ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย

ตอนที่ 2

2

การประมูลงานครั้งนี้ ถือได้ว่าเป็นการเปิดตัวบริษัทของเขาให้เป็นที่รู้จักในวงกว้าง ทั้งในและนอกประเทศเลยทีเดียว และจะนำรายได้อันมหาศาลมาสู่ตัวเขาและครอบครัว พนักงานทุกคนก็จะสบายตามไปด้วย

ตัวงานสำหรับเขาไม่เป็นปัญหาเลย แต่ปัญหาก็คือคู่แข่งนั่นแหละที่ไม่รู้ว่าจะใช้เล่ห์กลใดมาทำลายเขาต่างหาก

เกเบรียลถอนใจ ชายหนุ่มหันไปมองร่างผอมบางที่ลุกขึ้นพร้อมกับแฟ้มเอกสารนับสิบแฟ้มในมือ

“ในเมื่อลุงไม่มีอะไรแล้ว ผมเห็นจะต้องขอตัวก่อนนะครับ ถ้ามีอะไรด่วน ลุงก็รู้นะครับว่าจะติดต่อผมได้ยังไง”

“ครับบอส”

เกเบรียลเดินนำร่างชายวัยชราออกไปจากห้องทำงาน ใจชายหนุ่มแล่นไปถึงหญิงสาวร่างอวบอิ่มที่ได้สั่งให้ถูกน้องจัดหามาให้ เพื่อเป็นเพื่อนร่วมเดินทางไปกับเขาในครั้งนี้ด้วย เพียงแค่คิดกายหนุ่มก็ร้อนผ่าวด้วยความต้องการที่จะปลดปล่อย

เขาเป็นคนที่ทำงานหนัก แต่ก็ใช้เวลานอกเหนือจากการทำงานด้วยความคุ้มค่าด้วยเช่นกัน การได้ปลดปล่อยทางร่างกาย ก็ถือว่าช่วยให้เขาทำงานได้มีประสิทธิภาพมากขึ้น

ชายหนุ่มเดินขึ้นรถที่มีคนเปิดประตูรอรับอยู่แล้ว แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงร้องเรียก

เกเบรียลหันมองไปด้านหลัง แล้วก็ได้เห็นสาวสวยหุ่นนางแบบที่เขาไม่ชอบเลย เพราะมันมีแต่หนังหุ้มกระดูก ที่ทำให้เขาต้องปั้นหน้าทุกครั้งเวลาที่เจอ เพราะหญิงสาวคนนี้คือคนที่คุณย่าของเขาหมายมั่นปั้นมือว่าจะกลายมาเป็นหลานสะใภ้ เขาไม่อยากจะขัดหญิงชรา เพราะว่าการแต่งงานกับโซเฟียน่า จะทำให้หน้าที่การงานของเขาเจริญก้าวหน้าไปด้วย

“พี่เกลจะไปไหนหรือคะ โซเฟียได้ยินว่าพี่จะเดินทางเป็นเดือนเลย” หญิงสาวสอดมือเข้าไปคล้องแขนใหญ่ พาชายหนุ่มเดินเข้าไปในโรงแรมที่เป็นกิจการของครอบครัว

“ให้โซเฟียไปด้วยได้ไหมคะ”

“พี่จะเดินทางไปดูงานตามสาขานะ มันไม่สนุกหรอก แล้วเราจะไปกับพี่ได้ยังไงกัน พี่ได้ข่าวมาว่าจะต้องเดินทางด้วยไม่ใช่หรือไง” เกเบรียลถามกลับ

นอกจากความสนิทสนมส่วนตัวกับครอบครัวของโซเฟียน่าแล้ว ทางบ้านหญิงสาวก็มีการทำงานเกี่ยวเนื่องกับเขาอยู่ เลยทำให้เขารู้ความเป็นมาเป็นไปของหญิงสาวแทบทุกอย่าง ที่สำคัญคือในตอนนี้ครอบครัวของโซเฟียน่ากำลังเริ่มขยับขยายงาน

เกเบรียลคงจะไม่กังวลมากมายนัก หากว่างานที่บิดาของหญิงสาวกำลังเริ่มจับอยู่นั้น เป็นงานด้านเดียวกับที่บริษัทของเขากำลังจะเข้าทำการประมูลภายในสามเดือนข้างหน้านี้

“ใช่ค่ะ โซเฟียจะต้องเดินทางไปถ่ายแบบที่ฝรั่งเศสสองอาทิตย์ โซเฟียคงจะต้องคิดถึงพี่เกลแย่แน่เลย” หญิงสาวทำเสียงออดอ้อน ทั้งที่ความจริงแล้วเธอเองก็ไม่ได้เดินทางไปคนเดียวเสียหน่อย

ข้างกายเธอจะต้องมีหนุ่มๆ อย่างน้อยสองคน เป็นเพื่อนร่วมเดินทางเสมอ แล้วก็ไม่ใช่ว่าเกเบรียลไม่รู้ แต่ถึงรู้ชายหนุ่มก็ปล่อยเลยตามเลย ในเมื่อเขาเองก็มีผู้หญิงอยู่ข้างกายไม่เคยจะขาดเหมือนกัน แต่เมื่อถึงเวลา ทั้งคู่ก็รับรู้ว่าจะต้องกลับมาแต่งงานกัน แล้วก็คงจะไม่นานนี้แล้วด้วย

“พี่เกลจะรีบไปไหนหรือเปล่า อยู่ทานอาหารกับโซเฟียได้หรือเปล่าคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม เพราะรู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มจะต้องรีบไปรับหญิงสาวคนอื่นมานอนแนบกายแน่ๆ ถึงเธอจะไม่หึงไม่หวง แต่การที่ได้รู้ว่าชายหนุ่มกำลังจะไปหาหญิงคนอื่น มันก็ทำให้เธอเสียหน้าได้ไม่น้อยเหมือนกัน

ใช่ว่าเธอจะไม่สวย เธอเป็นคนสวยและสวยมากด้วย แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม เกเบรียลถึงไม่เคยที่จะมองด้วยสายตารักใคร่ ไม่เคยที่จะแสดงออกว่ารัก ไม่เคยคิดที่จะกอดรัด...มีความสัมพันธ์กันเลย

“พี่กำลังจะไปธุระนะ เอาไว้วันหลังได้ไหมโซเฟีย” เกเบรียลพยายามปฏิเสธน้ำเสียงนุ่มนวล เขาแกะมือเล็กออกจากแขนอย่างอ่อนโยน

“ไม่เอาค่ะ โซเฟียรู้นะคะ ธุระที่พี่พูด หมายถึงพี่ จะไปหายายพวกนั้นที่ลูกน้องพี่หาไว้ให้” หญิงสาวเน้นคำพูดทีละพยางค์และทำเมินหน้าหนีอย่างน้อยใจและไม่พอใจ แต่กลับเหลียวมองดูว่าเกเบรียลจะพูดอะไรกลับมาบ้าง แต่เมื่อเขาไม่พูด เธอก็เลยพูดต่อเอง

“พี่จะปล่อยให้โซเฟียทานอาหารคนเดียว โซเฟียไม่ยอมนะคะ” หญิงสาวจับแขนใหญ่และยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน กะพริบตาปริบๆ อย่างที่คิดว่าน่ารักที่สุดและคิดว่าจะใช้ละลายหัวใจแข็งกระด้างของเกเบรียลได้

“ทานอาหารกับโซเฟียสักมื้อนะคะ นะคะพี่เกลขา”

เกเบรียลหันหน้าออกไปนอกหน้าต่าง แล้วก็พยักหน้ารับอย่างเซ็งในอารมณ์ ยังไงหญิงสาวที่นั่งใกล้ๆ นี่ก็คือภรรยาในอนาคตของเขา แต่สำหรับพวกที่รอคอยอยู่ข้างนอกนั้น จะหาเมื่อไหร่ก็ได้ เพียงแค่มีเงินผู้หญิงที่เคยคิดว่าดี ก็วิ่งตามกันมาเป็นขบวนอยู่แล้ว

ชายหนุ่มยิ้มหยัน ไม่ใช่ว่าเขาจะดูถูกเพศแม่ แต่ผู้หญิงที่เขาเคยเจอไม่เคยหนีเรื่องเงินพ้นสักราย แม้กระทั่งบางคนที่สวยเลิศเชิดหยิ่ง ก็ยังต้องพ่ายแพ้ให้กับอำนาจแห่งเงินตราที่เขามอบให้เลย อีกอย่างการทานอาหารกับโซเฟียน่า ก็น่าจะทำให้เขาได้ข้อมูลอะไรจากปากหญิงสาวบ้าง ยังได้รักษาน้ำใจของว่าที่ภรรยา เพื่ออนาคตที่สว่างสดใสของเขาอีกด้วย

“ก็ได้ แต่พี่ต้องไปโทรศัพท์ก่อน โซเฟียก็สั่งอาหารรอได้เลย”

“ค่ะพี่เกล” โซเฟียน่าตอบรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เธอมองตามร่างชายหนุ่มที่ไปโทรศัพท์อยู่ตรงมุมหนึ่งของห้องอาหาร ส่วนเธอก็...เรื่องอะไรจะให้การทานอาหารมื้อนี้เป็นเรื่องลับๆ ละ

โซเฟียน่าควานหาโทรศัพท์เพื่อโทรหาผู้จัดการส่วนตัวให้จัดการเรียกนักข่าวมาทำข่าว แล้วก็ต้องรีบวางโทรศัพท์ในมือลง เมื่อเห็นเกเบรียลเดินกลับมา เธอรู้ว่าเขาไม่ชอบให้เป็นข่าว แต่มันก็ช่วยไม่ได้นี่น่า เธอต้องการให้ข่าวนี้ไปถึงหูคุณย่าของชายหนุ่ม จะได้ประกาศตัวให้กับสาวๆ ที่เรียงรายอยู่รอบตัวชายหนุ่มได้รู้ว่า…ผู้ชายคนนี้มีเจ้าของแล้ว!

“มีอะไรหรือโซเฟีย พี่เห็นเรายิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่นานแล้วนะ” เกเบรียลถาม เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ได้ทานอาหารที่สั่งมาเลยสักนิด แถมยังเอาแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เสียจนเขาได้แต่แปลกใจ

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แต่เพียงแค่กำลังคิดว่า ถ้าไม่ไปถ่ายแบบที่ฝรั่งเศส โซเฟียจะไปเที่ยวกับพี่ได้หรือเปล่า”

“พี่ไปทำงาน วันๆ ก็คงจะอยู่แต่กับผู้จัดการสาขา คงไม่มีเวลาพาโซเฟียไปเที่ยว ถ้าโซเฟียเบื่อ จะมาบ่นว่าพี่ไม่ได้นะ”

“มันก็จริงนะคะ ถ้าพี่เกลไม่ทำงานก็คอยแต่แวบไปหาหญิงคนอื่นก็ว่าไปอย่าง แต่แหม...พี่เกลก็ใจร้ายอยู่เหมือนกัน ทำอะไรไม่เคยนึกถึงใจโซเฟียบ้างเลย ว่าจะเจ็บช้ำแค่ไหน” หญิงสาวเอ่ยอย่างตัดพ้อต่อว่า เธอหรืออยากให้ชายหนุ่มมาชวนไปโน่นมานี่บ้าง แต่ก็ไม่เคยที่จะมีสักครั้ง ขนาดว่าไปงานเลี้ยง เธอยังต้องควงบิดาและไปเจอกับชายหนุ่มในงานเลย

“ใครว่าล่ะ พี่เห็นว่าเราไม่ว่างต่างหาก”

“ใครบอกละคะ สำหรับพี่เกล โซเฟียว่างเสมอ” หญิงสาวสะบัดค้อนให้ชายหนุ่มอย่างแง่งอน “คอยดูนะกลับจากฝรั่งเศสคราวนี้ โซเฟียจะหยุดงาน ไปเฝ้าพี่เกลทั้งวันเลย” หญิงสาวพูดอย่างหมายมั่นปั้นมือ เพราะถ้าเธอได้อยู่ใกล้ๆ กับเกเบรียล ความสวยสดและน่ารักที่มี คงจะดึงเอาหัวใจชายหนุ่มมาครอบครองได้ไม่ยากเลย

ไม่ใช่ว่าเธอจะหลงตัวเอง เพราะใครๆ ต่างก็ชมว่าเธอสวยและน่ารัก และก็อยากที่จะมาเป็นคู่ควงคู่ครองของเธอแทบทั้งนั้น

กริ๊งๆ กริ๊งๆ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะการพูดคุย ทำเอาโซเฟียน่าถึงกับทำสีหน้าบึ้งตึง “ใครกันนี่ช่างโทรมาขัดจังหวะจริงๆ เลย คอยดูนะถ้าไม่มีเรื่องสำคัญ โซเฟียจะอาละวาดให้น่าดูชมเลย” หญิงสาวฝากคำอาฆาตไปแล้วก็ต้องให้รำคาญใจเป็นยิ่งนักกับสิ่งที่ได้ยินมา

“พี่เกลขา โซเฟียต้องไปถ่ายซ่อมและลองชุดที่จะเอาไปถ่ายแบบที่ฝรั่งเศส โซเฟียต้องขอตัวไปก่อนนะคะ” หญิงสาวบอกและหยิบจับของใส่กระเป๋า แต่ก็ไม่ยอมให้ช็อตเด็ดพลาดไป เธอเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม ยื่นหน้าไปจุมพิตปากหนา เพื่อให้ช่างถ่ายรูปที่แอบซ่อนอยู่ได้ถ่ายรูปเธอกับเกเบรียลกำลังหวานชื่นกันอย่างชัดๆ

“แล้วเจอกันนะคะพี่เกล เสร็จงานแล้วโซเฟียจะโทรหา”

เกเบรียลพยักหน้ารับและหันมองรอบๆ ห้องอาหาร เมื่อครู่เขารู้สึกเหมือนกับว่ามีคนจับตามองอยู่ แต่พอมาตอนนี้สายตาที่คอยจ้องหายไป พร้อมกับการเดินทางไปของโซเฟียน่า หรือว่าเขาจะคิดไปเอง ชายหนุ่มสะบัดศีรษะ ยื่นมือไปรับบิลที่พนักงานส่งมาให้เซ็นจ่ายค่าอาหารและลุกเดินไปขึ้นรถ