สองเดือนผ่านไปกับการทำงานที่บริษัท ปัญหากับคนในการทำงานเกิดขึ้นเยอะมาก เช่นเดียวกับงานที่กำลังรุงรัง ปัญหามันเกิดเพราะมีคนปลุกปั่นเพื่อสร้างความวุ่นวายให้ดินไม่มีสมาธิในการทำงานตัวอื่น
ดินเหนื่อยและอดทนมากฉันรับรู้ได้
“เก็บของครบยัง” ดินเปิดประตูเข้ามาในห้องของฉัน เขายังคงเข้ามาในห้องอย่างสบายใจเปรียบเสมือนห้องของตัวเอง ทั้งที่ฉันบ่นตลอดว่าอย่าทำ แต่เขาไม่ฟัง
“น่าจะครบแล้วนะ” เท่าที่คิดออกก็คือครบแล้ว แต่ที่คิดไม่ออกนั่นก็อีกเรื่อง
“แน่ใจ”
“แน่ใจเท่าที่คิดออก” ฉันกับดินเราสองคนต้องไปดูงานที่ต่างจังหวัด อาจจะไปค้างที่นั่นเป็นอาทิตย์ หรือเป็นเดือน อยู่ที่ว่าหน้างานจะมีปัญหามากน้อยแค่ไหน
“…” ดินไม่พูด แต่ส่งสายตามองฉันเหมือนกำลังตำหนิ ก็เข้าใจที่เขาจะส่งสายตามาแบบนี้เพราะว่าฉันใช้เวลาเก็บของมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว โดยที่มีฟองคอยช่วยคิดช่วยย้ำว่าอย่าลืมนั่น อย่าลืมนี่นะ
“ก็ของผู้หญิงไงดิน มั
