจ้านายจะให้ผมจัดการพาคุณหนูไปด้วยเลยไหมครับ”

จาคอปยกมือห้าม “ไม่ต้อง วันนี้ ฉันแค่อยากมาดูหน้าหลานเท่านั้นกลับกันเถอะ”

เพราะบิดาของเขาตัวตั้งตัวตีที่อยากมาเจอหลาน ไปรอเสียอีกทาง แต่ให้ลูกน้องแอบถ่ายภาพและอัดคลิปน้องปลาวาฬเอาไว้หมดแล้ว ที่แด๊ดต้องระมัดระวังตัวมากเช่นนี้เพราะได้ข่าวว่าอริเก่าก็เดินทางมาเมืองไทยเช่นกัน ท่านไม่อยากเป็นตัวชี้เป้า แล้วทำให้หลานต้องตกอยู่ในอันตราย

จาคอปมองหน้าหลาน แรกๆ ตั้งแต่บิดารับรู้ว่าลูกสาวที่จากไปให้กำเนิดสายเลือดของพวกเขาครึ่งหนึ่ง เขาก็ไม่คิดว่า เด็กคนนึ่งทำไมถึงเป็นสาเหตุให้ผู้ใหญ่แย่งกันนัก แต่เวลานี้ เขาก้มลงมองหนุ่มน้อยน่ารัก ที่เจ้านั่นฉายความแสบออกมาตั้งแต่เล็ก ปลาวาฬมองหน้าเขา แล้วในจังหวะนั้น จาคอปแทบไม่อยากเชื่อสายตา เจ้าตัวแสบมันแลบลิ้นใส่เขา

ทำให้คนที่ไม่เคยชอบเด็กเลยสักนิดแล้วยังยิ้มยากสุดๆ ผลิยิ้มออกมาได้ คราวนี้ จาคอปหมุนตัวเดินไปขวางหน้ารถเข็นไว้อีกครั้งด้วยตัวเอง

“คุณจะทำอะไรคะ ถอยไปนะ”

“ไม่ต้องกลัวไปครับ ผมแค่เห็นว่าพ่อหนุ่มน้อยคนนี้หน้าตาน่ารัก บ้านนี้ดีเอ็นเอดีนะ” เขามองหน้าขวัญดาว

ขวัญดาวทำหน้างุนงง อีตาคนนี้ดูแปลกๆ ขณะที่เหล่าบอดีการ์ดที่เดินตามมาด้านหลังอมยิ้มที่เจ้านายอวยหลานไม่พอ ยังอวยสาวสวยด้วย ทั้งที่ปกติเจ้านายหนุ่มขึ้นชื่อว่าเป็นคนที่พูดน้อยและเฉียบขาดในทุกคำที่หลุดจากปาก

“ขอโทษนะคะ ฉันต้องรีบพาเด็กกลับแล้วค่ะ ลูกฉันหิวนม หลบไปค่ะ”

วันนี้ จาคอปพูดจาสุภาพที่สุด “แต่ผมอยากดูหน้าเด็กคนนี้ต่ออีกนิด รบกวนรอสักครู่ได้ไหม”

เสียงเข้มดุนั้นทำให้ขวัญดาวทำตัวไม่ถูก รู้สึกผิดที่พาปลาวาฬลงมาเดินเล่นจนโชคร้ายมาเจอคนกลุ่มนี้เข้า

คนที่มีศักดิ์เป็นลุงมองหลานชายแท้ๆ ด้วยสายตาเพ่งพินิจ หน้าตาของพ่อหนุ่มน้อยเหมือนคนเป็นพ่อมากกว่าคนเป็นแม่ มีเพียงเค้าโครงหน้าเท่านั้นที่เหมือนกับคริสตี้ น้องสาวของเขา น่าเสียดายที่เธออายุสั้นเลยไม่เห็นว่าลูกชายของตัวเองนั้นหน้าตาดีมาก

มือหนาที่ในอดีตเคยจับแต่ปืนยกขึ้นจับมือน้อยป้อมๆ เบาๆ เจ้าปลาวาฬสบตากับเขาแล้วไม่แสดงปฏิกิริยากรี๊ดใส่เหมือนคนอื่นๆ

ปลาวาฬเอียงคอมองจาคอป แล้วขยับปากเหมือนคุยด้วย “แอ้ แอ้” ส่วนหนึ่งคงเพราะมีสายเลือดเดียวกัน

จาคอปวางมือหลานชายลงที่เดิมเพราะไม่อยากให้เด็กและสาวน้อยตรงหน้าตกใจไปมากกว่านี้ แค่ได้เห็นเพื่อนำไปตัดสินใจอะไรบางอย่างก็เพียงพอแล้ว และเท่าที่เห็นผู้หญิงคนนี้ก็ดูรักและห่วงใยหลานชายเขามากทีเดียว

ร่างสูงลุกขึ้น ริมฝีปากยกยิ้มอย่างที่น้อยคนจะได้เห็น เจ้าหนุ่มน้อยในรถเข็นก็เหมือนจะรู้จึงส่งยิ้มกลับไปให้อย่างเอาใจ ไม่เพียงแค่นั้นยังแลบลิ้นใส่อีกด้วย ทำให้คนที่มีใบหน้ายิ้มยากถึงกับยิ้มกว้างออกมาด้วยความชอบใจ

“ไอ้แสบ กล้าแลบลิ้นใส่ฉัน ไม่รู้หรือไงว่าฉันน่ะเป็นใคร”

“เอิ๊กๆ”

เจ้าหนูหัวเราะพลางยกมือไขว่คว้าจะเล่นด้วย แต่ว่าขวัญดาวที่ยืนจับรถเข็นไว้มั่นแล้วพร้อมจะปกป้องปลาวาฬตัวอ้วนทุกวิถีทางพูดขึ้นเสียงสั่น

“เด็กร้อนแล้วค่ะคุณ ฉันต้องพาลูกกลับแล้ว เดี๋ยวสามีจะรอนาน”

ร่างสูงหันไปสบตากับพี่เลี้ยงสาวอย่างแอบเสียดาย แล้วหันกลับมามองหลานชายแท้ๆ ก่อนจะก้าวหลบให้เป็นเชิงอนุญาตให้ผ่านไปได้ ใจจริง เขาเข้ามาดูหลาน แล้วจะอุ้มเจ้าลูกหมูปลาวาฬไปให้แด๊ดกอดให้ชื่นใจหน่อย แต่หากทำแบบนั้น ทุกคนคงตกใจ รอให้แด๊ดกับทางญาติฝ่ายพ่อของปลาวาฬเคลียร์กันได้ลงตัวก่อน

วันนี้ จาคอปพาบิดาไปดูบ้าน แล้วยังต้องพาท่านมาซุ่มดูหลาน ป่านนี้ แด๊ดคงให้คนอัดคลิปและแอบถ่ายภาพหลานได้มากพอแล้ว เจ้าพ่อหนุ่มพาร่างสูงผึ่งผายก้าวอาดๆ เดินนำหน้าลูกน้องมือดีหลายคน โดยมีสายตาของผู้คนที่มาเดินเล่นในสวนสาธารณะมองมาที่พวกเขาเป็นจุดเดียวกันจนเขารำคาญต้องไล่ลูกน้องไปเดินไกลๆ

“พวกมึง ไปเดินไกลๆ กูหน่อยไป ขี้เกียจตกเป็นเป้าสายตา” เจ้าพ่อหนุ่มบอกลูกน้อง จากนั้นผู้ติดตามก็กระจายตัวห่างออกไป แต่ทั้งหมดก็รู้ดีว่าจุดมุ่งหมายอยู่บริเวณทางออกของสวนสาธารณะ ซึ่งมีมาเฟียเฒ่าผู้มีอิทธิพลคับวงการมาเฟียรอพวกเขาอยู่ที่นั่น

แสงแดดรำไรที่ส่องผ่านต้นไม้ใหญ่ทำให้คุณหมอสาวร่างเล็กที่รักการออกกำลังกายเป็นชีวิตจิตใจอยากออกมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะ นานๆ บัวบุษยา จะมีเวรพักเสียที ปกติ เธอจะชอบวิ่งและออกกำลังกายที่สวนสาธารณะของหมู่บ้าน แต่วันนี้นัดกับรุ่นน้องที่ทำอาชีพฟรีแลนซ์กำลังมีปัญหาเครียดเพราะพิษเศรษฐกิจกับโรคระบาดทำให้สายการบินต้องหยุดชะงัก อาชีพมัคคุเทศก์จึงว่างมาก รุ่นน้องสาวจึงนัดให้มาเจอกันที่นี่หลังออกกำลังกายเอาไขมันออกเสร็จ วันนี้ เธอคงรับไขมันเข้าร่างกายเยอะ เพราะจะได้กินหมูกระทะของโปรด

ดวงตาและใบหน้าสวยแต่มีแววจริงจังอยู่ตลอดมองไปยังก้อนหินก้อนใหญ่ที่อยู่ใกล้สระน้ำ มันมีหน้ากว้างพอที่จะให้เธอไปยืนทรงตัวบนนั้นได้ เธอถอนหายใจพรืดยาว รู้สึกเหงาเล็กน้อยที่ต้องมาเดินเล่นสูดอากาศบริสุทธิ์ในสวนสาธารณะคนเดียว

คุณหมอคนสวยยิ้มอ่อนหลับตาพริ้มกางแขนรับอ้อมกอดของสายลมที่พัดมาพอดี ลมโชยมาวูบหนึ่งช่วยซับเหงื่อเม็ดโตที่ไหลซึมไปตามหน้าผากกลมมน ยกเกล้าขึ้นเป็นหางม้า แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อจู่ๆ ก้อนหินที่เธอยืนอยู่นั้นมันเกิดการเคลื่อนไหวโยกไปมา

“ระวัง!” เสียงเข้มจัดตะโกนขึ้น แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว

“ว้าย!” หมอสาวหน้าสวยกรีดร้องเสียงหลง

ใบหน้าเชิดรั้นผงะด้วยความตกใจ พร้อมกับใบหน้าคมที่ย่างสามขุมเข้ามารับร่างเล็กเอาไว้ได้พอดีจนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ รดต้นคอเรียวระหง ทว่าพอทั้งคู่สบตาก็ได้เห็นหน้ากันชัดๆ

“คุณหมอฝังเข็มคนเมื่อวานนี่เอง”

“คุณนี่เอง! คนตัวโตที่กลัวเข็มเล่มเล็กๆ” ต่างคนต่างผละออกจากกัน

“ผมไม่ได้กลัวเข็ม แค่ไม่ชอบ”

“เมื่อวานหมอแกล้งผม แถมเข็มให้อีกหนึ่งชุดใหญ่ วันนี้อยู่นอกโรงพยาบาล ผมก็มีของตอบแทนหมอเหมือนกัน“

“มะ มะ ไม่ต้อง ฉันเกรงใจน่ะ จะรีบไปด้วย” บัวบุษยาหน้าซีด เธอพยายามจะขืนตัวและสะบัดตัวให้หลุดพ้นจากอกแกร่ง แต่กลับถูกคนตัวสูงรัดไว้แน่นยิ่งกว่าเดิม

“จะรีบไปไหน คืนนี้ผมว่าง เมื่อวานหมอฝังเข็มให้ผมตั้งสี่สิบเล่ม วันนี้ ผมเลยอยากคืนเข็มให้หมอสักเล่มหนึ่ง แต่เข็มของผมทั้งยาวทั้งใหญ่ สนใจไหมครับ”

คุณหมอสาวโสดอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ จรรยาบรรณของแพทย์ทำให้เธอปฏิเสธการรักษาผู้ป่วยไม่ได้ แต่ทำไมเธอถึงดวงซวยต้องมาเป็นแพทย์ฝังเข็มรักษาอาการให้พวกมาเฟียด้วย

“ไม่ค่ะ ไม่เป็นไร หมอมีเข็มเยอะแล้ว คุณเก็บเข็มเล่มเดียวของคุณไว้เถอะ แล้วปล่อยหมอได้แล้วนะคะ หมอมีธุระ” คุณหมอสาวสะบัดหน้าพรืดอย่างหัวเสียแกมตกใจ ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอเจ้าพ่อมาเฟียตัวเอ้มาเดินอยู่ในสวนสาธารณะ

“ปล่อยก็ได้ แต่ก่อนปล่อยหมอ ผมขอฝังรอยจูบไว้เป็นที่ระลึกที่แก้มหมอสักที แล้วจะถือว่าเรื่องที่หมอแกล้งผมไม่เคยเกิดขึ้น”

จาคอปไม่ได้พูดเปล่า ดวงตาที่ปกติมักจะฉายแววคมดุ เวลานี้ดูกรุ้มกริ่มขึ้นมาแวบหนึ่ง แล้วก้มลงขโมยหอมแก้มหมอสาวไปหนึ่งฟอดใหญ่เป็นการลงโทษเบาๆ ที่เมื่อวานเธอจงใจแกล้งเขา

บัวบุษยาถูกผู้ชายหอมแก้มเป็นครั้งแรก แล้วคนที่หอมแก้มเธอยังเป็นถึงเจ้าพ่อมาเฟียอีกด้วย เธออยากตบเขากลับไปสักฉาด ทว่าถ้าทำแบบนั้นไม่รู้จะโดนอะไรกลับมา อาจจะไม่คุ้ม ร่างเล็กจึงเปลี่ยนเป็นถอยหลังแล้ววิ่งไปอย่างรวดเร็ว

“ร้ายจริงๆ แต่นึกว่าจะแน่กว่านี้ หึหึ” จาคอปยกมือลูบต้นคอ ส่ายศีรษะไปมา แล้วหัวเราะในลำคอ จากนั้นก็เดินไปยังจุดที่นัดพบกับบิดา