ปิดบัญชีรักมาเฟีย EP.04
1231 Words
โรเบิร์ตรู้สึกตัวทันทีที่ม่านฟ้าขยับตัว นัยน์ตาคู่สีฟ้าเข้มลืมตาเหลือบมองร่างที่ขยับลุกขึ้นนั่ง บิดกายไปมาอย่างเกียจคร้าน เขาอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มาเกือบเดือนแล้ว
ชีวิตประจำวันของเขาแทบไม่มีอะไรเลย นอกจากกินแล้วนอน ออกไปเดินเล่นบ้าง ในขณะที่ม่านฟ้าต้องออกไปทำงานทุกวัน กลับบ้านก็ดึก พอถามว่าทำไมถึงไม่ไปหางานอย่างอื่นทำ เธอก็เอาแต่เงียบ ไม่ยอมพูดอะไรกับเขาอีกเลย
เมื่ออาทิตย์ก่อนเขาตัดสินใจเข้าไปทำความรู้จักและพูดคุยกับคนที่ม่านฟ้าสนิทด้วย เขาจึงได้รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วเธอไม่ใช่คนที่นี่ และพวกเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอเป็นคนที่ไหน พวกเขารู้เพียงว่าเธอมาอยู่เกาะพะงันได้เกือบสามปีแล้ว
“มีอะไร”
ม่านฟ้าถาม เหลือบมองคนข้างกายอย่างไม่ชอบใจนัก ทั้งที่ความจริงเขาก็หายเป็นปกติแล้ว แต่ยังไม่ออกไปจากบ้านเสียที แถมเมื่อสองอาทิตย์ก่อนยังสั่งซื้อเตียงนอนขนาดหกฟุตเข้ามาไว้ในห้องเธอ แล้วยกที่นอนสามฟุตของเธอไปให้คนข้างบ้าน
ไม่เพียงแต่ซื้อที่นอนใหม่ โรเบิร์ตยังซื้อคอมพิวเตอร์ ตู้เย็น ทีวีแล้วก็โซฟาเข้ามาประดับเอาไว้ในห้องนั่งเล่นแทนโต๊ะญี่ปุ่นแสนน่ารักของเธออีก บ้านที่เคยน่าอยู่ของเธอ กลับเต็มไปด้วยเครื่องอำนวยความสะดวกที่เธอพยายามละทิ้งมาตลอดสามปี
เธอตัดสินใจทิ้งความสุขสบาย ทิ้งความหลังความเจ็บปวดเอาไว้ข้างหลัง แล้วพาตัวเองมาหลบอยู่ที่นี่ เธอไม่ต้องการรับรู้หรือเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องวุ่นวายในบ้านหรือธุรกิจของตระกูลอีก
“เปล่านิ ผมก็ตื่นเช้าเป็นประจำอยู่แล้ว”
“เมื่อไรคุณจะออกไปจากบ้านฉันเสียทีคุณโรเบิร์ต”
“ผมจะออกไปก็ต่อเมื่อผมพร้อมที่จะเผชิญกับเรื่องวุ่นวายภายในแก๊ง...เอ่อ...ภายในตระกูลของผม”
โรเบิร์ตเกือบหลุดบอกความจริงเรื่องที่เขาเป็นใครออกไป โชคดีที่เขาหยุดเอาไว้ได้ทัน แต่ดูเหมือนว่าคำพูดของเขาจะไปสะกิดใจของสาวหน้าหวานปากจัดเอาอย่างจัง
ม่านฟ้านิ่งไปกับคำพูดของโรเบิร์ต เพราะตัวเธอเองก็เป็นเหมือนเขา หนีความทรงจำที่เจ็บปวด มาซ่อนตัวอยู่ที่นี่ เกือบสามปีแล้วที่เธอใช้ชีวิตอยู่บนเกาะพะงัน เปลี่ยนเบอร์ เลิกใช้บัตรเครดิต หากเธอต้องการเงินใช้จริงๆ ก็จะออกไปกดเงินที่จังหวัดอื่นเสมอ เพื่อไม่ให้คนในตระกูลหรืออดีตคนรักตามหาเจอ บางทีคนเหล่านั้นอาจไม่เคยคิดตามหาเธอเลยก็ได้
“เป็นอะไรไปน่ะแพม”
“เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่...”
“แค่...อะไรแพม”
ชายหนุ่มถามอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นสีหน้าเจ็บปวดของม่านฟ้า เขาไม่รู้ว่าสาวหน้าหวานคนนี้ไปเจอเรื่องเจ็บปวดร้ายแรงอะไรมา แต่แววตาที่ฉายความเจ็บปวดออกมาทุกครั้งยามที่เธอจมอยู่กับตัวเอง หรือเรื่องที่เขาพูดไปสะกิดต่อมความรู้สึกของเธอ
“...”
ม่านฟ้าไม่ตอบ ขยับกายลุกจากเตียง เดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กขึ้นมาถือ ก่อนเดินผ่านประตูห้องน้ำแล้วดันปิดมันอย่างเบามือ
โรเบิร์ตยกมือขึ้นเกาศีรษะแรงๆ อย่างหัวเสียขณะล้มตัวลงนอนเมื่อไม่ได้รับคำตอบจากม่านฟ้า เขาอยากรู้จริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของผู้หญิงคนนี้ แต่จะให้เขาสืบประวัติของเธอก็ไม่ใช่เรื่อง?
เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเขากับม่านฟ้า ก็เป็นได้แค่เพียงเจ้าบ้านกับผู้อาศัย ทันทีที่เขาสืบได้ว่าใครส่งคนมาลอบฆ่าเขา
เขาก็จะไปจากที่นี่ทันที เขาจึงไม่ควรสร้างความสัมพันธ์กับม่านฟ้าหรือใครก็ตามที่อยู่รอบๆ ตัวเขาในตอนนี้
********
06:10 นาฬิกา
ม่านฟ้าเดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งเพื่ออาบน้ำและแต่งตัวไปวัด เพราะทุกวันพระเธอจะนำอาหารไปวัด หญิงสาวเดินมาหยุดอยู่ตรงปลายเตียง มองคนที่นอนหลับอย่างมีความสุขอยู่ที่นอนอย่างหมั่นไส้
หนึ่งเดือนเต็มๆ ที่ผู้ชายคนนี้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังน้อยของเธอ เขาไม่เพียงแต่เรื่องมาก แต่ยังเจ้ากี้เจ้าการ เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่หนึ่ง ทั้งที่ความจริงเธอกับเขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันสักนิด
“วางแผนจะปล้ำผมหรือไงแพม”
“บ้าเหรอ! ใครอยากจะปล้ำคุณไม่ทราบ”
“ก็คุณไง”
โรเบิร์ตบอกอย่างขบขัน ขณะลุกจากที่นอน ลืมตาขึ้นมองเจ้าของร่างระหง ดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นอย่างอารมณ์ดี ใจจริงเขาก็ไม่อยากพูดแบบนี้ออกไปหรอก แต่เพราะไม่อยากให้ม่านฟ้าจมอยู่กับตัวเองมากเกินไป จนกลายเป็นความเฉยชา
หากปล่อยให้เธอเป็นอย่างนั้น เขายอมทำให้เธอโกรธแล้วโวยวายใส่เขาจะดีกว่า อย่างน้อยก็สามารถช่วยให้เธอได้ระบายความอัดอั้นและความเจ็บปวดที่อยู่ภายในใจของเธอออกมาบ้าง สักนิดหน่อยก็ยังดี
ม่านฟ้าถลึงตาใส่คนบ้าอย่างฉุนกึก อยากจะด่า โวยวายใส่เขา แต่เพราะวันนี้เป็นวันพระ เธอเลยไม่อยากอารมณ์เสียตั้งแต่เช้า อะไรที่อดทนได้เธอก็ควรอดทน อย่างน้อยก็เพื่อตัวเธอเอง
“ฉันจะไปวัด คุณจะไปด้วยไหม”
“ไปวัด”
โรเบิร์ตถึงกับเลิกคิ้ว หรี่ตามองคนชวนอย่างแปลกใจ เขามาอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้เกือบเดือน หญิงสาวยังไม่เคยชวนเขาออกไปไหนมาไหนด้วยสักครั้ง แล้ววันนี้เกิดอะไรขึ้นถึงได้มาชวนเขาไปวัด แล้วตัดสินใจถามอย่างสงสัย
“ไปทำไมวัด”
“วันนี้เป็นวันพระ ถ้าคุณไม่ไปก็ไม่เป็นไร”
ม่านฟ้าบอกแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าและชุดชั้นใน ก่อนเดินเข้าห้องน้ำตามด้วยเสียงปิดประตู จากนั้นไม่นานเสียงน้ำจากฝักบัวก็ดังเล็ดลอดออกมาให้คนที่นั่งอยู่บนเตียงได้ยิน
*********
ไม่ถึงยี่สิบนาที ม่านฟ้าก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่ ในมือถือเสื้อผ้าที่ใส่ก่อนหน้านี้นำไปใส่ไว้ในตะกร้าผ้า แล้วหันมามองคนที่นั่งอยู่บนเตียงอีกครั้ง เพื่อถามให้แน่ใจเกี่ยวกับคำถามของเธอก่อนหน้านี้
“ตกลงคุณจะไปวัดกับฉันไหม”
“ไปสิ”
“งั้นก็รีบไปอาบน้ำสิ เราต้องไปถึงวัดก่อนเจ็ดโมงเช้า”
“ครับๆ”
โรเบิร์ตพยักหน้าตอบแล้วลุกจากเตียง เดินไปรับผ้าเช็ดตัวที่ม่านฟ้าหยิบออกมาจากตู้เสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำ
“เฮ้อ...”
ม่านฟ้าถอนหายใจออกมายาวเหยียด ก่อนตัดสินใจไปจัดการเรื่องของตัวเอง จากนั้นก็ไปนั่งรอโรเบิร์ตที่ห้องนั่งเล่น และไม่นานโรเบิร์ตก็เดินออกมาจากห้องนอน ตรงไปหยุดอยู่ด้านหลังของเจ้าของบ้านสาว ก่อนชวนกันออกไปวัด
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
