ปิดบัญชีรักมาเฟีย EP.10
1532 Words
เปรมใจเม้มปากแน่นกับคำเตือนของบงกช ถึงเธอจะชอบผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาดูดีแค่ไหน แต่แฟนของเพื่อนเธอไม่มีวันยุ่งหรอก นอกเสียจากฝ่ายชายจะเข้ามายุ่งกับเธอเอง
เพ็ญแขยิ้มเมื่อได้ยินคำมณีจันทร์โวยวายใส่บงกช เธอรู้ดีว่าทั้งสองกำลังพูดให้เปรมใจได้คิด ถึงม่านฟ้าจะไม่ใช่เพื่อนสนิท แต่ก็ถือว่าเป็นเพื่อน ดังนั้นเปรมใจควรจะหยุดสนใจแฟนของม่านฟ้าไปซะ
หลายๆ คนที่รู้จักและสนิทกับม่านฟ้า ต่างบอกว่าม่านฟ้านิสัยแปลกประหลาด ไม่เหมือนผู้หญิงเท่าไร ชอบทำตัวปลีกวิเวก ไม่คบค้าสมาคมกับใครมากนัก จนดูเหมือนเย็นชาและไร้หัวใจ
ม่านฟ้าเดินออกมาจากห้องนอน มาหยุดอยู่ตรงหน้าทีวี กวาดสายตามองสี่สาวแล้วยิ้มให้ ผู้หญิงพวกนี้ไม่มีเรื่องอะไรคุยกันแล้วหรือไงถึงได้สนใจเรื่องของเธอกับโรเบิร์ตนัก
“มากันครบแล้วใช่ไหม?”
“ค่ะพี่แพม”
บงกชเป็นคนตอบ จากดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นบอกเธอได้ดีว่า บทสนทนาทุกประโยคที่เพื่อนทั้งสามคนพูดกัน พี่แพมของเธอคงได้ยินทั้งหมด
“งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ”
“ค่ะพี่แพม”
สี่สาวตอบแล้วชวนกันเดินออกจากห้องนั่งเล่น ไปยืนรอม่านฟ้าและแฟนหนุ่มอยู่หน้าบ้าน
ม่านฟ้าปิดไฟในบ้านเมื่อโรเบิร์ตเดินออกมาจากห้องนอน แล้วชวนกันเดินออกมาหยุดอยู่หน้าประตูบ้าน เสียงปลดกุญแจดังคลิก จากนั้นรถมอเตอร์ไซค์ทั้งสามคันก็ถูกขับออกไปมุ่งหน้าสู่หาดริ้น
*********
บงกชขับรถมอเตอร์ไซค์เข้าไปจอดในบ้านของเพื่อนสนิทอีกคน ซึ่งตอนนี้คงเดินเข้าไปในสถานที่จัดฟูลมูนปาร์ตี้ และไม่ห่างจากจุดที่ทั้งหกจอดรถก็มีชายหนุ่มร่างสูงกำยำประมาณห้าคนยืนมองอยู่
“พวกเราเข้าไปในงานกันเถอะ”
“โอเค อย่าดื่มให้เมากันล่ะ พรุ่งนี้พวกเรามีโปรแกรมไปเกาะเต่ากัน”
“ไปเกาะเต่าเหรอบุษ อย่าดื่มให้เมากันล่ะ”
เปรมใจถามอย่างประหลาดใจ มาเที่ยวฟูลมูนปาร์ตี้ทั้งทีมันก็ต้องสนุกให้สุดเหวี่ยงไปเลยสิ ถ้าอยากเมาก็เมาให้เต็มที่ ยังไงพวกเธอก็เป็นคนบนเกาะอยู่แล้ว ไม่มีใครกล้าทำอะไรพวกเธอแน่
“ใช่แล้ว ก็ร้านปิดหนึ่งอาทิตย์ พี่แพมวางโปรแกรมเอาไว้เยอะเลย พรุ่งนี้พวกเราจะไปดำน้ำกันที่เกาะเต่า”
มณีจันทร์เดินเข้ามาอธิบายให้เปรมใจฟัง หลังจากเธอนำรถมอเตอร์ไซค์เข้าไปจอดด้านใน ซึ่งยังเหลือที่ว่างอยู่ และสามารถจอดได้อีกหลายคันทีเดียว เธอไม่รู้ว่าเพื่อนหนุ่มๆ ของบงกชยังขับเข้ามาจอดกันอีกไหม ถ้ามาก็จะได้มีที่จอด แต่ถ้าไม่มาก็แล้วไป
“พวกเราจะไปพักที่เกาะเต่าสามคืน โอกาสดีๆ แบบนี้หาไม่ค่อยได้หรอกนะ ป้าแดงเคยปิดร้านนานๆ เสียที่ไหนกัน ที่รอบนี้ปิดร้าน
อาทิตย์หนึ่งก็เพราะแกต้องบินไปเยี่ยมหลานคนแรกที่ญี่ปุ่น”
“อย่ามัวแต่คุยกันอยู่เลย เข้าไปข้างในกันเถอะ”
ม่านฟ้าตัดบทแล้วชวนสี่สาวและไม่ลืมที่จะจับแขนของโรเบิร์ตแล้วออกแรงดึงเล็กน้อย ให้เขาเดินตามเธอเข้าไปในงานฟูลมูนปาร์ตี้
*********
มาเชลมองภาพความสนิทสนมของเจ้านายหนุ่มกับสาวไทยหน้าหวานด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจสุดๆ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยเห็นผู้เป็นนายทำตัวสบายๆ แบบนี้เลย รอยยิ้มที่เขาหรือแม้แต่คนในครอบครัวหรือคนในแก๊งยังไม่เคยได้เห็น
“แบบนี้มันชัวร์แล้วล่ะครับคุณไมเคิล บอสตกหลุมรักแม่สาวไทยหน้าหวานคนนี้แล้วแน่ๆ ผมเอาหัวเป็นประกัน”
“นายไม่ต้องเอาหัวเป็นประกันหรอกมาเชล เพราะฉันก็เห็นกับตาตัวเองด้วยเหมือนกัน”
ไมเคิลบอกลูกน้องคนสนิทของพี่ชาย เลือกรักผู้หญิงแต่ละคนช่างไม่เหมาะกับงานที่ทำเลย การเอาตัวรอดก็เป็นศูนย์ แล้วแม่สาวไทยหน้าหวานคนนี้จะเอาชีวิตรอดจากบรรดาศัตรูคู่อริได้ยังไงกัน บอบบางซะขนาดนั้น
“พวกเราจะตามบอสไปไหมครับ”
“ก็ตามไปสิ แต่อย่าเข้าไปใกล้เกินไปล่ะ เดี๋ยวจะมีปัญหา”
“ครับคุณไมเคิล”
ลูกน้องคนสนิทของโรเบิร์ตตอบ แล้วเดินตามกลุ่มสาวๆ ที่เจ้านายหนุ่มอยู่ด้วย ในขณะที่ไมเคิลทิ้งบุหรี่ม้วนสุดท้ายของเขาลงบนพื้น ใช้เท้าขยี้จนมันจมหายไปในทราย แล้วเดินตามลูกน้องของพี่ชายเข้าไปในงานฟูลมูนปาร์ตี้
8888888
นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติเดินไปมาตามหาดริ้นจนแน่นขนัด ร้านขายอาหารและร้านขายเครื่องดื่มมีให้เลือกรับประทานหลากหลายชนิด รวมทั้งเครื่องดื่มจำพวก เบียร์ เหล้า น้ำอัดลมและน้ำผลไม้ เพื่อจำหน่ายให้แก่นักท่องเที่ยวในราคาไม่แพงมากนัก
บางร้านก็จัดแบบผับหรือเธคกลางแจ้ง โดยมีการเปิดเพลงให้บรรดานักท่องเที่ยวได้เต้นรำกันบนชายหาดริ้นไปตลอดแนว พวกนักท่องเที่ยวต่างพากันจับกลุ่มเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน บางกลุ่มก็จับกลุ่มกันนั่งทานอาหารหรือนั่งดื่มกันที่โต๊ะตามร้านค้า
บงกชเดินนำทุกคนมายังร้านขายเครื่องดื่ม ซึ่งเป็นร้านของก้อง เพื่อนสนิทอีกคนของเธอ นอกจากมันจะทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ร้านอาหารแถวหาดท้องนายปานแล้วทุกงานปาร์ตี้ที่จัดบนหาดริ้นก็มักจะมีร้านของมันมาเปิดด้วยเสมอ
“โทษทีนะก้อง ฉันมาช้าไปหน่อย”
“ไม่ช้าหรอกไอ้บุษ แกมาได้จังหวะพอดี แล้วคืนนี้แกมากันกี่คน”
“ประมาณหกคน”
บงกชตะโกนบอกแข่งกับเสียงเพลงที่ทุกร้านต่างพากันเปิดแข่งเพื่อเรียกบรรดานักท่องเที่ยวเข้าร้าน
“แล้วเพ็ญมาด้วยหรือเปล่า”
ก้องตะโกนถามเพื่อนสนิทออกไป เขามีโอกาสได้คุยกับเพ็ญแขไม่กี่ครั้ง แต่เพราะนิสัยและความเป็นกันเองของเธอ ทำให้เขาตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจัง อยากชวนไปเที่ยวแต่ก็ไม่กล้า
ทางเดียวที่จะได้เจอกันก็คือ เขาต้องขอความช่วยเหลือจากบงกช
“มาสิ เดี๋ยวฉันไปดูแลบริการพี่แพมกับพี่เฮนรี่ก่อน เดี๋ยวกลับมาคุยกับแกนะเว้ยไอ้ก้อง”
“เออ”
ก้องตะโกนบอก ขณะที่มือยังสาละวนอยู่กับการจัดของใส่กระป๋อง เครื่องดื่มที่ดูจะขายดีที่สุดในงาน ลงทุนไม่มากแต่ได้กำไรเกินคุ้ม
*********
บงกชเดินกลับไปหยุดอยู่ตรงหน้าเพื่อนๆ ก่อนจะสนทนากันไม่กี่ประโยค ทุกคนเลยลงความเห็นกันว่าจะซื้อเครื่องดื่มที่ร้านของก้องเลยแล้วหาที่นั่งริมชายหาด
มณีจันทร์ บงกชและเพ็ญแขเดินถือกระป๋องเครื่องดื่มจากร้านของป้องกลับมาสามกระป๋อง พร้อมกับขนมขบเคี้ยวอีกหลายสิบถุง
“เห็นเปรมหรือเปล่าเพ็ญ”
บงกชถามเมื่อไม่เห็นเปรมใจอยู่ในกลุ่ม ตอนแรกคิดว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วเสียอีก ที่ไหนได้เปรมใจกลับไม่เข้าใจเรื่องที่เธอบอกเลย
“เห็นบอกว่าเจอเพื่อน ก็เลยขอแยกตัวไป”
“แน่ใจนะว่าเพื่อนจริงๆ ไม่ใช่ผู้ชายแปลกหน้า”
“ก็รู้ๆ กันอยู่ แล้วจะมาถามทำไมล่ะ”
เพ็ญแขกล่าวออกมา ขณะเดินไปนั่งตรงโขดหินที่พวกเธอเลือก โดยปล่อยให้ม่านฟ้ากับแฟนหนุ่มนั่งจองที่เอาไว้ ก่อนจะยื่นขนมขบเคี้ยวและเครื่องดื่มให้ทั้งสอง
“นี่ค่ะ”
“ขอบใจจ้ะเพ็ญ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เครื่องดื่มนี่กระป๋องเดี๋ยวพอไหมคะ”
“พอแล้วล่ะ นี่สี่คูณร้อยนะไม่ใช่เบียร์”
“งั้นเพ็ญไปนั่งกับบุษแล้วก็จันทร์ก่อนนะคะ”
เพ็ญแขเอ่ยขอตัวทันที เพราะไม่อยากเป็น กขค. ของม่านฟ้ากับแฟนหนุ่ม จากนั้นก็ยิ้มให้ทั้งคู่ ก่อนเดินไปนั่งตรงโขดหินอีกก้อน ซึ่งไม่ไกลจากจุดที่ทั้งสองนั่งมากนัก
“จ้ะ ขอบใจมากนะเพ็ญ”
ม่านฟ้าเอ่ยขอบคุณเพื่อนสนิทของบงกช ขณะยื่นกระป๋องใส่เครื่องดื่มพร้อมกับขนมขบเคี้ยวให้โรเบิร์ต
“เรื่องเล็กน้อยค่ะพี่แพม”
เพ็ญแขตะโกนตอบกลับมา แข่งกับเสียงเพลงที่ดังสนั่นไปชายหาดริ้น แล้วเดินไปนั่งกับบงกชและมณีจันทร์
บรรดานักท่องเที่ยวต่างเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางแสงจันทร์ของพระจันทร์เต็มดวง ซึ่งลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้าและพระจันทร์อีกดวงที่ลอยเด่นอวดโฉมอยู่กลางทะเล บวกกับเสียงคลื่นที่ซัดเข้าฝั่ง ผสมเข้ากับจังหวะเพลง จึงเพิ่มบรรยากาศของความสนุกให้สนุกมากยิ่งขึ้น
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
