-ทางด้านแดนชลและแดนไตร
สองพี่น้องได้ตกลงใจแล้วว่าจะตามหาน้าสาวให้เจอเพื่อมารับมรดกตามความประสงค์ของมารดาผู้ล่วงลับไปแล้วและตามสิทธิที่ควรจะเป็นของน้าสาว
ด้านแดนชล
สายเรียกเข้า
แดนชล: ได้ความว่าไง
ปลายสาย: พบผู้หญิงวัยไม่น่าจะเกิน 50 ปี อยู่กับหญิงชราคนนึงครับ ผู้หญิงคนนั้นชื่อพิมพ์ครับ หน้าตาละม้ายคล้ายในรูปมากเลยครับ รู้สึกว่าเธอจะไม่ค่อยสบายด้วยครับ
แดนชล: ดีมาก ตามต่อไปได้ความคืบหน้ายังไงรายงานผม
ติ๊ด แดนชล กดวางสาย
ด้านแดนไตร
@สวนสาธารณะ
"หวัดดีเพื่อน นัดฉันมาเดทเหรอ" พิทยา แกล้งเย้าเพื่อน
"ทะลึ่งล๊ะ กุซีเรียส นั่งก่อนซิ" แดนไตรอัญเชิญเพื่อนนั่งลงข้าง ๆ พร้อมกับยื่นเครื่องดื่มกระป๋องเย็นเฉียบให้
"โอ มีเลี้ยงด้วยเว๊ย น่าจะหนักเอาการ"
"เออ หนักอยู่ อะนี่มึงช่วยค้นประวัติผู้หญิงคนนี้ให้กูหน่อยว่าเป็นใคร มาจากไหน เคยเปลี่ยนชื่อหรือนามสกุลหรือเปล่าอะไรประมาณนี้" "ใครว๊ะ? หน้าตาสวยจัด รูปร่างก็คุณหนูคุณนายชัด ๆ เพียงแต่รูปปัจจุบันเหมือนป่วย"
"เออ รีบไปหาข้อมูลมาเถอะ อย่ามัวมาพิจารณารูปอยู่เลย"
"ว๊ะ ไอ้นี่นิ่มึงใช้กุเสร็จแล้วถีบหัวส่งเลยนะมึง มึงได้กุแล้วทิ้งใช่มั๊ย?"
"โว๊ะ ไอ้นิ่ พูดเป็นเล่นไปกุขนลุก ไปได้แล้ว กุจะรอฟังข่าว ฝากด้วยนะเพื่อน"
"อือ สำหรับมึงได้อยู่แล้ว รอฟังข่าวได้เลย บาย" "อือ บาย เดินทางปลอดภัย"
_____________________
-นุชธิดาพาร์ท
วันเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปหนึ่งในสามสาวของเราย่างก้าวเข้าวัยยี่สิบ
สาวที่เข้าหลักสองเป็นคนแรกคือต้องตา วันเกิดนี้นางจัดบ้านไร่ปทุมธานีของนาง บรรยากาศก็ชื่นมื่นซาบซึ้งตรึงใจ พี่กันขอเปิดตัวเป็นคู่หมั้นกับแขกในงานอย่างเป็นทางการ เราก็ ฮิ๊ว...แซวกันไป เราได้รับอนุญาตให้ดื่มกินพอประมาณ ปิดท้ายงานด้วยปาร์ตี้เต้นรำสุดเหวี่ยง จบท้ายด้วยการให้อาหารสัตว์และจอดับ (เมาอาเจียนรั่วค่ะ) ส่วนของน้องนุชก็อีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้แหละค่ะ ก็แพลนจะมีปาร์ตี้เล็ก ๆ เหมือนกัน แล้วแต่คุณป๊ากับม๊าจะจัดการให้แล้วกันค่า
ด้านสัตวแพทย์หนุ่มต้นข้าว
เขาเห็นว่าได้เวลาพอสมควรที่งานเลี้ยงจะเลิกราได้แล้วจึงออกมารับน้องสาว เขาไม่อยากปล่อยให้น้องสาวไปนอนค้างอ้างแรมที่อื่นโดยที่มีเครื่องดื่มมึนเมา อีกทั้งน้องสาวของเขาอายุยังไม่ครบ 20 ปีบริบูรณ์เพราะเรียนเร็วกว่าเพื่อน ๆ หนึ่งชั้นปี เขาจึงเลือกที่จะมารับน้องสาวที่บ้านไร่ปทุมธานีของเพื่อนน้องสาวด้วยตนเอง
เขาถึงจุดหมายในเวลาประมาณ 22.00 น ภาพที่เห็นคือสามสาวกอดคอกันเต้นรำอย่างสุดเหวี่ยง แต่เขาสะดุดตาคนที่วาดลวดลายได้สเต็ปที่สุดเห็นจะเป็นสาวตัวค่อนข้างสูงหุ่นดีหน้าหมวยอินเตอร์คนนั้น คนที่คอยกวนใจเขาทุกวัน ว่างเมื่อไรก็เอาแต่คิดถึงใบหน้าสวยเฉี่ยว รอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของเธอ คำพูดติดตลกกวน ๆ และท่าทางโบ๊ะ บ๊ะ เกรียน ๆ น่ารักไปอีกแบบของเธอ คิดแล้วก็อ่อนใจที่ไม่เคยตัดใจได้เลย
"มารับน้องสาวเหรอครับคุณหมอ" แม่บ้านทักทายผู้มาใหม่
"ครับ..รบกวนช่วยไปบอกน้องใบเตยด้วยว่าพี่ชายมารับแล้วด้วยนะครับ จะเข้าไปก็กะไรอยู่ ท่าท่างเพื่อนสองคนจะเมากันแล้ว"
"ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะไปบอกให้ คุณหนูใบเตยไม่เมาค่ะ ดิฉันไม่เห็นคุณหนูค่อยดื่มเลยนะคะ น่ารักจังเลยค่ะ อ้อมัวแต่พูดเดี๋ยวไปตามให้ค่ะ"
"ครับ ขอบคุณมากครับ" สักพัก
"พี่ข้าว มาแล้วเหรอ หนูง่วงแล้วคิดถึงที่นอนแล้ว ยัยพวกนั้นมันเมาอ่ะ" คนตัวเล็กพูดไปพลางเอาศีรษะถูกับอกแกร่งของคนพี่ไปพลาง
"เออ ก็มารับแล้วนี่ไง ลาพี่พี่เค้าหรือยัง?"
"ลาแล้วค่ะ ทุกคนเลย ยกเว้นยัยสองคนนั่น หนูพูดกับมันมันก็ไม่พูดด้วย เอาแต่เพ้ออะไรของมัน สงสัยจะพูดกับแม่ซื้อละมั๊ง..ฮึ่ย..เซ็งเลย"
"พรื่ด.....ยัยบ๊องเอ๊ย..คนเมาน่ะอย่าไปถือสา...ไปกลับ..ไหนว่าง่วง?"
คืนนี้เป็นคืนวันเสาร์พรุ่งนี้เขาสามารถตื่นสายได้และวางแผนกลับฟาร์มดวงเดือนในวันอาทิตย์ช่วงบ่ายแก่ ๆ เพราะอยากใช้เวลากับน้องสาวให้นานที่สุด
@บ้านคุณนายธิดารัตน์
เวลาบ่ายวันอาทิตย์สัตวแพทย์หนุ่มต้นข้าวมาส่งน้องสาวที่บ้านนุชธิดาตามคำสั่งของคุณนายธิดารัตน์ผู้เป็นมารดาของสาวเจ้า เพราะไม่อยากให้น้องน้อยอยู่บ้านคนเดียว
ปึ่ก กึ่บ เขาเปิด-ปิดประตูรถ สองพี่น้องลงจากรถ คนพี่ลงมาเพื่อขอบคุณผู้ใหญ่ของบ้านและฝากฝังน้องสาว "สวัสดีครับคุณน้า ผมพาน้องมาส่งครับ"
"อ้อ จ้า มากันแล้วเหรอไม่ต้องห่วงอยู่กับม๊าปลอดภัย จะดูแลให้อย่างดีเลย"
"นุชล่ะคะม๊า" ใบเตยถามหาเพื่อน
"ฉันอยู่นี่..กำลังเล่นกับดีดี้อยู่เหมือนได้ยินเสียงแกเลยลงมา ฮิฮิ" (ดีดี้คือแมวเปอร์เซียค่ะ)
"เหรอ ดีดี้ พี่เตยเล่นด้วยน๊า"
"ใบเตย อย่าเล่นให้มากนะต้องทำตัวดีดีรู้มั๊ย สุดสัปดาห์เดี๋ยวพี่มารับ เงินในบัญชีพี่ใส่ไว้ให้แล้วถ้าไม่พอก็บอก" คนพี่โยกศีรษะทุยของน้องสาวอย่างเอ็นดู
"พ่อต้นข้าวรีบไปเถอะจ้าเดี๋ยวจะมืดค่ำเสียก่อน"
"พี่ฝากน้องสาวด้วยนะ..ผมไปแล้วครับคุณน้า สวัสดีครับ" ประโยคแรกพูดกับเพื่อนน้องสาว ประโยคหลังพูดกับผู้ใหญ่ของบ้าน
"ได้เลยค่ะพี่ข้าว/ จ้าเดินทางปลอดภัยนะลูก"
ใบเตยจับสังเกตได้ว่าพี่ชายของเธอมีปฏิกิริยาเปลี่ยนไปจากเดิมไม่เหมือนเมื่อก่อนเมื่ออยู่ต่อหน้าเพื่อนหมวยโย่งของเธอ (หมวยโย่งชื่อเล่นอีกชื่อในกลุ่มเพื่อนที่เรียกน้องนุชธิดาค่ะ) เธอรู้ทันทีว่าพี่ชายของเธอไม่ปกติเสียแล้ว ถ้าเป็นไปอย่างที่เธอคิดอีกใจก็รู้สึกโล่งใจที่พี่ชายลืมรักครั้งเก่าได้สักที อีกใจก็กลัวว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยเดิม รู้สึกสงสารพี่ชายจับใจ