“ค้างคืนกับเมียเก่ามาแรมเดือน ทำไมกลับมาแล้วหน้าบอกบุญไม่รับอย่างนี้ครับ” ไอ้เรซผู้ชายขายรักกำลังเอ่ยทักผมด้วยเรื่องที่จี้ปมในใจผมสุด ๆ ในเวลานี้
มันรู้ว่าผมเจออะไรมา แต่มันติดกวนส้นตีนไงครับ ก็เลยออกมารูปแบบนี้
“ไอ้นาฟ?” ผมมองหาคนที่จะไขคำตอบที่ผมตั้งข้อสงสัยเอาไว้ คนที่ผมนัดมาคือไอ้นาฟ ตัวแถมอย่างไอ้เรซเสือกเสนอหน้ามาซะก่อน
“แหม คุยกับเรซซี่ก่อนก็ได้ ดินนี่จะรีบไปไหนฮะ วันนี้เรซซี่อุตส่าห์ไม่รับงานเพื่อดินนี่เลยนะฮะ” นิสัยนี้เป็นตั้งแต่ตอนเรียน กระทั่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่มันก็ยังเล่นไม่เลิก มันยังทำตัวเป็นคนปัญญาอ่อนทั้งที่เนื้อในมันเป็นคนที่ไม่ควรเข้าใกล้
ผมเฉย ทำเหมือนว่ามันไม่ได้อยู่ตรงนี้ ถ้ายิ่งเล่นกับมัน มันยิ่งหาเรื่องมาพูดกวนผม
“น่ะ ทำเมินนะดินนี่ เมินได้เมินไป” ไอ้เรซมันใช้เสียงดัดจริตมาพูดกับผม แล้วมันก็ขยับร่างควาย ๆ ของมันมากอดซบผม ทำเหมือนว่ามันเป็นผู้หญิงตัวเล็กบอบบางน่าท
