10
*******แผนการของอาเป้ย
ไม่มีผู้ใดอยากให้เทพมังกรบาดเจ็บมากกว่าที่เป็นอยู่ มารดาอสรพิษเองก็ยอมเป็นฝ่ายไป นางร้องไห้ หัวเราะทั้งน้ำตานองหน้า ไม่ต่างจากสตรีเสียสติ จำแลงกายเป็นอสรพิษสีนิลร่ายรำในท้องนภาของอีกภพภูมิหนึ่ง
อาเป้ยเกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา ขณะหยุดยืนข้างหลังสามี เทพอู่เฉินกำลังก้มหน้าลงจ้องมองบ่อน้ำประหลาด เชื่อมต่อกับสถานที่ใดสักแห่ง ด้วยสีหน้าครุ่นคิด อยู่ดี ๆ มารดาก็แสร้งเข้ามาไถ่ถามว่าจะทำอย่างไรต่อไป กระทั่งสะใภ้หันไปจ้องมองนางด้วยสายตาชื่นชม คงอดไม่ได้ที่จะสงสัย
“เจ้าว่าข้างามหรือไม่? อาเป้ย...”
“ท่านแม่แสนงดงาม ท่านรูปงามทั้งในร่างสตรีและในร่างปีศาจ ข้ามีความคิดว่า... ท่านควรได้พบบุรุษสักคนหนึ่ง ผู้ไม่รังเกียจเกล็ดอสรพิษเหล่านี้ บุรุษผู้กล้าโอบกอดหางสีนิลของท่าน เอ่ยคำชื่นชมมันว่าสวยงามยิ่งนัก... อาจทำให้ท่านกลับมามีความสุข”
“แต่ข้าอัปลักษณ์ เหมือนกับเจ้าอู่เฉิน..
