“ไม่นะ ไอ้บ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฮือออ ได้โปรดอย่าทำอะไรฉันเลย”
เปรี้ยวทั้งด่าทั้งพูดขอร้องอ้อนวอนทั้งร้องกรี๊ดด้วยความกลัวเมื่อโดนไม้เมืองฉีกเสื้อที่ไหล่อีกข้างของเธอโดยไม่สนใจเสียงพูดขอร้องอ้อนวอนและเสียงร้องไห้เธอสักนิด
“ฮือออ คุณเจเดน ช่วยหนูด้วย”
เปรี้ยวตะโกนเรียกชื่อเจเดนออกมาแบบไม่รู้ตัวเมื่ออยู่ดีๆ ก็นึกถึงหน้าเจเดนขึ้นมา
“หึ ตะโกนไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก ใครจะมาช่วยผู้หญิงแบบเธอกัน โอ๊ย!”
ไม้เมืองที่กำลังจะโน้มหน้าไปจูบเปรี้ยวก็ต้องร้องเจ็บออกมาเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีคนดึงเขาให้หันหลังมาแล้วโดนหมัดซัดเข้าที่หน้าเต็มๆ
“กล้าดียังไงถึงมาทำเรื่องชั่วๆ ในถิ่นกู”
เจเดนที่พึ่งซัดหมัดใส่ไม้เมืองพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดทำเอาไม้เมืองและลูกน้องอีกสองคนถึงกับสั่นกลัวรีบปล่อยมือออกจากเปรี้ยวเพราะนอกจากสายตาของเจเดนที่ยืนมองอย่างดุร้ายยังมีลูกน้องยืนอยู่ข้างหลังเจเดนนับสิบคน ส่วนเปรี้ยวเมื่อไม้เมืองและลูกน้องอีกสองปล่อยเธอแล้วมือเล็กก็รีบยกขึ้นมาปิดช่วงหน้าอกที่เสื้อขาดหลุดรุ่ยนั่งตัวสั่นเทาไม่ขยับไปไหน
“กูไม่ได้มาป่วนร้านมึงสักหน่อย กูแค่มาจัดการลูกหนี้ที่มันจ่ายหนี้กูไม่ทันแค่นั้น”
ไม้เมืองพูดขึ้นพยายามข่มความกลัวตัวเองไว้ไม่ให้เจเดนเห็นว่าตัวเองกำลังกลัวอยู่
“หนี้เท่าไหร่”
เจเดนถามไม้เมืองเสียงเรียบ ทำเอาไม้เมืองถึงกับทำหน้างงเมื่อเห็นเจเดนถามยอดหนี้ของเปรี้ยว
“กูถามว่าเธอเป็นหนี้มึงเท่าไหร่”
เจเดนตะคอกถามไม้เมืองอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดเมื่อไม้เมืองเอาแต่ทำหน้างงใส่ไม่ยอมตอบเขาสักที
“สะ...สี่แสน”
ไม้เมืองรีบตอบเจเดนทันทีเมื่อโดนเขาตะคอกใส่
“ลีวายจัดการเคลียร์หนี้ของเธอเรียบร้อย”
เจเดนเอ่ยสั่งลีวายเสียงเรียบแล้วถอดแจ็คเก็ตสีดำออกเดินมาคลุมตัวให้เปรี้ยวจากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าสาว ส่วนเปรี้ยวเมื่อเจเดนอุ้มเธอขึ้นแล้วมือเล็กก็กุมเสื้อแจ็คเก็ตเขาปิดหน้าอกตัวเองไว้ใบหน้าสวยก็ซุกหน้าเข้าอกแกร่งทั้งๆที่เนื้อตัวยังสั่นเทาด้วยความกลัวอยู่
“มึงเป็นแค่เจ้าของผับ มึงจะมาสนใจผู้หญิงกระจอกๆ แบบนี้ทำไมวะ หรือว่ามึงก็อยากเอาอีนี่เหมือนกัน ถ้าเป็นแบบนั้นคุยกันดีๆ ก็ได้นิ โอ้ยย!”
ไม้เมืองที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่พูดขึ้นทันทีเพราะคิดว่าเจเดนจะเป็นเหมือนกันกับตัวเองก็ต้องร้องเจ็บออกมาเมื่อโดนเจเดนเตะเข้าที่ปลายคางอย่างแรงจนหงายหลังล้มลงพื้น
“อย่าคิดว่าคนอย่างกูจะมีความคิดสกปรกเหมือนกับมึง หลังจากวันนี้ไปเปรี้ยวจะไม่ได้เป็นลูกหนี้ของมึงอีกต่อไปอย่ามายุ่งวุ่นวายกับเธออีกไม่งั้นกูเอามึงตายแน่ ส่วนที่มึงกล้ามาทำเรื่องสกปรกในถิ่นกูวันนี้กูจะไม่เอาเรื่องมึง แต่เรื่องที่มึงกล้าฉีกเสื้อผ้าและจะข่มขืนเมียกู กูคงปล่อยไม่ได้ ลีวายจัดการพวกมันอย่าให้ถึงตายแล้วเคลียร์หนี้เมียกูให้เรียบร้อย ว่านขับรถให้กูที”
“ครับ/ครับ”
ลีวายและว่านรับคำสั่งของเจเดนพร้อมกัน จากนั้นเจเดนก็อุ้มเปรี้ยวเดินไปขึ้นรถทันทีโดยมีว่านขับรถให้ ส่วนลีวายก็จัดการโอนเงินให้ไม้เมืองเพื่อใช้หนี้ให้เปรี้ยวจากนั้นก็ให้คนรุมกระทืบไม้เมืองและลูกน้องอีกสองคนจนสลบคาที่จากนั้นก็เอาไปทิ้งข้างทาง
“ให้ไปส่งคุณเปรี้ยวที่ไหนครับคุณเจเดน”
ว่านที่ขับรถให้เจเดนเอ่ยถามเจ้านายขึ้นเมื่อขับรถออกจากผับได้สักพักแล้ว
“ไปคอนโดกู”
“คุณเจเดนจะเอาคุณเปรี้ยวไปนอนที่คอนโดหรอครับ”
ว่านถามเจเดนอีกครั้งด้วยความแปลกใจเพราะเจเดนไม่เคยให้ใครเข้าไปวุ่นวายในคอนโดของเขา ขนาดเหล่าพี่น้องของเขายังแทบไม่ได้เข้าไปส่วนมากก็แค่แวะไปเป็นครั้งคราวเท่านั้น ยิ่งเป็นคนนอกเจเดนยิ่งไม่ให้ใครเข้าไปเพราะเขาเป็นคนหวงพื้นที่ส่วนตัวมาก
“เออ มึงจะถามอะไรหนักหนาไอ้ว่าน หุบปากแล้วรีบขับรถไป”
เจเดนด่าว่านทันทีเมื่อโดนว่านถามเซ้าซี้
“ครับๆ”
ว่านรีบรับคำสั่งแล้วขับรถต่ออย่างเงียบๆ ส่วนเจเดนเมื่อสั่งงานว่านเสร็จก็ก้มมองร่างบางที่นั่งสั่นเทาบนตักเขาไม่หยุดแขนแกร่งจึงกระชับกอดเธอแน่นขึ้นเพื่อให้เธอคลายความกลัวลงถึงอาการสั่นกลัวของเธอจะยังไม่หายแต่ก็ดีขึ้นเล็กน้อย เปรี้ยวนั่งอยู่บนตักเจเดนอยู่เงียบๆ โดยไม่พูดอะไรเพราะเธอยังรู้สึกกลัวกับเหตุการณ์ที่ตัวเองจะโดนข่มขืนอยู่ ส่วนเจเดนก็ได้แต่กอดเธอไว้โดยไม่ถามอะไรจนมาถึงคอนโดเจเดนก็อุ้มเปรี้ยวลงจากรถเข้าไปในคอนโดตัวเองจน รปภ.ที่เฝ้าคอนโดถึงกับยืนอึ้งเมื่อเห็นเจเดนอุ้มผู้หญิงเข้าคอนโดครั้งแรกแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถามอะไรเพราะรู้ว่าเจเดนเป็นคนไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายจึงได้แต่ยืนดูเจเดนเดินไปเงียบๆ เมื่อเข้ามาในห้องแล้วเจเดนก็อุ้มเปรี้ยวเข้ามาในห้องนอนของตัวเองจากนั้นก็ค่อยๆ วางเธอลงบนเตียงนอนอย่างเบามือ
“อย่าพึ่งไปไหนได้มั้ยคะ อยู่กับหนูก่อน”
เจเดนถึงกับชะงักเมื่ออยู่ดีๆ เปรี้ยก็จับมือเธอไว้แล้วพูดขึ้นเสียงสะอื้นตัวสั่นเทาเพราะยังมีอาการกลัวอยู่
“อืม”
เจเดนตอบเปรี้ยวสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงอ่อนลง จากนั้นก็ขึ้นไปนอนบนเตียงดึงเธอให้มานอนหนุนแขนตัวเองแขนอีกข้างก็กอดเอวบางไว้ทันที ส่วนเปรี้ยวเมื่อเจเดนดึงเธอมานอนกอดก็หันไปกอดตอบเขาทันทีเพราะตอนนี้การได้อยู่กับเขามันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เช่นเดียวกันกับเจเดนที่เป็นครั้งแรกที่เขาได้นอนกอดคนอื่นแบบนี้โดยที่ไม่รู้สึกรังเกียจหรืออึดอัดเลยสักนิดทั้งๆ ที่เมื่อก่อนแค่มีผู้หญิงมาเกาะแกะที่แขนก็ทำให้เขาทั้งรังเกียจและรำคาญจนตวาดด่าไปหลายคน แต่กับเปรี้ยวเขากลับรู้สึกสบายใจไม่มีท่าทีอยาผลักไสเธอเลยสักนิด ยิ่งกลิ่นหอมๆ จากตัวเธอยิ่งทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เจเดนได้แต่นอนลูบหัวเปรี้ยวเบาๆ อย่างอ่อนโยนเพื่อปลอบขวัญเธอจนเปรี้ยวหลับไปสักพักเขาก็หลับตามเธอไปเช่นกัน เช้าวันต่อมาเปรี้ยวก็รู้สึกตัวตื่นขึ้น ตากลมเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนตัวเองนั้นนอนกับใครจึงรีบลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงทันที
“งืออ ยัยเปรี้ยวนะยัยเปรี้ยวทำไมเป็นคนแบบนี้ ไปพูดขอเค้าแบบนั้นได้ยังไง”
พูดพูดขึ้นแล้วดึงผ้าห่มมาปิดหน้าตัวเองไว้ด้วยความอายเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน และอยู่ดีๆ ใจก็เต้นแรงขึ้น แก้มขาวเนียนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อเมื่อนึกถึงคำพูดเมื่อคืนที่เขาบอกว่าเธอเป็นเมียของเขา ซึ่งตอนนั้นทำให้เธอรู้สึกดีใจไม่น้อยที่มีคนมาปกป้องเธอแบบนี้แถมคนที่ปกป้องเธอยังเป็นคนที่เธอชอบอีก
“ตื่นแล้วก็ลุกไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตา ที่นอนฉันเน่าหมดแล้ว”
เปรี้ยวถึงกับสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงของเจเดน เมื่อหันไปมองก็เห็นเขายืนกอดอกมองเธออยู่ทีปลายเตียง
“หนูไม่ได้สกปรกขนาดนั้นสักหน่อยค่ะ เรื่องเมื่อคืนขอบคุณมากๆ นะคะที่ช่วยหนูไว้ เหมือนคุณจะใช้หนี้ให้หนูด้วยใช่มั้ยคะ”
เปรี้ยวพูดขอบคุณเจเดนทันทีเมื่อนึกขึ้นได้
“ใช่ ฉันใช้หนี้ให้เธอ เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอเป็นลูกหนี้ของฉัน”
เจเดนพูดกับเปรี้ยวเสียงเรียบใบหน้านิ่งขรึม
“ค่ะ หนูจะหาเงินมาใช้หนี้คุณค่ะ หรือคุณจะหักเงินเดือนที่หนูทำงานที่ผับก็ได้นะคะ”
เปรี้ยวพูดตอบเจเดนด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ฉันไม่ต้องการเงิน ใช้ตัวเธอจ่ายหนี้แทนซะ”
“คุณบอกใช้ตัวหนูเพื่อจ่ายหนี้ หมายถึงให้หนูนอนกับคุณหรอคะ”
เปรี้ยวถามเจเดนกลับด้วยความสงสัย
“หึ อย่าสำคัญตัวเอง ตัวเธอไม่ได้มีค่ามากพอที่จะขึ้นมานอนบนเตียงฉันเลยสักนิด”
เจเดนพูดใส่เปรี้ยวเสียงเรียบ
“แต่ตอนนี้หนูอยู่บนเตียงคุณอยู่นะคะ แถมเมื่อคืนคุณยังนอนกอดหนูทั้งคืนอีกด้วย แล้วคุณก็ดูด...งืออ ช่างมันเถอะค่ะ ถ้าคุณไม่ได้จะให้หนูนอนด้วย แล้วจะให้หนูทำอะไรคะ”
เปรี้ยวถึงกับต้องเปลี่ยนเรื่องพูดเมื่อนึกถึงตอนที่เจเดนดูดเต้าอวบตัวเอง ส่วนเจเดนก็ชะงักเล็กน้อยเพราะลืมว่าตอนนี้เธอนั้นนั่งอยู่บนเตียงนอนตัวเองแต่ก็ทำหน้าขรึมไม่แสดงอาการอะไรออกมา