ยุทธการเด็ดปีกนางฟ้า

8.เริ่มต้นที่กุญแจสำคัญ

@คอกม้าแองเจิ้ล

เช้าวันทำงานของอีกวันสัตวแพทย์หนุ่มต้นข้าวที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ อยู่กับวัสดุอุปกรณ์โดยไม่ทันสังเกตว่ามีผู้มาใหม่มายืนอยู่ตรงหน้าแล้ว

"อ้าวคุณแดน สวัสดีครับ มาถึงนี่เลย ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ?"

"ก็อยากมาคุยด้วยน่ะครับ คุณหมอปกป้องเป็นอย่างไรบ้างครับ ข่าวเงียบหายไปเลย เวลากลับไปเยี่ยมบ้านได้เจอกันบ้างหรือเปล่า?"

"อ๋อ ก็มีเจอกันที่คลินิกครับ เจอกันแป๊บ ๆ ต่างคนต่างมีธุระ..คุณแดนมีอะไรหรือเปล่าครับ ก็ไม่มีอะไรหรอกครับแค่สงสัยว่าคุณหมอปกป้องมีอะไรถึงได้สยบแองเจิ้ลได้ก็เท่านั้นเอง

"อ้อ คงเป็นอันนี้หรือเปล่าครับที่ อาจารย์ให้ผมมา สัตวแพทย์หนุ่มยื่นบางอย่างในมือให้แดนชลดู

"ผ้าเช็ดหน้าหรือครับ แต่ผืนใหญ่น่าจะเป็นผ้าพันคอหรือผ้าโพกหัวมากกว่านะผมว่า"

"ใช่ครับ มันเป็นผ้าโพกหัวบางทีก็ใช้พันคอของแม่ผมเอง"

"แล้วคุณหมอปกป้องได้ผ้าผืนนี้มายังไงเหรอครับ ผมงง"

"คือ อาจารย์ปกป้องเป็นผู้มีพระคุณของแม่และผม วันนั้นอาจารย์เกิดมีดบาดมือแม่ก็เลยทำแผลให้และใช้ผ้าโพกหัวพันไว้อีกรอบนึงกันฝุ่นไว้ก่อนนะครับ ก็เลยติดตัวมาที่ฟาร์มด้วย พอแองเจิ้ลอยู่ใกล้ผ้าผืนนี้ เขาจะสงบมาก ไม่ดื้อเลยครับ นี่แหละครับคีย์เวิร์ดของอาจารย์เค้า หึหึ บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่านะผมว่า"

"ระ เหรอครับ ก็ดีแล้วที่แองเจิ้ลไม่ดื้อ" "ครับ ผมก็ว่างั้น ถ้าเปรียบเทียบแองเจิ้ลกับคน อายุก็จะประมาณผู้สูงอายุดีดีนี่เอง"

"ครับ งั้นผมไม่กวนแล้วครับ เชิญคุณหมอทำงานต่อเถอะครับ พะ ผมไปก่อน" ต้นข้าวก้มศีรษะค้อมตัวอย่างนอบน้อมให้นายจ้างหนุ่มแทนคำตอบและหันมาสนใจงานของตัวเองต่อ

............................................

ทางด้านแดนชล

โทรออก: ผมต้องการให้คุณเช็คคนตามที่อยู่นี้ ข้อมูลอยู่ในไลน์

ปลายสาย: ครับ

แดนชล: ผมต้องการความคืบหน้าเร็วที่สุด

ปลายสาย: ผมจะพยายามครับ

ติ๊ด แดนชลกดวางสาย

______________________

ทางด้านสาวสาวสาว

@สวนหย่อมหน้าคณะสัตวแพทย์ฯ มหาวิทยาลัย J

หลังจากกินข้าวอิ่มหนำสามสาวเลือกที่จะมานั่งเหยียดแข้งเหยียดขาพักผ่อนที่สวนหย่อมหน้าคณะสัตวแพทย์ฯ เพราะร่มรื่นดี

"แกวันนี้ฉันไปนอนเป็นเพื่อนแกไม่ได้อ่ะ พี่กันให้ไปนอนบ้านโน้น" ต้องตาบอกเพื่อน

"เออ ไปเถอะ ฉันไม่เป็นไร" ใบเตยเอ่ย

"เอางี้แกไปนอนบ้านฉัน แล้วก็มาเรียนด้วยกัน?" นุชธิดาเสนอ "จะดีเหรอแก..ฉันเกรงใจ"

"ดีดีฉันเห็นด้วย..แกไม่ต้องเกรงใจมันหรอก ม๊ามันชอบจะตายจะได้ไม่เหงา" ต้องตาสำทับ

"เออก็ได้เดี๋ยวเย็นนี้แวะเอาของที่บ้านก่อน เดี๋ยวไลน์บอกพี่ต้นข้าวด้วยเผื่อคอลมาจะได้ไม่ตกใจ คิดว่าไปนอนบ้านหนุ่ม ๆ ที่ไหน" ใบเตยพูดกลั้วหัวเราะ

"ได้เลยเพื่อน"

@บ้านคุณนายธิดารัตน์

วื่ด ปึ่ก กึ่บ เสียงรถยนต์สมรรถนะดีตามด้วยเสียงเปิดและปิดประตูรถ

"อ้าว พี่พสุ มาได้ไง?..ไหนมีขนมมาฝากมั๊ย" คนน้องถาม

"อือ ขับรถมา คงไม่นั่งเครื่องบินหรอกจากมวกเหล็กมาไชน่าทาวนี่มันอ้อมไป ของกินอยู่ในรถมีผลไม้ด้วย ไปเอาไป รถไม่ได้ล็อค" คนพี่บอกพร้อมกับเดินเข้าไปในบ้านเพื่อทักทายผู้ใหญ่ของบ้านและปรายตามองสาวน้อยแปลกหน้าเพียงเล็กน้อย

"ได้เลย ปะเตยช่วยขนของหน่อย"

"อือ ได้"

ทางด้านธิดารัตน์ที่นั่งยิ้มแป้นแล้นรอหลานชายที่ห้องรับแขกอยู่ก่อนแล้ว

"น้าธิดา สวัสดีครับ" พสุธายกมือไหว้น้าสาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวตัวโปรดแล้วเข้าไปนั่งที่โซฟาเดี่ยวใกล้ ๆ

"อ้าว พสุ มาแล้วเหรอ เป็นไงเหนื่อยมั๊ยจะมาพักกี่วันล่ะ?"

"กำหนดไม่น่าจะเกินสองวันครับแต่อยากให้เสร็จเร็ว ๆ น่ะครับ เป็นห่วงคุณนายกัลยารัตน์จะเหงาน่ะครับ" หลานชายพูดกลั้วหัวเราะ

"เราเหงาหูซิไม่ว่า..ถ้าพูดผิดให้เอาเท้าจิ๊ดริ๊ดมาเหยียบหน้าน้าได้เลย"

"น้าธิดาก็....ผิดที่ไหนล่ะ ออกมาจากบ้านยังไม่ข้ามวันข้ามคืนก็เหงาแล้ว" ....ฮ่า ฮ่า ฮ่า....สองน้าหลานก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน ส่วนคนที่ถูกพูดถึงคงจามดีพิลึก

หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จพสุธาขอปลีกตัวออกไปนั่งคุยงานที่สวนหย่อมหลังบ้าน (สวนหย่อมขนาดใหญ่มากมีสัตว์หลายชนิดให้ดูเพลิน ๆ) แต่เขาต้องหยุดทุกคุยงานแล้วหันมาสนใจบางอย่าง

{**จิ๊ดริ๊ด นิ่ง ๆ พี่เตยตรวจแป๊บเดียว เดี๋ยวปล่อยล๊ะ อ่า เสร็จ...ไงพี่นุชบอกละว่าแป๊บเดียว ต่อไปก็สบายหายห่วง..เหลืออะไรอีกอย่าบอกนะ...ว่าเอ็ดเวิร์ด..แกฉันไม่เอานะจับกระรอกฉีดวัคซีนเนี่ย..ใครจะจับไหววิ่งไวยังกะจรวด..**}

🤣 เท่านั้นแหละ พสุธาที่แอบฟังอยู่ ไม่ใช่ซิ เรียกว่าบังเอิญได้ยินก็กลั้นขำเกือบขิต 《ยัยบ๊องเอ๊ย》 เขานึกขำในใจ

"สองสาวมาช่วยม๊าทำกับข้าวมาเร้วมาม๊ามีสูตรใหม่" เสียงเจื้อยแจ้วจากคุณนายธิดารัตน์ดังออกมาจากในบ้านถึงในสวน แม้แต่จิ๊ดริ๊ดยังชิดซ้าย

"ค่า มาแล้วค่า..แกรีบเก็บของเข้าบ้านเร็ว" ประโยคแรกขานรับมารดา ประโยคหลังบอกเพื่อนสาว

"ห๊ะ ทำไมเหรอ ม๊าแกดุเหรอ?"

"เปล่าดุ แต่...มาเถอะรีบมา..."

"เออ เออ ก็รีบอยู่นี่ ขาฉันสั้นกว่าแกไง" ส่วนคนตัวโตได้แต่ขำกับคำพูดคำจาของสองสาว

@ในครัวคุณนายธิดารัตน์

"มาแล้วค่าหม่าม๊า"

"มาเร็วก็ดีแล้ว วันนี้ม๊าจะสอนทำแกงเทโพปลาเนื้ออ่อน มัสมั่นไก่ ไก่ผัดพริกขิง เป็นไง อ้อของหวานก็จะเป็นถั่วเขียวต้มน้ำตาล หรือจะแปะก๊วยดีเอ่ยเด็ก ๆ ว่าไงจ๊ะ" คุณนายธิดารัตน์ร่ายยาวเมนู

"ทำอะไรเยอะแยะขนาดนั้นครับน้าธิดา มาผมลงมือเองวันนี้จะทำเมนูชาวไร่ให้กิน" พสุธาเสนอเพราะสงสารสองสาวที่ต้องถูกบังคับฝึกทำอาหาร

"เหรอจ๊ะ อ่ะงั้นก็ได้..รอดตัวไปนะเรา" สองสาวถึงกับพรูลมออกปากอย่างโล่งอก

"ยืนทำอะไร มามาช่วยพี่เอาผักไปล้าง อ่ะเธอเด็ดพริกทำเป็นมั๊ย?"

"เป็นค่ะ" ใบเตยตอบอย่างมั่นใจ