บทที่ ๑๐ หัวใจของพี่เขย
ที่จวนของแม่ทัพลู่หาน
เอ่อคังที่รับคำสั่งจากท่านแม่ทัพให้รีบตามหาเกอผู้เป็นดวงใจ ก่อนท่านเสนาบดีจะส่งคนมาเจอก่อน หากเป็นเช่นนั้น เกอผู้อาภัพจะต้องถูกลงโทษอย่างหนักเป็นแน่ นายทหารคนสนิทจึงรีบควบม้าตามหาอย่างรวดเร็ว
ที่จวนท่านเสนาบดี
ลู่หานร้อนใจจึงจะรีบออกตามหา เร่งควบม้าออกจากจวนโดยที่ไม่บอกแม้แต่ฮูหยินและพ่อตาแม้แต่น้อย
เสวี่ยนซ่านมองตามหลังผู้เป็นสามีไปด้วยแววตาเหมือนจะเสียใจและเป็นห่วง แต่แปลกนักหากมองลงไปลึก ๆ แล้ว กลับไม่ใช่ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความแค้นเคืองและเกลียดชัง อย่างสุดประมาณ
พอแม่ทัพลู่จากไปได้เกือบครึ่งเค่อ จึงหันมาหาบ่าวรับใช้ของตน แล้วสั่งงาน
“เอากระดาษนี่ไปให้ซือฝุที่ศาลเจ้าจิวเมิ่ง รีบไปให้ไว”
“ขอรับ” บ่าวควบม้าออกตามตามที่ได้รับคำสั่งอย่างรวดเร็ว
สายตาของบุตรีท่านเสนาบดีมีความเคียดแค้นชิงชังเสวี่ยนซินอย่างที่สุด
“ข้าขอให้เจ้า อย่าไ
