โฮ่งๆๆ!!ร่างปุกปุยสีขาวนวลที่เริ่มมีขนสีน้ำตาลแซมเล็กน้อยที่ใต้ท้องและข้อเท้า กระโดดพรวดเดียวก็เข้าสู่อ้อมกอดของเด็กสาวเจ้านายน้อยของตน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นใช้ลิ้นเลียใบหน้างามพลางร้องครางหงิงๆอยู่ในลำคออย่างออดอ้อน หางสีขาวปนน้ำตาลกระดิกไม่หยุดอย่างดีใจที่ได้พบเจ้านายของตนอีกครั้งหลังจากที่ถูกฝากทิ้งไว้ให้อยู่ในอารามในหมู่บ้านตั้งแต่วันที่พวกเขาเริ่มเดินทางเข้าไปในป่ากลืนกิน
“เจ้ามู่ คิดถึงข้าหรือไม่” ร่างระหงถามขึ้นพร้อมกับกอดรัดร่างกลมอย่างคิดถึงมันเช่นกัน เพราะนานมากเลยทีเดียวที่พวกตนจำต้องทิ้งมันเอาไว้กับผู้อื่น เมื่อยามนี้ที่ได้เห็นว่ามันยังอยู่ดีหรืออาจจะดีมากๆ ด้วยน้ำหนักที่นางโอบอุ้มเอาไว้นั้นเป็นเครื่องยืนยันว่ามันอยู่ดีจริงๆ
“เจ้าโตขึ้นอีกนิดแล้วนะ เจินเอ๋อร์” ม่อหยวนลงจากหลังม้าพลางเอ่ยขึ้นเมื่อมองสำรวจเห็นถึงความสูงขึ้นอีกเล็กน้อยจากเมื่อหลายเดือนก่อนของเด็กสาว
“ท่านตา สบายดีห
