Ep.4 : Game Starts

2156 Words
นอนไม่หลับเลยโว้ยยยยยย เป็นความพ่ายแพ้ ที่มาจากคนอื่นที่ไม่ใช่ป๊า มันเจ็บใจจริงๆ ผมจะเลี้ยงลูกจนหมดแรงเลยหรอ ถ้าเป็นป๊า ป๊าจะทำยังไงนะ ป๊าก็จะบอกว่า ‘ แกไปลองทำด้วยตัวเองก่อน แล้วค่อยมาถาม ‘ หึ่ยยย ตอนนี้ผมคิดไม่ออก นี่มันจะ 3 ปีแล้วนะ “ เสือไมออกมานั่งหน้าบ้านแบบนี้อะ นอนไม่หลับหรอ “ เสียงเล็กๆของใครคนหนึ่งออกมาทักผมที่นอนดูดาว อยู่ที่ฟูกเล็กๆนอกบ้านพัก “ ดูดาวอะ ที่นี่สวยดี “ ผมขยับตัวจนชิดขอบ แล้วตบที่ฟูกข้างๆตัวผม เพื่อบอกให้เธอลงมานอนดูด้วยกัน เธอก็ยอมลงนอนแต่โดยดี เราทอดสายตามองขึ้นไปบนฟ้า เห็นดาวระยิบระยับมากมาย ถ้าบอกว่าเธอสวยกว่าคงโกหก นั่นเอาไว้ใช้ในละคร และน้ำเน่ามาก ผมเอาจีบสาวเท่านั้น ประโยคพวกนี้มันใช้กับยัยนี่ไม่ได้ “ ชอบผู้ชายแบบไหนอะ “ ผมถามคนที่นอนอยู่ข้างๆ “ ถามทำไมอะ “ “ แค่อยากรู้อะ พ่อเธอหวงขนาดนี้ ผู้ชายแบบไหนจะทำให้เธอขัดใจพ่อได้ ไม่งั้นขี้เหล่แบบเธอขึ้นคานแน่ๆ “ ผมแอบชำเลืองมองเธอนิดๆ เธอมีสีหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย “ ที่จริงวันนี้นายก็ทำให้ฉันขัดใจพ่อนะ “ แต่มันยังไม่พอไงยัยซื่อบื้อ เพราะฉันยังเป็นได้แค่เพื่อนอยู่เนี่ย จะเป็นผู้ชายแบบที่เธอชอบงั้นหรอ ฝันไปเถอะ เธอต่างหากที่ต้องชอบผม แบบที่ผมเป็น “ แล้วนายล่ะ สาวเยอะอยู่แล้วนิ นายอะชักจะเหมือนพ่อฉันเข้าไปทุกวันแล้วนะ เลิกซะ “ “ นี่เธอกล้าสั่งฉันแล้วหรอ ฉันอะเลิกอยู่แล้ว ถ้าเจอคนที่ใช่อะ “ “ ใครจะเป็นคนโชคร้ายคนนั้นนะ “ ผมนอนตะแคงหันควับมาหาเธอ ฟูกที่นอนดูดาวขนาดประมาณ 3-4 ฟุต มันไม่ใหญ่ขนาดที่จะหนีกันไปได้ไกลหรอก “ โชคร้ายงั้นหรอ ฉันหล่อขนาดนี้ รวย ฉลาด จะโชคร้ายได้ไง โชคดีล่ะไม่ว่า “ “ แหวะ นิสัยเสีย เจ้าอารมณ์ ขี้แกล้ง ขี้วีน เอาแต่ใจ “ เธอหันมาหาผม พร้อมบ่นออกมาชุดใหญ่ “ แล้วเธอชอบรึเปล่า “ ชิบหายละ เผลอพูดอะไรออกไปวะเนี่ย “ ในฐานะเพื่อนอะ “ ผมพยายามกลบเกลื่อน สิ่งที่หลุดออกไป “ น้อยๆลงหน่อยก็ดี แต่นายดูแลดี ทำอาหารอร่อย พอรับได้ “ แค่พอรับได้เองหรอ “ เธอต้องดีใจเลยนะ มีแค่เธอที่ได้รับเกียรติที่ได้รู้จักฉันแบบส่วนตัวเลยนะ “ “ ไม่อยากได้ไหมย๊ะ “ ไม่อยากได้งั้นหรอ ผมยอมให้เธอรู้จักผมแค่คนเดียวเลยนะ หนอยแหนะ ผมตั้งท่าจะดีดหน้าผากเธอ เธอเลยคิดจะหนี แต่ฟูกที่ใช้ดูดาวมันไม่ได้ใหญ่ขนาดที่จะให้เธอหนีได้ ทำให้เธอเกือบจะตกจากฟูก แต่ดีที่ผมคว้าเอาไว้ทัน “ ระวัง!!! “ ผมเสียงดังใส่คนที่ไม่รู้ระวัง แต่เหมือนการคว้าเธอเมื่อกี้ มันทำให้หน้ามันแทบประชิด ห่างกันเพียงแค่นิดเดียว คนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด สัมผัสที่มันกำลังแนบแน่น มันทำให้ผมรู้สึก ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ จะมาเต้นแบบนี้ไม่ได้นะ สภาวะบังคับตัวเองไม่ได้ หัวใจมันกำลังเรียกร้องเต็มที่ ตากลมๆที่กำลังมองมาที่ผม ไม่ได้นะ คุมตัวเองให้ได้หน่อยไทเกอร์ ผมต้องฝืนใจตัวเองแล้วปล่อยเธอ “ ไปนอนได้แล้วไป เดี๋ยวพ่อเธอออกมาแหกอกฉัน “ ที่จริงผมอยากจะอยู่ในสภาวะปกติมากกว่านี้ มันไม่ใช่สิ่งที่ผมคาดการณ์ว่าจะเกิดขึ้น อาการหัวใจเต้นอย่างนี้ ถ้าเกิดขึ้นบ่อยๆไม่ดีแน่ “ เป็นอะไรรึเปล่า เสือ “ เธอทำสีหน้าเป็นห่วงผม ที่จู่ๆก็เงียบไป ผมไม่ได้เป็นอะไร แค่กลัวตัวเองจะแสดงความรู้สึกผ่านทางสายตาเท่านั้น ผมพยายามมาตลอด ที่จะจำกัดความรู้สึกที่ให้เธอเพียงแค่นี้พอ เพราะกลัวจะเผลอทำอะไรเกินเพื่อนไป “ เปล่า “ “ งั้นก็อย่ามาไล่ฉัน “ เธอกลับมานอนหงายอย่างเดิม เอ้า ไล่ก็ไม่ไป ถ้าเป็นคนอื่นจะคิดว่าอ่อยนะเนี่ย “ ฉันรู้ว่านายเหงา อยู่คนเดียวมันต้องเหงามากเลยใช่ไหมล่ะ “ ใครบอกเธอ ไม่เห็นจะเหงาสักนิด......งั้นหรอ ผมกำลังเหงาอยู่หรอ “ คนที่นั่งมองฟ้า ไม่เหงาก็บ้า มีอยู่ 2 อย่าง นายเป็นแบบไหนล่ะ “ เธอยักไหล่ใส่ผม “ มันจะมากเกินไปแล้ว เดี๋ยวนี้ถึงขั้นกับว่าฉันบ้าแล้วหรอ “ ผมจับเธอกดลงบนที่ฟูกนิ่มๆสีน้ำตาล ตายห่าละสัญชาตญาณทำงาน สีหน้าของเธอดูตกใจมาก กับสิ่งที่ผมทำ ก็ตอนนี้ผมกดเธออยู่นี่ ผมกระตุกยิ้มนิ่มๆ “ รู้ไหมคนที่ว่าฉันจะโดนอะไร “ “ จะปล้ำฉันหรอ “ “ หลงตัวเองเกินไปรึเปล่า “ ผมคว้าหมอนใบเล็กบนฟูก มากดใส่หน้าเธอ “ ไอ้เสืออออออ!!! “ เธอตะโกนใส่ผมด้วยความโกรธ แล้วหยิบหมอนปาใส่ผมแต่ไม่โดน ใกล้ขนาดนี้ยังปาไม่โดนเลย “ กากมาก “ ผมทิ้งเธอเอาไว้แบบนั้น แล้วเดินเข้าบ้านพักไปเลย ตลก คิดว่าฉันจะปล้ำเธอหรอ ฉันจะทำ ฉันทำไปนานแล้ว ยัยโง่ เธอกับฉันมันยังห่างกันเยอะ ผมจะไม่เลี้ยงบอลอีกแล้ว เตะมันไม่ได้ก็ถือลูกวิ่งเลยละกัน ในเมื่อเล่นตามเกมแล้วมันจะเหนื่อย ก็เล่นนอกเกมไปเลยแล้วกัน ใครจะไปสน ผมเล่นบอลไม่เป็นสักหน่อย วันถัดมา....... ผมตื่นแต่เช้าแล้วโทรปลุกยัยชื่อบื้อจอมขี้เซา เพราะเธอต้องรับผิดชอบคำพูด ที่บอกว่าอยากเที่ยวกับผม จนผมต้องยอมทำงานโต้รุ่งยันเช้า ตั้ง 2 คืน เพื่อเคลียร์งานให้เธอ [ Jaokha Calling........] สายสนทนา [ เสือมันยังเช้าอยู่เลย ] เสียงงัวเงียของคนเพิ่งตื่น แม่คุณนี่มัน 7 โมงแล้วนะ “ ออกมาเร็วๆ ไหนบอกอยากจะไปเที่ยวกับฉัน “ [ อีก 20 นาทีได้ไหม ] ช่างต่อรอง “ เร็วๆ จะไปเก็บสตรอว์เบอร์รี่กินกัน “ [ 5 นาที ] จบการสนทนา เอาของกินมาล่อ มันได้ผลทุกที แค่ได้ยินแว่วๆ ว่าที่นี่ให้แขกเก็บผลผลิตจากต้น โดยค่าผลไม้ คิดเป็นกิโลแบบเหมาๆ ยัยนั่นคงจะชอบ ไม่นานเธอก็ออกมาจริงๆ “ ช้าไป 7 นาที เพราะฉะนั้นเธอต้องปั่น “ “ ปั่น??? “ เธอทำหน้าสงสัย ผมเลยชี้ไปที่จักรยานที่จอดอยู่ที่หน้าบ้านทุกหลังเลย ผู้ชายแมนๆอย่างผม มันแน่นอนอยู่แล้ว ต้องให้เธอปั่น แม้เธอจะปั่นไปบ่นไป แต่เพราะความอยากกิน เธอเลยต้องยอมปั่นจักรยาน ป้ายบอกทางบอกว่า ถ้าตรงไปทางนี้ เราจะเจอจุดชมวิว “ เสือ มันไม่ขึ้น “ เธอพยายามจะปั่นจักรยานขึ้นเนินที่สูงชัน เพื่อไปที่จุดชมวิว “ ปั่นไปๆ เอาแต่กินไม่ออกกำลังกาย ขาใหญ่อย่างกับโต๊ะสนุ๊ก “ “ นายนั่งเฉยๆนะ ยังมีหน้ามาว่าฉันหรอ “ ตลกอะ จะทำยังไงน้า ถ้าเธอยอมร้องเหมียวๆ ฉันจะยอมลงรถให้ก็ได้นะ “ เสือออ ฉันหมดแรงแล้ว “ แบกผมมาด้วย ไม่หมดแรงสิเรื่องแปลก จักรยานกำลังค่อยๆไหลลง เพราะคนที่ปั่นตอนนี้หมดแรงซะแล้ว ช่วยไม่ได้ละนะ ผมลงจากจักรยานเพื่อเข็นรถให้เธอ ผมจะปั่นเองก็ได้ แต่ผมอยากให้เธอเป็นคนปั่น ก็แค่นั้น “ เหนื่อยอะ ไม่ปั่นแล้วได้ไหม “ เธอฟุบหน้าลงกับแฮนด์จักรยานด้วยอาการเหนื่อยหอบ “ ถึงแล้ว มาเร็ว “ ผมเรียกคนที่เหนื่อยจะไม่ลุกจากจักรยานมาดูวิวที่จุดชมวิว ที่ตกแต่งสถานที่ไว้อย่างสวยงาม ผมทอดสายตาลงไปยังภาพเบื้องหน้า วิวสวยดีจริงๆ พลางปล่อยความคิดในใจของผมลงไปด้วย ผมไม่ใช่พวกเลวทรามที่จะเที่ยวมีอะไรกับผู้หญิงไปเรื่อย แต่เพราะตัวผมเองอยากจะจำกัดความสัมพันธ์ จำกัดความรู้สึก ไม่ให้โฟกัสที่เจ้าขามากไป คนตัวเล็กเดินขึ้นมาตรงที่จุดชมวิว “ ว้าววว !!! สวยวัวตายควายล้มเลยนะเนี่ย “ ผมหันไปมองหญิงสาวที่มักจะแสดงสีหน้า อารมณ์ของตัวเองออกมาชัดเจนทุกครั้ง อยากจะเป็นมากกว่านี้ ทุกอย่างมันต้องเปลี่ยนแปลง “ เจ้าขา ฉันอยากจะเลิกเจ้าชู้ละ “ “ จริงหรอ!!! ดีแล้ว ฉันเป็นกำลังใจให้ “ “ ไม่ได้อยากได้กำลังใจ แต่อยากได้คนช่วย สาวที่มีในสต๊อกมันเยอะเกินไป แต่จะให้ทำร้ายจิตใจทุกคนมันก็น่าสงสาร “ สาวในสต๊อกมันจะไปมีได้ยังไง ได้ก็จบ เพราะผมรู้ตัวอยู่แล้ว ว่าผมจริงจังกับใคร “ ทำไมต้องเป็นฉันอะ “ “ ฉันมีเธอเป็นเพื่อนแค่คนเดียวนิ “ ผมมองคนซื่อบื้อที่ทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะเดินลงมานั่งบนม้านั่งคนเดียว ผมจะต้องข้ามเส้นบาง ๆ ของเราให้ได้ “ นายเจอคนที่จริงจัง คนที่ใช่แล้วหรอ “ เสียงอ่อยๆ นั่นมันหมายถึงอะไรนะ “ ใช่ แต่ประเด็นสำคัญเลย ฉันไม่อยากเป็นแบบพ่อเธอ “ “ จ้างฉันด้วยอะไร “ “ ทุกอย่างที่เธออยากกินก็แล้วกัน “ คนเห็นแก่กินตาลุกวาว เมื่อได้ยินเรื่องของกิน “ แม้จะแพงแค่ไหนงั้นหรอ ถ้าฉันอยากกินอาหารมื้อละ หมื่นล่ะ “ “ อยู่ที่ว่าเธอทำงานคุ้มค่าจ้างแค่ไหน “ “ ใครอะ ไอ้คนที่ใช่ของนายอะ “ เธอพูดแล้วเดินมานั่งข้างผมที่ม้านั่ง อย่างอยากรู้อยากเห็น “ ทำไมฉันต้องบอก “ “ คนที่นายชอบ ต้องอึ๋ม สวย ฉลาด คูลๆ แน่ๆเลย “ เดาเก่งยัยซื้อบื้อ ไม่มีอะไรตรงซักอย่าง “ ได้ฉันจะช่วย เราเพื่อนกันนิ ทำให้นายไม่เป็นเหมือนพ่อฉันมันคงเป็นบุญอย่างหนึ่ง อย่างน้อยผู้หญิงก็ไม่ต้องเสียใจ “ “ ถามอีกครั้ง เธอยินดีจะช่วยฉันใช่ไหม “ “ ใช่ ทุกอย่างเลย แม้กระทั่งจีบคนที่ใช่ให้นายด้วย “ ผมกระตุกยิ้มมุมปากให้คนตรงหน้า ที่ช่างไม่รู้อะไรเลย เจ้าขาขาาา ....Game Starts.... “ เสาร์นี้จะทำเค้กสตรอว์เบอร์รี่นี้นะ มาช้าอด “ “ ขอใหญ่ๆนะ แล้วฉันจะรีบไปแต่เช้าเลย “ ห่วงแต่กิน ลืมไปรึป่าว ว่าตัวเองต้องทำมันด้วย ยอมใจเลย กินแบบนี้ มันจะลงพุงเอานะเนี่ย หลังจากนั้น เราต่างคนต่างกลับมากรุงเทพ ผมจะเริ่มคิดทำให้เราไปไกลขึ้นได้ยังไง ให้เธอไม่กลัวจนหนีผมไป ยากชะมัด บอกไปตรงๆก็คงไม่เชื่อ เผลอๆถ้าเธอไม่ได้ชอบผม ผมเสียเธอไปแน่ แล้วผมจะทำลายความไว้ใจของเธอก็ไม่ได้ นอกจากจะให้เธอยินยอมทำมันเอง เมื่อมาถึงบ้านผมก็โทรศัพท์หาคนที่ไม่ควรโทรที่สุด [ Daddy Calling......] [ ว่าไง ] “ คิดถึงครับ “ [ ตรงๆ ] “ ผมจะเดินหน้าแล้ว มันอาจจะทำให้ลุงคิมไม่พอใจบ้าง แต่ผมจะทำทุกอย่างให้มีปัญหา ผมแค่จะโทรมาบอก ปัญหามันอาจจะตามมา “ [ ช้าไป แกควรจะอะไรให้ไวกว่านี้ แต่ช่างเถอะ ไปเรียนรู้ด้วยตัวเอง เรียกผูกเรียนแก้เอง ลุงคิมของแกไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น เรื่องเยอะมากเดี๋ยวฉันให้ม้าแกไปจัดการ ] “ อะไร สรุปลุงคิมชอบม้าจริงๆหรอ “ [ สองคนนั้นเคยคบกัน อาจจะชอบ หรือไม่ได้ชอบ แต่ที่แน่นอน มันคือความรู้สึกผิด ] เคยคบกัน!!!! ตกใจไปเลยนะเนี่ย [ ไทเกอร์ คนที่ใช่ มันมีได้แค่คนเดียว ] “ ครับ “ จบการสนทนา คำสั้นๆที่ความหมายแสนจะหลากหลาย ทำไมป๊าถึงไม่พูดกับผมยาวๆบ้างนะ ต้องให้ตีความ คิดเอง ทำเองทุกอย่างเลย พ่อคนอื่นเลี้ยงลูกแบบนี้ไหมนะ คนที่ใช่ มันมีได้แค่คนเดียว ชิ๊ ไม่อยากให้ผมแกล้งยัยซื่อบื้อมากเกินไปละสิ จะพูดอะไรที่มันเข้าใจง่ายตรงๆตัวเลยไม่ได้รึไง ต้องมาแฝงความหมายในทุกคำแบบนี้ปวดสมอง โทรไปอุตส่าห์บอกว่าคิดถึง ยังไม่สนใจเลย ชิ๊ ใจดำสุดๆ
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD