บทที่ 13
การขัดขวางครั้งที่สองล้มเหลว
แอ๊ด
เสียงซุ้มประตูค่อยๆ ถูกเปิดออกอย่างๆ ช้าๆ ป๋ายอวี้ชิงค่อยๆ โผล่หน้าออกมา นางถอดสิ่งที่สวมหัวเมื่อสักครู่ออกแล้วเมื่อเห็นว่ามันคงไม่เหมาะกับภารกิจในครั้งนี้เท่าไหร่ นางหันซ้ายหันขวา ไม่มีคนมากเท่าที่นางคิดมีเพียงผู้เฝ้าตูหน้าตำหนักอยู่ห่างจากเรือนหอนี้อยู่มาก คงเป็นคำสั่งเทียนจวินที่ให้นางกำนัลและผู้เฝ้าประตูส่วนใหญ่ไปประจำตำหนักอื่น ก็คืนนี้นางและเขาจะต้องปั้มทายาทกันนี่นา พูดแล้วมันก็แอบเขิน
เพี๊ยะ! ป๋ายอวี้ชิงตบตัวเองเรียกสติหนึ่งที อย่าเพิ่งมาจิตตอนนี้นังชิงชิงคนเก่ากลับไปซะ ตอนนี้ป๋ายอวี้ชิงคนใหม่จะต้องไปขวางรูทที่สองของเรื่องก่อน!
สองเท้าค่อยๆ ย่องออกจากเรือนอย่างเงียบเฉียบ เสียงดนตรีในงานเครื้นเครงคลอไม่ขาดสาย สองเท้าหันไปทางด้านหลังของเรือน ไม่ว่าจะที่ใดก็มีสวนดอกไม้และลำธารตัดผ่าน ยิ่งยามค่ำคืนดอกไม้บางดอกเรืองแสงหยอกล้อกับดวงจันทร์ย
