"อ้าว...ธี นึกว่าอยู่ค่าย" ฉันหันกลับไปมองตามเสียงก็เจอพี่คีตะที่กำลังจีบปากจีบคอประกอยกับบีบเสียงแหลมเล็กเลียนแบบคำพูดเมื่อก่อนหน้าที่ฉันพูดกับน้องชาย
"นั่นน้องชายแท้ๆ ของหนูค่ะพี่คีตะ" ฉันกลอกลูกกะตาไปมาเพราะรู้ดีอยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าพี่นั้นกำลังคิดจิตอกุศลคิดอะไรอยู่
แต่ก็นะ... ถ้าหากไม่รั้นก็คงจะไม่ใช่ผู้ชายที่ชื่อว่าคีตะอีกนะแหละ เพราะในตอนนี้เขาไม่แต่จะรอฟังในสิ่งที่ฉันอธิบายจนจบด้วยซ้ำ
"ไอ้ธี มาแข่งกับพี่หน่อยว่าใครจะยิงปลาได้มากกว่ากัน" ด้วยความที่อาศัยอยู่ท่ามกลางหุบเขาลำเนาไพร อาหารการกินโดยส่วนใหญ่เลยมักจะเป็นปลานะคะทุกคน
ซึ่งวิธีการจับปลาฉบับมาวินนั้นก็คือ 'การยิงศร' และเจ้าศรที่ว่านี้นั้นก็คือเหล็กที่มีความหนาประมาณตะปูสิบนิ้วและมีความยาวประมาณหนึ่งฟุตกว่าๆ โดยที่ด้านนึงของศรนั้นจะถูกเกลาจนมีลักษณะแหลมคมเพื่อที่จะเอาไว้สำหรับยิงปลา ส่วนอีกด้านจะทำการรัดหนังยางเส้นใหญ่ติดเอ
