HELİN (TÖRE)

Babam ben çok küçükken vefat etti oyleki resimler olmasa yüzünü unutabilirdim babam öldükten sonra amcam geçti aşiretin başına Afran zemheri benim babam dediğim adamdı babasizligmi hissettirmemek için elinden geleni yaptı. Bir dediğimi iki etmedi iki oğluna nasılsa banada öyle oldu buralar hiçbir yere benzemez burası Diyarbakır burada kız dogduysan hiçbir sözde veya hayatta hakkın yoktu okumak gezmek hiçbiri yoktu . On altına geldin mi evlendirilir ailenden sonra efendin olan kocana adardinn kendini nefes alma dese alamaz gün ışığı görme dese göremezdin ama ben öyle değildim. Kuzenlerim Gündoğdu abim ile Behram abim ne eğitim aldıysa o eğitimi aldım okuldan atışa attığımı vuruyorum en iyi at binicisi benim yani kısacası bir erkek gibi yetistirildim . Amcam aşirete rağmen beni liseye göndermiş üniversite sınavına girrmis ve İstanbul da tıbbi kazanmıştım herkes gidemez kız kısmının oralarda ne işi var namusumuzu kirletir demesine rağmen yollamıştı amcam beni . Bende hiç laf getirmedim amcama sadece okuluma odaklandim cerrah olacaktım sonrada amcamın istediği gibi Diyarbakır da görev yapacaktım hedefimden şaşmadan son seneme kadar geldim ama sonra onunla tanıştım . Adı fırat oda benim gibi cerrahi bolumunden di annesi ve babası okuduğumuz üniversite de profesör du iyi bir aileye ve güzel bir ahlaka sahipti en azından bana öyle göstermişti. Bana ettiği bütün hayatımı altüst etti ömrümce kapanmayacak yara ve dert verdi ve sonra aniden çekti gitti bana da yaşadıklarının ağır yükü kaldi. Stajımi yaptıktan sonra uzmaligimi da aldım dönmek istemiyordum Diyarbakıra yüzüm yoktu ailemin yüzüne bakmaya ama amcamla annemin Diyarbakıra dönüp orada çalışmam konusundaki ısrarlarına dayanamayıp büyük hayellerle geldiğim yerden gene büyük hayal kırıklığı ile ayrıldım...... Uçaktan indikten sonra dışarı çıktım aslında burayı ne kadar ozlemedigimi bir kez daha anladım , ben burada olmak istemiyordum burası kan demekti hayatın birkaç bunagin ağzından çıkacak iki kelimeye bağlıydı. Hal böyle olunca insan nasıl sevebilirdi insan ecelini severmiydi ki bende burayi seveyim ama ne yapalım ki bu topraklarda dünyaya gelmiştim bana biçilen kadare de razı gelmekten başka bir cagrem de yoktu . Amcam her ne kadar korumaya çalışsa da bir gün bu törelerin kurbanı olacaktım belki de kaçışım yok gibiydi hemde, Gündoğdu abimin sesiyle irkildim kendime geldim . " Aman Allah'ım Diyarbakır'ın en güzeli gelmiş aydınlandı yandı buralar" " Yok artık abi ne güzeli ya nerem güzel benim" " Kızım sen kendini farkında değilsin galiba gel bakayım buraya sarılayım sana" Koşarak sarıldım abime sarildigim anda farkettim bu kadar çok özlediğimi meğer insan bir insaninen az bu kadar özler mis. Sarılma Faslı bittikten sonra arabaya bindik ve yola koyulduk, yol boyu çok güzel sohpet etmiştik uzun zamandır bu kadar huzurlu olmamıştım. Konağa geldigimizde o büyük kadim kapı açıldı annem ile amcamlar beni bekliyordu yanlarına kostüm ilk babam dediğim adama yani amcama sarıldım sonrada anneme . " De hayde helinim masaya geçelim acsindir zaten iyice kuş kadar kalmışsın " " Yok annem aç değilim ayrıca gayette iyiyim hiçte kilo vermedim " " Ya ya ne demezsin annen haklıdır kızım ne bu halin neyse masaya geçelim sonra bu halinin sebebini diyeceksin bize var bir Haller sende " Her ne kadar biseyim yok desemde inandiramadim o yüzden daha fazla direnmeden sessizce masaya geçtim . Annem gerçekten döktürmüştu zar zor bir iki lokma yedikten sonra amcama döndüm " "Mam (Amca) hastane de isim hazir mı ne zaman baslayabilirim " " Hemen mi bir kaç gün dinleneydin ya kızım " " Yok amca ben yarın başlamak istiyorum lütfen bana iyi gelen tek yer orası " Amcam itiraz etmedi eğer etseydi ne yapardım bilmiyorum evde duramazdim yasadiklarimi unuttuğum tek yer hastaneydi evde durursam dusunmekten kafayı yiyebilirdim . Çay faslından sonra herkes odasına çekilmişti yıllar önce tertemiz çıktığım odaya dünyanın en büyük kiriyle girmiştim daha fazla tasimadi ayaklarım beni kapının arkasında yere yığılıp ağlamaya başladım tam bir ay olmuştu o lanet gecenin üstünden bir ay geçmişti . Neden diye kendime kızıyordum senelerce korudum kendimi bir günden bir güne ne bir parti ne bir yemeğe gitmiştim sadece bir kez güvendim o pisliğe güvenip kuzeninin doğum gününe gitmiştim . Ve içtiğim meyve suyu felaketim olmuştu uyandugimda ise herşey için çok geçti çırılçıplak başka bir yatakta uyanmıştım evet ben tecavüze uğramış tim . Sonra ne mi olmuştu adı pislik sır olup kayboldu aradım ulaşamadım anne ve babasına da gidemedim her ne kadar okumuş kültürlü gorunselerde onlarda bir aşiretti buraga Diyarbakır'da germiyen aşiretine mensuplar . Ne yazikki okumalarına rağmen buranın kurallarına ve kültürüne sıkı sıkıya bağlılar. Onlara gidip durumu anlatsam burada barinamaz hatta hayatım altüst olurdu burada tecavüze uğramış demezler orospuluk etti derler ve cezan kesilir bu yüzden sustum susmaya da devam etmek zorundayım.