ดินเดินนำฉันมาที่ห้องนอนของเขา ฉันตามเข้ามาในห้องเพราะคิดว่ามันคือที่ที่เราจะคุยกันสะดวกที่สุด ไม่มีแม่บ้านคอยสอดส่อง แต่จะว่าไป ไม่รู้จะได้คุยกัน หรือว่าฉันต้องพูดคนเดียวมากกว่า
“ทำไมไม่ขัดแม่” ฉันหยุดยืนตรงหน้าดิน ถ้าดินขัดยังไงแม่ก็ต้องเกรงใจ
“ขัดทำไม” น้ำเสียงเรียบนิ่ง ใบหน้าเฉยชา ถามมาได้ว่าขัดทำไม
“ก็อะไรที่ไม่ได้อยากจะทำก็ควรขัดสิ จะเอาทั้งชีวิตมาทิ้งกับแหวนหรือไง”
“…” ดินนั่งเคาะนิ้วที่ต้นขาของตนเอง ทำนองไม่ทุกข์ร้อนใจอะไรทั้งนั้น
เออ ดี เรื่องคอขาดบาดตายแบบนี้ แต่สามารถทำเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
นี่มีความรู้สึกบ้างหรือเปล่า
“แหวนทำตามที่แม่ขอไม่ได้ แหวนกำลังจะแต่งงาน” ฉันไม่รู้หรอกว่าดินใส่ใจไหม แต่ฉันเลือกที่จะพูดออกไปเพื่อให้เขารู้ว่าฉันแต่งกับเขาไม่ได้
“แล้วไง?” ดินคว้าบุหรี่ที่วางอยู่บนโต๊ะมาคาบแล้วจุดสูบ พ่นควันออกมาใส่หน้าฉันอย่างไร้มารยาท
“หยาบคายมากดิน มารยาทบ้า
