ตกกลางคืน แก้วตาก็ระเห็จมาอยู่ในห้องนอนแขกและถูกล็อกประตูด้วยแม่กุญแจจากหน้าห้องนอนเช่นทุกที เธอชินแล้ว แต่อดเป็นห่วงพยัคฆ์ไม่ได้เมื่อได้ยินเสียงเขาขับรถออกจากที่พักไป คาดการณ์ว่าเขาคงจะไปนั่งรอเวลาเปลี่ยนร่างอย่างเช่นคืนที่เธอเห็น
แก้วตาพยายามบ่ายเบี่ยงความสนใจไปเล่นเกมบ้าง ท่องโซเชียลบ้าง ทว่าก็ยังกระวนกระวายใจเรื่องพยัคฆ์ไม่เลิกจนต้องส่งข้อความไปหาเขา
‘พี่เสือไหวไหมคะ’
ดูจากสภาพแล้ว เขาไม่น่าไหวหรอก ต้องต่อสู้กับอสุรกายในตัวเองทุกค่ำคืน ใครมันจะไปไหวกัน
แต่แล้วแก้วตาก็ต้องกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่งเมื่อมีเสียงแจ้งเตือนข้อความตอบกลับมา
‘ไม่ต้องห่วง เธอเข้านอนได้เลย ไว้พรุ่งนี้เช้าเจอกัน’
เอาวะ อย่างน้อยก็เป็นสัญญาณว่าฟ้าสว่างเมื่อไร เธอจะได้เห็นพยัคฆ์กลับมาในสภาพครบสามสิบสองเฉกเช่นมนุษย์ตามเดิม
แต่...ให้ตายสิ ข่มตาหลับอย่างไรก็ไม่หลับ เห็นทีเธอคงจะนอนไม่หลับยันเช้าจนกว่าพยัคฆ์จะกลับมา
