"รอด้วยค่า"
ปึก
"ขอโทษค่ะ" เพราะความรีบที่จะตามคนขายาวอย่างพี่น้ำหวานให้ทันฉันเลยไม่ทันระวังจนวิ่งไปชนอกใครเข้าก็ไม่รู้
"จะรีบไปตายรึไง"
อ่อ..จะเป็นใครไปได้อีกละเนอะปากปลาร้าแบบนี้
"ขอทางด้วยค่ะ หนูนัดกับพี่น้ำหวานเอาไว้"
ขวับ
"เอ๊ะ! พี่คีจะเอายังไง ขวางหนูอยู่นั่นแหละ" ฉันยืนกอดอกและเลิกคิ้วใส่เขาที่พอฉันเลี่ยงตัวไปทางไหน พี่แกก็ขยับตัวเข้ามาขวาง
"แกล้งน้องมันทำไมวะไอ้คี"
ฉันหันกลับไปดูต้นเสียงที่ดังขึ้นมาจากข้างหลังก่อนจะรีบหันกลับมามองพี่คีตะที่อยู่ด้านหน้าสลับกันทันที
"ประสาทหลอนไปแล้วรึไงโยกหัวไปมาอยู่นั่น"
ที่จริงแล้วคีตะนั้นเพียงแค่รู้สึกไม่ค่อยชอบใจที่หญิงสาวหันหน้าไปมองพี่ชายฝาแฝดตัวเองหลายต่อหลายครั้งต่างหาก จึงแสร้งทำเป็นด่าให้หญิงสาวกลับมามองเขาเพียงคนเดียว
"อ้าวจ้าว...ไหนบอกจะมาเรียกน้องมาวินไง" เสียงของพี่น้ำหวานที่ดังขึ้นอยู่ข้างหลังฝาแฝดของพี่คีตะอีกครั้งดัง
