หวง
1482 Words
“ ดินเป็นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมทำกับแอนแบบนี้ ”
“ ผมขอโทษ แต่ผมไม่มีอารมณ์จริง ๆ แอนยังจะมาบังคับ ”
“ หมดสมรรถภาพทางเพศหรือไง ทำไมคืนนั้นไม่เห็นเป็นแบบนี้ ”
“ ผมไม่รู้ ผมไม่มีอารมณ์ ”
“ แล้วมาผลักหัวแอนแบบนี้เนี่ยนะ ”
“ ก็ผมห้ามแอนแล้ว แอนไม่ฟังเอง ”
“ ก็แอนอยากอ่ะ ถ้าดินทำให้แอนไม่ได้ แอนไปนอนกับคนอื่นก็ได้ ”
“ เชิญ ” ผมบอกไม่เหลือเยื่อใย พลางรีบลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ทำท่าจะเดินออกจากห้อง
“ แล้วนั่นจะไปไหน ”
“ ไปหาปริมไง ”
“ ยัยอ้วนดำนั่นน่ะนะ ”
“ อย่ามาว่าปริมแบบนั้น ”
“ ทำไมจะว่าไม่ได้ ”
“ เธอเป็นเพื่อนรักของผม ”
“ ดินจะไปทั้งที่แอนนั่งอยู่ในห้องของดินเนี่ยนะ ”
“ แอนจะกลับก็ได้นะ ”
“ ทุเรศ ! ” อยู่ ๆ เธอก็ตวาดผมเสียงดัง ผมหันขวับ
“ ทุเรศอะไรวะ ”
“ ก็แฟนมาหา เสือกจะทิ้งแฟนไปหาคนอื่น ”
“ ปริมไม่ใช่คนอื่น ผมกับปริมเป็นเพื่อนรักกัน เราสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก แล้วผมก็ไม่เคยบอกแอนว่าเราเป็นแฟนกัน คืนนั้นคุณเองเป็นฝ่ายยั่วผมแล้วบอกเองว่าขอวันไน้ท์แสตนด์ดิ้ง จำไม่ได้หรือไง ”
เธอนิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะส่งยิ้มให้ผมอย่างอ่อนหวานจนผมนึกกลัว ผู้หญิงคนนี้อารมณ์เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาโคตรไว
“ แอนขอโทษ หลังจากคืนนั้น แอนก็แค่คิดว่าเราเข้ากันได้ดีและน่าจะเป็นได้มากกว่านั้น ”
“ เราเข้ากันได้ดีแค่เรื่องเซ็กส์ ถ้าจะเป็นมากกว่านั้น ต้องใช้เวลาอีกมาก ” หน้าสวยเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วเขม็ง
“ มากแค่ไหน มากเท่าเพื่อนรักของดินหรือเปล่า รู้สึกจะออกหน้าออกตาเกินไป เอ๊ะ หรือว่าชอบของแปลกแบบนั้น ”
“ ถ้าคุณว่าปริมอีกครั้ง ผมจะไม่ทน ”
“ ว้าว คุณชอบของแปลกจริง ๆ ด้วย ” ผมเดินไปเปิดประตูกว้าง
“ เชิญ ! ”
นั่นแหละ เธอเลยกระแทกส้นเท้าตึงตังเดินออกไป
ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงเสียดายที่ความขาวสวยหลุดมือไป แต่ครั้งนี้ผมกลับรู้สึกโคตรดีใจ ผมรีบพุ่งไปยังห้องของปริมแล้วเคาะรัว เงียบ ไม่มีสัญญาณตอบรับ ลองเคาะอีกทีก็เงียบ
หรือปริมจะโกรธที่ทิ้งให้กินข้าวคนเดียว
ผมเคาะ ๆๆ อีกหลายครั้ง ไม่มีเสียงตอบ เลยเลือกที่จะไปหยิบโทรศัพท์โทรหา ดังหลายครั้งแต่เธอก็ไม่รับจนผมหงุดหงิดด้วยความเป็นห่วง ผมส่งข้อความไปในไลน์
“ เคาะห้องอยู่ตั้งนานก็ไม่เปิด โทรหาก็ไม่รับโทรศัพท์ เป็นบ้าอะไร ”
นานสองนานเธอก็ไม่เปิดอ่าน
“ อยู่ไหน กับใคร ”
เงียบ
“ ถ้าไม่ตอบ จะโทรไปบอกน้าปลาแล้วนะว่าหนีเที่ยว ”
ก็ยังเงียบ
“ กลับมาเถอะ ผู้หญิงคนนั้นกลับไปแล้ว ”
เงียบ
“ ขอโทษ.. ”
นั่นคือข้อความสุดท้ายจากใจของผม
พาร์ทของปริม
“ ขอโทษ.. ”
สี่ทุ่ม หลังจากออกไปกินเดินห้าง ดูหนัง หาอะไรกินกับแนน และอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อย ฉันพึ่งเปิดข้อความที่ดิน ส่งมาในไลน์ล่าสุด
ขอโทษทำไม ไม่เห็นจำเป็น..
กระนั้น ฉันก็เผลอคลี่ยิ้มออกมาจาง ๆ
“ ยิ้มอะไรคนเดียวจ๊ะปริม ” แนนที่กำลังยัดโดนัทเข้าปากถามฉันขณะเคี้ยว
“ อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก ก็ยิ้มไปเรื่อยเปื่อยน่ะ ”
“ ทำไม คุยไลน์กับแฟนเหรอ ” เธอชะโงกหน้าเข้ามาแล้วเห็นแอพพลิเคชั่นสีเขียวที่ฉันกำลังเปิด ฉันเลยรีบซุกมันลงใต้ผ้าห่ม
“ บ้า ฟงแฟนที่ไหนกันเล่า เรายังไม่มีแฟนหรอก ”
“ อะจริงดิ ” ฉันพยักหน้าหงึกหงัก
“ จริงพันเปอร์เซ็นต์ ทั้งอ้วนทั้งดำอย่างเราใครเขาจะมาชอบ ”
“ แหม นี่ไม่รู้จริง ๆ หรือไงว่าตัวเองสวย ”
“ ขอบคุณนะที่ช่วยชมกันเอง แต่เรารู้ตัวเองน่า ”
“ ปริมไม่ได้อ้วนเลยนะ แต่ปริมอวบอัดมีทรวดมีทรงถ้าอ้วนก็ต้องเป็นช้างหนักแปดสิบห้าอย่างเรานี่ แถมปริมยังหน้าคมเข้ม เซ็กซี่มาก ไม่รู้ตัวเหรอ ”
“ ไม่ต้องพูดให้เราดีใจหรอก แนนนั่นแหละที่ทั้งหน้าตาน่ารัก ผิวก็ขาวสวย นิสัยก็ดี แถมมีแฟนอย่างพี่อาร์ทที่น่ารักและคอยดูแล ”
ใช่ค่ะ แนนมีแฟนแล้ว แถมทั้งหล่อทั้งรวยเสียด้วย แม้ว่าแนนจะอ้วนแต่พี่อาร์ทก็ยังรัก ทั้งรักทั้งเปย์ ตามใจทุกอย่าง เพราะแนนน่ารักนิสัยดี ขนาดฉันยังนิยมชมชอบเธอเลย
“ สักวันปริมก็ต้องมีเหมือนแนนแหละ ว่าแต่ว่าเพื่อนรักตัวสูง ๆ ที่ชอบไปไหนมาไหนด้วยกันนั่นล่ะ ”
“ ไอ้แผ่นดิน เพื่อนเรา เราบอกแนนหลายครั้งแล้ว ”
“ จริงเหรอ แล้วเมื่อกี้อ่านไลน์แผ่นดินด้วยหรือเปล่า ”
“ อืม ”
“ แล้วทำไมต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ”
“ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อะไรแนน เราก็ปกติ ”
“ แอะ ๆๆ ” แนนแซว เล่นเอาฉันหน้าแดง พลันเสียงโทรศัพท์ก็สั่น ฉันหยิบมาดู
“ แผ่นดินเพื่อนรักโทรมาใช่ไหมล่ะ ” แนนดักคอ ฉันไม่ตอบ ได้แต่หลบสายตาเธอแล้วกดรับ
“ เป็นบ้าอะไรทำไมไม่รับโทรศัพท์ แล้วนี่อยู่ไหน ทำไมป่านนี้ไม่กลับหอ ”
“ เอาทีละคำถามสิ ”
“ ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ”
“ ดูหนังอยู่เลยปิดเสียง ”
“ กับใคร ”
“ เพื่อน ”
“ ผู้หญิงหรือผู้ชาย เรารู้จักหรือเปล่า ”
“ มันก็เรื่องของเราป่ะวะ นี่มันอะไรกันดิน เราไม่ใช่เด็กแล้วนะเว้ย ”
“ ก็รู้ไงว่าไม่ใช่เด็ก โตเป็นสาวแล้ว เราถึงได้ห่วง ”
“ ห่วงบ้าห่วงบออะไรวะ เราไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะเว้ย ”
“ แล้วตอนนี้อยู่ไหน เคาะห้องเป็นร้อยรอบ กะจะพังประตูเข้าไปอยู่แล้ว โทรไปก็ไม่รับสาย ”
“ อยู่ห้องเพื่อน ”
“ ป่านนี้ควรจะกลับห้องได้แล้วนะปริม สี่ทุ่มกว่าแล้ว ”
“ เราไม่กลับ จะค้างที่นี่เลย ”
“ อะไรกันปริม เป็นผู้หญิงจะเที่ยวไปนอนค้างห้องคนโน้นคนนี้ไปทั่วได้ยังไง ”
“ ทำไมจะไม่ได้ ไม่เห็นมีอะไรจะเสียหาย ”
“ เสียหายสิ ใครเขาจะมองยังไง วิ่งไปนอนห้องโน้นห้องนี้ เห็นทีเราต้องโทรบอกน้าปลา ”
“ จะบ้าหรือไงดิน เรื่องแค่นี้ต้องเอาไปฟ้องแม่ปัญญาอ่อน ทีเรายังไม่เคยฟ้องป้าเดือนเลยว่าดินทำตัวแบบไหน สำส่อนยังไงบ้าง ”
“ ปริม พูดจาให้มันดี ๆ หน่อย นี่เราเป็นห่วงปริมนะ ”
“ หรือไม่จริง แล้วดินก็มาพูดไม่ดีกับเราก่อน ”
“ เราเป็นผู้ชาย ปริมเป็นผู้หญิง มันไม่เหมือนกัน ”
“ งั้นแปลว่าผู้ชายมั่วได้ พาผู้หญิงมาไม่ซ้ำหน้าก็ไม่น่าเกลียด อย่างนั้นสินะ ”
“ นี่ปริมว่าเราเหรอ เราหวังดี โทรมาด้วยความเป็นห่วง แต่ปริมมาว่าเราสำส่อน มาว่าเราไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้เนี่ยนะ คิดถึงจิตใจเรามั่งหรือเปล่า”
“ แล้วดินล่ะ เคยนึกถึงจิตใจเราบ้างไหม อยู่ ๆ ก็ทิ้งเราไปกับผู้หญิงคนอื่น หรือว่าเป็นผู้หญิงไม่มีสิทธิ์รู้สึก เพราะผู้ชายสามารถทำได้ทุกอย่าง มั่วได้ตามที่ใจต้องการ เคยคิดบ้างไหมว่าเราจะรู้สึกยังไง ” ฉันเผลอพร่างพรูอะไรไปยาวเหยียด ปลายสายเงียบไปอึดใจหนึ่ง ฉันด้วย แนนก็เช่นกัน
“ ปริม.. ”
“ ... ”
“ หึงเราเหรอ ”
“ จะบ้าเหรอดิน พูดบ้าอะไร ” ฉันโวยวายกลบเกลื่อน
“ ก็ปริมพูดแบบนั้น ”
“ ไม่ได้หึง เพื่อนกันจะมาหึงกันได้ไง แค่..เอ่อ.. แค่รู้สึกไม่ดีที่โดนทิ้ง แถมทิ้งเพื่อไปมีอะไรกับผู้หญิง ”
“ วันนี้เราไม่ได้มีอะไรกับแอน ”
“ โกหก ”
“ เรื่องจริง อย่ามางี่เง่าปริม ”
“ เราไม่ได้งี่เง่า เราได้ยิน ”
“ ได้ยินอะไร ? ”
“ ก็.. เอ่อ.. ”
“ อย่าบอกนะว่าแอบฟังเราอะ ”
“ เออ อะไรก็ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าเราแค่รู้สึกแย่ที่โดนทิ้ง เป็นดินจะรู้สึกยังไงล่ะ ”
“ แค่นั้น ? ”
“ เออสิวะ ”
“ เราขอโทษ ”
“ ... ”
“ ยกโทษให้เรานะ ”
“ ... ”
“ นะปริม น้าค้าคนดี ” ไอ้บ้าดินมันส่งเสียงอ้อนมาตามสาย เล่นเอาฉันใจสั่น ไอ้บ้าเอ๊ย ใครสั่งใครสอนให้ใช้น้ำเสียงแบบนี้กับเพื่อน รู้ไหมว่ามันทำให้เพื่อนจะคลั่ง
“ ปริมจ๋า ”
“ พอ พอแล้ว จะอ้วก ”
“ หายโกรธแล้วใช่ป่ะ ”
“ อืม ”
“ งั้นเดี๋ยวเราไปรับกลับห้องนะ ”
“ บ้า จะมาทำไม เรานอนห้องแนนก็ได้ ”
“ อ๋อ อยู่ห้องแนน โอเค อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงเจอกัน เก็บของไว้รอเลย ”
“ เดี๋ยวก่อน ดิน ดิน ! ”
“ ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ” มันกดตัดสายไปแล้ว ฉันโทรกลับไปมันก็ไม่รับ มันกำลังเดินทางมารับฉันจริง ๆ
- Writer
