“ ยังไง ๆ ” แนนถาม
“ เอ่อ คือว่า เราต้องกลับห้องแหละแนน ขอโทษทีนะ ”
“ ดินไม่ยอมให้ค้างที่อื่นล่ะซี้ นี่แหละน้า เพื่อนรักก็ต้องห่วงกันเป็นธรรมดา ” แนนพูดแบบมีเลศนัย พร้อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ฉันไม่กล้าพูดอะไรแล้วเพราะกลัวจะออกอาการมากไปกว่านี้
อีกครึ่งชั่วโมงถัดมา แผ่นดินก็มาถึงหน้าห้องแนนแล้วสั่งแท็กซี่ให้รอด้านล่าง ก่อนช่วยฉันหิ้วของแล้วกลับห้องไปด้วยกัน
พอถึงห้อง ฉันไขเปิดประตู เปิดไฟ แผ่นดินก็เดินเข้าไปวางของให้ในห้อง ฉันเดินไปเปิดตู้เย็นเอาน้ำออกมาดื่ม แล้วเขาก็เอ่ยคำถามที่เล่นเอาฉันสำลักน้ำพรวด
“ ทำไมมีแตงกวาวางที่หัวเตียง ”
“ เอ่อ คือ ว่าจะเอาหั่นแล้วแปะหน้าน่ะ ”
“ จริงเหรอ ” แล้วก็ยืนจ้องหน้าฉัน ฉันเลยต้องรีบหลบสายตา
“ อืม จะถามอะไรนักหนา กลับห้องได้แล้ว ง่วง ”
“ จะกลับได้ยังไง
