เสน่ห์นางซ่อง

เด็กรักเรียน

“มณีรินค่ะ” เธอบอกอาจารย์ที่นั่งเช็กชื่ออยู่หน้าห้อง

“น้ำใจค่ะ” แมวบอกชื่อตัวเอง อาจารย์บัญชามองลอดแว่นสายตาออกมาดูหน้าสองสาว

“มณีริน จริง ๆ เธอเป็นคนสวยน่ารักอยู่แล้ว แต่ถ้าเลิกย้อมหัวให้มันแดง แล้วก็เอาไอ้ที่มันติดขนตารุงรังนั้นออก ครูว่าเธอจะดูดีมากกว่านี้นะ” อาจารย์พูดแบบไม่ไว้หน้า วาวหน้าจ๋อยไปเลย  

“ค่ะ” เด็กวาวทำหน้ามุ่ย ก่อนจะยกมือไหว้อาจารย์แล้วเดินตามหลังแมวเข้าห้องเรียนไป

“เบื่อว่ะเนี่ยไม่อยากมาเรียนวิชาของแกก็เพราะแบบนี้” วาวบ่น

“แต่ฉันว่ามันก็จริงอย่างที่อาจารย์พูดนะวาว แกย้อมดำกลับให้เป็นสีธรรมชาติจะสวยกว่านี้ บอกตรง ๆ นะ เนี่ยแกคิดดู ฉันเดินกับแกก็แปลกพอดูแล้ว พอแกมาสไตล์นี้ แกคิดดู...วาว คนอื่นเขานึกว่า อีแมวนี่เป็นคนใช้เดินตามหลังคุณมณีรินต้อย ๆ” แมวบ่นกระปอดกระแปด พูดเห็นด้วยกับอาจารย์เสียเลย

“นั่งแถวหน้าให้เต็มก่อนนะ” เสียงอาจารย์บัญชาดังมาตามหลัง ทุกคนรีบวิ่งไปนั่งแถวหน้าตามคำสั่ง เพราะถ้าไม่ทำตามก็คงไม่ได้กลับบ้านแน่ ๆ วันนี้

“สวัสดีนักเรียนทุกคน ปีนี้เราก็อยู่ ม. สามกันแล้วนะ วันนี้ทาง กศน. เราก็ได้รับเกียรติจาก คุณพสุ ประวัติดี ซึ่งมารับตำแหน่งหัวหน้างานในส่วนพัฒนาชุมชน ซึ่งจะมาดูแลในส่วนของเด็กและสตรีในเขตอำเภอเมืองของเรา หน้าที่หลักก็คือส่งเสริมให้ทุกคนทำอาชีพสุจริต และดูแลให้ทำตามนโยบายต่าง ๆ ของทางหน่วยราชการอยากให้ทุกคนอยู่ดีกินดี อ้าว... พูดเกริ่นไปก็เสียเวลาเปล่า ขอให้นักเรียนทุกคนแสดงความเคารพคุณพสุด้วย”

“นักเรียนทำความเคารพ” เสียงหัวหน้าห้องนำ

มณีรินที่ก้มหน้าส่องกระจกที่แอบเอาไว้ใต้โต๊ะ จัดผมด้านหน้าของตัวเองให้ดูดี ค่อยยกมือขึ้นไหว้ ส่งเสียงตามเพื่อน แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองสุภาพบุรุษประวัติดีที่อาจารย์บัญชากำลังแนะนำ

“หา...” เธออุทานออกมาเสียงดัง ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันที

เสียงของมณีรินดังพอดู จึงทำให้พสุหันมามองหน้าของคนต้นเสียง เขาถึงกับชะงักไปนิดหนึ่งแต่ก็ยิ้มให้

‘เด็กคนเมื่อวาน’ เขาคิดไปถึงเด็กสาวที่ทำหน้างอนเง้าใส่เขา และเธอก็ชอบพูดจาประชดประชัน

“คุณพสุครับ” อาจารย์บัญชาเอ่ยติง เพราะเห็นเขานิ่งเงียบไป

“อ้อ... สวัสดีครับนักเรียนทุกคน ผม นายพสุ ประวัติดี ประวัติของผมก็จบการศึกษาระดับปริญญาตรีสาขาพัฒนาชุมชน และปริญญาโทสาขาเดียวกัน ดีใจมาก ๆ ที่ได้มาเริ่มงานที่นี่ และได้เจอกับทุก ๆ คนในวันนี้ วันนี้ก็เป็นโอกาสอันดีที่ทางหน่วยงานของเราก็ได้ประสานไปยังภาคเอกชนต่าง ๆ เพื่อขอความร่วมมือให้รับสอนนักเรียนของที่นี่ในด้านการส่งเสริมอาชีพพิเศษ ที่สามารถไปต่อยอดให้กับอนาคตได้ ซึ่งทางผมได้คัดเลือกมาอย่างดีแล้ว เดี๋ยวผมจะฉายสไลด์ต่าง ๆ ให้ดู แล้วเราก็ค่อยมาสรุปกันตอนท้ายชั่วโมง” ชายหนุ่มพูดจ้อต่อไปไม่หยุด

วันนี้ไม่มีนักเรียนคนไหนไหวติงหรือส่งเสียงดัง เพราะรู้กิตติศัพท์ของอาจารย์บัญชาดีว่าดุแค่ไหน

มณีรินสะกิดแขนน้ำใจทันที

“อะไร” แมวทำเสียงซุบซิบ

“อะแฮ่ม” เสียงอาจารย์บัญชากระแอมอยู่ใกล้ ๆ สองสาวจึงทำเป็นสนใจฟังต่อ นิ่งเงียบตลอดชั่วโมง แต่เป็นชั่วโมงเรียนที่มณีรินอึดอัดที่สุดกับสายตาของเขาที่มองมาทางเธอบ่อย ๆ แล้วยิ้มให้แบบเป็นมิตร

“เอาละครับ ตอนนี้ก็ถึงเวลาแยกย้ายกันเพื่อเลือกวิชาส่งเสริมอาชีพที่ทุกคนจะต้องเรียนเพื่อให้ครบหกสิบชั่วโมง แล้วทางเราจะออกใบประกาศให้ แล้วนักเรียนทุกคนจะได้รับอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่จะใช้ประกอบการเรียนโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายทั้งสิ้น” เขาบอกทุกคน

นักเรียนเริ่มจับกลุ่ม แล้วกรอกข้อมูลต่าง ๆ ในกระดาษที่ส่งต่อ ๆ กันมา พร้อมกับถกกันว่าใครจะเลือกเรียนวิชาเสริมอาชีพไหน

“เราจะเรียนอะไร” พสุเดินมาถามมณีรินอย่างสนใจ

“คะ” เธอแกล้งทำเป็นตกใจ ก่อนจะยกหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของพสุที่ส่งยิ้มให้ด้วยน้ำใสใจจริง

“แมวว่าจะเรียนเสริมสวยค่ะ” แมวชิงตอบเพราะนึกว่าคุณพสุถามเธอด้วย

“ใช่ ๆ เรียนเหมือน ๆ กัน” มณีรินรีบตอบ

“อ้าว... จริง ๆ ต้องเลือกเรียนตามวิชาที่เราชอบหรือเราสนใจ นะ” พสุติง เพราะเกรงว่ามณีรินจะเลือกไปแบบอย่างนั้น ๆ เพราะตามเพื่อน

“ก็วาวอยากเรียนจริง ๆ นี่ค่ะ” เธอทำเป็นขึ้นเสียง และก็ใช้สายตาที่ไม่เป็นมิตรเหมือนมองหน้าของเขาเมื่อคืนวานนี้

“ครับ ๆ เอาที่สบายใจก็แล้วกัน” พสุยกมือโบกเบา ๆ ก่อนจะเดินไปยังนักเรียนกลุ่มอื่น ๆ

“แกรู้จักกับเขาด้วยเหรอวาว” แมวถามขึ้นมาทันทีเมื่อเขาคล้อยหลังไป

“ก็ที่ฉันเล่าให้เธอฟังไง เนี่ย ๆ เห็นไหม แผลถลอกที่รถจักรยานล้มเมื่อวาน ก็อีลุงคนนี้แหละ” เธอเปลี่ยนสรรพนามเรียกเขาทันที

แมวยกมือปิดปากหัวเราะร่วน ตลกที่วาวไปเรียกพสุว่าลุง

“รีบ ๆ เข้านะ เดี๋ยวต้องไปสัมภาษณ์กับเจ้าของร้านที่หลังห้อง ว่าใครจะได้ไปอยู่ที่ร้านไหน เขาจำกัดแค่ร้านละไม่กี่คน ใครกรอกเสร็จรีบวิ่งเลย” อาจารย์บัญชาเร่งเร้า

“บ้านบาติกฮันโยบาติก สมัยบาติก ร้านตัดเย็บเสื้อผ้ามีเยอะหน่อย ร้านธรรมรักษ์ ร้านยศวดี ร้านคุณผาสุก ร้านเฮง ร้านสดใส ร้านเจเย็บปัก และร้านอ้อมใจ ส่วนใครจะไปร้านเสริมสวย ก็มีร้านทำผมแฮร์ดู ร้านโทนี่ ร้านเพื่อนผม ร้านเสมอใจ ร้านคุณอ้อม บัญชาตัดผมชาย ร้านตัดผมชายยิ่งศักดิ์ สุนทรบาร์เบอร์ เดี่ยวบาร์เบอร์ เล็กบาร์เบอร์ และร้านผมหอม ส่วนซ่อมจักรยาน ก็มี ศูนย์ฮอนด้า ศูนย์ซูซูกิ รถยนต์ก็มี ศูนย์นิสสัน ศูนย์โตโยต้า ศูนย์อะไหล่รวมญาติ แล้วก็ร้านเคาะพ่นสีเฮียต้น อ้าว... ใครช้าก็อดนะ มันเยอะก็จริง ๆ เลือกกันเอาเองนะครับ แต่ใครไวกว่า ก็ได้ร้านที่ถูกใจไป ใครช้าก็ตามนั้นนะ อย่ามาบ่น...” อาจารย์บัญชาร่ายยาว