“สวัสดีครับคุณแหวน” คุณนทีเอ่ยทักฉันในเช้าที่เหมือนจะสดใส คุณนทีทักทายบริเวณที่จอดรถ ฉันขับรถมาเองน่ะ ทอมโดนครอบครัวเรียกตัวกลับด่วน เขาก็เลยทิ้งรถไว้ให้ฉันใช้ ฉันก็บอกไปว่าไม่ต้อง เดี๋ยวฉันกลับไปเอารถของที่บ้านมาใช้ ทอมก็ไม่สนใจที่ฉันพูด บอกแค่ว่ามันเสียเวลา สิ้นเปลือง ให้ใช้รถเขานั่นแหละ ถือว่าเขาขอร้อง
ฉันก็เลยทำตามที่ทอมบอก ไม่อยากทำให้เขาไม่สบายใจ เพราะลำพังเรื่องที่ฉันปิดเขาเอาไว้ก็เครียดพอแล้ว
“คุณนที” ฉันกรีดยิ้มทักทาย
“วันนี้ขับรถมาเองเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ และก็คงจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อย ๆ” จนกว่าทอมจะกลับมาอะนะ และฉันก็ภาวนาขอให้ทอมอย่าเพิ่งกลับมา ไปนาน ๆ ยิ่งดี ขอให้เรื่องบริษัทเคลียร์เสร็จแล้วค่อยกลับจะดีมาก ๆ เลยล่ะ เพราะถึงตอนนั้นฉันกับดินน่าจะหย่ากันเรียบร้อย และฉันก็จะถือว่าไม่ได้โกหกอะไรทอม
“วันนี้มีประชุมนะครับ คุณแหวนรู้แล้วใช่ไหมครับ”
“เพิ่งรู้ตอนที่คุณนทีพูดนี่แหละค่ะ”
