วันต่อมา
หลังจากที่เจษถูกคำสั่งจากครอบครัวให้รีบมีทายาทก่อนที่อาม่าของเจษจะเสีย ไม่อย่างนั้นทรัพย์สมบัติและบริษัทจะตกเป็นของสาธารณะท่านจะยกให้กับบ้านเด็กกำพร้า
เจษ: อาม่าคิดอะไรอยู่!
ม๊า: ก็อาม่าคงอยากอุ้มเหลนไง แกก็แต่งงานกับหนูออยมานานแล้วทำไมไม่รีบปล่อยให้มีลูกสักทีฮะ!
เจษ: ผมไม่ได้รักออย
ม๊า: แล้วแกรักใคร อีเลขาหน้าห้องน่ะเหรอ ใฝ่ต่ำ!!
เจษ: ผมกับจูนคบกันมาตั้งแต่เรียนม.ปลาย ยังไงผมก็ยืนยันว่าผมรักจูน ออยเค้าก็มีคนของเค้าอยู่แล้ว
ม๊า: แกอย่าพูดให้อาม่าได้ยินน่ะตาเจษ
เจษ: แล้วจะให้ผมทำยังไง
ม๊า: ก็รีบมีลูกซะ!
เจษ: ผมทำไม่ได้จะให้ผมนอกกายจูนผมทำไม่ลงหรอก
ม๊า: แกก็หลับหูหลับตาทำไปเถอะ ฉันไปและ!
เจษถอนหายใจก่อนจะรีบขับรถมาทำงาน แต่เมื่อมาถึงเขาก็เห็นจูนกำลังซื้อกาแฟจึงรีบเดินไปหา เขาไม่อยากเอาปัญหาไปให้จูนอีกคนแค่นี้ก็หนักมากพอแล้ว
เจษ: จูน..
จูน: อ่าว คุณเจษมีธุ
